Από την ανάγκη μας να ξεχαστούμε. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δουλεύει πολύ και πληρώνεται λίγο, το καλοκαίρι είναι για όλους σωτήριο. Γιατί ξαναβρίσκουμε τον θεό των μικρών πραγμάτων. Αυτόν που σου βρίσκει την ευτυχία στη θάλασσα, με μια ντομάτα κομμένη στα τέσσερα, μια φέτα καρπούζι κι ένα τρανζιστοράκι…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ
Θα σου πω την αμαρτία μου. Από τώρα σκέφτομαι πως θα μπει χειμώνας. Και κυρίως πώς θα… βγει. Πώς θα την βγάλουμε και φέτος που λέει και ο ποιητής. Σκέφτομαι πώς θα ζεσταθεί ο κοσμάκης αν το πετρέλαιο μείνει σε αυτές τις τιμές. Αν κάθε φορά που ανάβεις το aircondition πρέπει να πουλήσεις το νεφρό σου… Και μην μου πεις ότι τράβηξες και επί μνημονίου τα ίδια ζόρια, γιατί θα σου πω ότι οι μισθοί έμειναν μνημονιακοί… Εκτός και αν έχεις άλλη άποψη. Αν έχεις πήγαινε στο ΑΤΜ και πάτα αυτό που λέει «υπόλοιπο λογαριασμού». Και θα θυμηθείς τον Σόιμπλε…
Αυτό λοιπόν είναι ακόμη ένα κακό που μας έχει βρει. Ότι πριν έρθει ο χειμώνας… χειμώνιασε η ψυχή μας. Γιατί ακόμη κι αν βρεις λεφτά για τα εισιτήρια για να πας στο νησί, κάθε ευρώ που θα χαλάς θα νιώθεις ότι σου… λείπει ήδη από το χειμώνα! Κι όχι γιατί έχεις μάθει να ζεις σαν τζίτζικας. Αυτό το παραμύθι τέλειωσε καιρό τώρα. Οι Έλληνες δουλεύουμε πολύ και πολύ σκληρά. Ζούμε σαν μυρμήγκια. Με τη διαφορά ότι πια δεν μπορούμε να «αποταμιεύσουμε» όπως τα μυρμήγκια. Γιατί μας τα παίρνουν οι «τζίτζικες»…
Κουλό ε; Όπως και όλη η ζωή μας, τα τελευταία χρόνια… Κουράγιο.
