Μύτης Εγκώμιον

Σύ που ζείς με το μεθυστικό άρωμα του έρωτα,

και αναπνέεις χτυποκάρδια ανθρώπων που αγαπιούνται…

Ταχυδρόμε του Θεού μύτη!

Διπλό τούνελ-ορυχείο, μύτη οστεοχόνδρινη,

που αρδεύεσαι από διπλή αρτηρία!

Μύτη που μυρίζεις τις μυρωδιές,

σαν τον ποιητή που οσφραίνεται,

τις μυροβόλες οσμές των λέξεων!

Γυρνώντας από την δουλειά, μυρίζω την σιγουριά

του σπιτιού μου, την  σκαμμένη γή του κήπου μου

και αναπνέω το άρώμα του τριαντάφυλλου,

του γιασεμιού, της λεβάντας, του δενδρολίβανου.

Ω μύτη! Μύτη Ελληνική, Αιγυπτιακή, Σημιτική,

μύτη αετίσια, μύτη της Σφίγγας  που τρέχουν

να την θαυμάσουν στο Λούβρο!

Κάποιες φορές μύτη θέλεις να μάθεις,

να ψηλαφήσεις, να ανακατευτείς παντού,

αλλά αναπάντεχα φταρνίζεσαι και κατεβάζεις,

τα δικά σου μυτένια δάκρυα.

Μαζεύεσαι στην στενοχώρια και στην θλίψη,

και γίνεσαι μύτη’’Πινόκιο’’, όταν λές ψέματα.

Με τη μύτη αγαπάμε, αισθανόμαστε το  γούστο

και τη μυρωδιά των παιδιών μας.

Κάθε πρωί, με την πρόφαση να το ξυπνήσω,

γαργαλώ το μωρό μου φιλώντας το στο λαιμό,

μυρίζοντας σαν ¨κυνηγόσκυλο τρούφας¨,

την γλυκιά μυρωδιά του ύπνου του.

Ω μύτη που μυρίζεις τα τσουρεκάκια,

τους ζεστούς λουκουμάδες, το ψωμί του φούρνου,

όλα τα μπαχαρικά,την μυρωδιά του βιβλιοπωλείου,

του τσαγκαράδικου,του λαδάδικου…

Ακόμα και το γλυκό μου συντροφάκι

(το μαλτεζάκι μου) με γλύφει συνέχεια στον αστράγαλο,

γιατί μυρίζεται την πληγή μου.

Αλλά και αν όλα τα πράγματα γινόταν καπνός,

μόνο εσύ μύτη θα μπορούσες να τα μυρίσεις.

Και έχεις τόση ευτυχία, όταν μπαίνεις στίς υποθέσεις

των άλλων!!!

Μύτη,λέξη με τις περισσότερες εκφράσεις,

που τις βλέπω σαν επανάληψη σε σειρά TV 

στο μυαλό μου.

                     Τον σέρνει από τη μύτη.

                     Αυτός προχωρά με τη μύτη.

                    Να μου τρυπήσεις τη μύτη.

                    Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται.

                    Δεν σηκώνει μύγα στη μύτη του.

                   Έσκασε μύτη.

                   Ο   Μυταράς.

                   Ο  Μυτόγκας.

                   Η  Μυτούλα.

                   Η  Μυτουλίνα.

Ω  Μύτη  Μεγάλη, Αλάνθαστη πυξίδα της ζωής,

Πολύπειρη μεσίτη ανάμεσα το σώμα και τη ψυχή..

Οδήγα με  εκεί που πρέπει.

Αριστομένης Λαγουβάρδος

3) Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς  ( υπό έκδοση )

Μοίρασε το άρθρο!