Η πραγματική οικονομία και η πραγματική βλακεία…Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ

Η πρόσφατη επίσκεψή μου σε βιομηχανίες της Βόρειας Ελλάδας, στο πλαίσιο μίας πολύ θετικής πρωτοβουλίας της Eurobank, συνέπεσε με την κουβέντα, που γίνεται, για 10.000 προσλήψεις στο δημόσιο, τώρα που οι κληρικοί θα πάψουν να είναι «hardcore» δημόσιοι υπάλληλοι και θα γίνουν «softcore».

Πολλές βορειοελλαδικές βιομηχανίες υπέστησαν ένα σοκ τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, καθώς έπρεπε να «στρίψουν» αναγκαστικά και σχετικά άμεσα τις πωλήσεις τους προς τις διεθνείς αγορές, προκειμένου να αναπληρώσουν τον τζίρο που έχασαν από την εσωτερική αγορά. Παράλληλα, έπρεπε να απορροφήσουν επισφάλειες που δημιουργήθηκαν από Έλληνες πελάτες, οι οποίοι έβαλαν λουκέτο ή «εξαφανίστηκαν».

Την ίδια στιγμή, ήταν αναγκασμένες να ανταποκριθούν στο διογκούμενο «κύμα» νέων επιβαρύνσεων, φορολογικών και ασφαλιστικών, που επέβαλλε με το έτσι θέλω, το ελληνικό κράτος για να μπορέσει να μαζέψει τα οικονομικά του, δηλαδή από βαριά ελλειμματικό να γίνει βαριά πλεονασματικό.

Όλη αυτή η κατάσταση οδήγησε πολλές βιομηχανίες στο να κλείσουν, άλλες έμειναν «ανάπηρες» και αρκετές βέβαια επιβίωσαν μετά από τιτάνια προσπάθεια.

Από αυτές που επιβίωσαν, κάποιες ήδη έχουν περάσει στην «επόμενη ημέρα», που ισοδυναμεί με εξωστρέφεια-εξαγωγές, επενδύσεις, καινοτομία, συνεχή κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού τους και ποιότητα σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας τους.

Κανονικά το κράτος θα έπρεπε να τις βοηθήσει…
Δεν συμβαίνει όμως αυτό.
Δυστυχώς οι αρτηριοσκληρωτικοί μηχανισμοί του ελληνικού κράτους «πολεμούν» την επιχειρηματικότητα.

Δεν φταίνε οι πολιτικοί και η εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά η αποδεδειγμένη εχθρότητα ενός τμήματος του δημοσίου και ενός κομματιού της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην έννοια του κέρδους.

Ποιος να κουράζεται τώρα;

Δεν είναι καλύτερες οι 10.000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο, με μονιμότητα και ελάχιστη προσπάθεια;

Η βλακεία σε όλο της το μεγαλείο…

Μοίρασε το άρθρο!