12/08/2016
Από τη φύση του ο άνθρωπος για να μπορεί να αντέχει την απώλεια
χρησιμοποιεί ως …γιατρό το χρόνο. Έτσι χωρίς να ξεχνά συνεχίζει να
πορεύεται στη ζωή, χαμογελά, δημιουργεί, στενοχωριέται, θυμώνει με μικρά ή
μεγάλα που του συμβαίνουν. Η απώλεια όμως είναι πάντα εδώ. Τα γράφουμε
αυτά γιατί τέτοιες μέρες ο Αττίλας είχε επιλέξει για
άλλη μια φορά να κάνει επίδειξη απανθρωπιάς και θρασυδειλίας. Να
δημιουργήσει στον ελληνισμό μια ακόμη τραγική απώλεια και έναν πόνο
διαρκείας. Δεν τους φτάνει βλέπεις το ότι κατέχουν ως εισβολείς τη μισή
περίπου Κύπρο, αλλά αρέσκονται στο να συνεχίζουν να δολοφονούν αθώους και
αμάχους. Έτσι δολοφόνησαν τον Τάσο Ισάακ και τον Σολωμό Σολωμού. Δυο
παλικάρια που προστέθηκαν σε μια σειρά ηρώων που χάθηκαν για την Ελλάδα,
την Κύπρο.
Δυστυχώς και αυτό το έγκλημα των Τούρκων παραμένει χωρίς τιμωρία. Όπως
παραμένει χωρίς τιμωρία και η εισβολή και η κατοχή της μαρτυρικής Κύπρου.
Αλλά μήπως αυτή η πατρίδα δεν γεννήθηκε από έναν όνειρο; Λέω μήπως; Ας
πιστέψουμε επιτέλους ξανά στο όνειρο και όχι μόνο στο…θεό που λέγεται
χρήμα.
Ας πούμε επιτέλους ένα βροντερό δεν ξεχνώ. Που ξέρεις μπορεί αυτή τη φορά
να το ακούσει κάποιος. Έστω και εάν είναι ο αντίλαλος από τη φωνή μας…
http://www.pireasnow.gr/dimokratia
