ΤΟΠΟΣ TΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Σ’αυτά τα μέρη
ο ήλιος δε χάνεται
πάει να βασιλέψει στο πίσω μέρος της γης.
Η δύση δεν είναι το τέλος μιας μέρας
που έφυγε και χάθηκε
και μόνο μας γέρασε,
είναι η αρχή μιας νέας
που ανανεώνει τις ελπίδες μας.
Η καινούργια μέρα
είναι πάντα καλύτερη.
Πίσω από τον ορίζοντα
υπάρχει υπόσχεση ενός υπέροχου κόσμου.
Τίποτε πιο συναρπαστικό από τη ζωή
απέναντι στις γραμμές των οριζόντων
την αέναη πρόκληση των ταξιδιών
των ανθρώπων που φεύγουν για το άπειρο.
Η θάλασσα περνά και μένει.
Οι ορίζοντες ασκούν το βλέμμα τους.
Η Ελλάδα πλανιέται μέσα στους ανθρώπους της
στα όρια της μνήμης ακατάπαυστα.
Είναι ο τόπος του έρωτα και του πάθους για ζωή.
Πάρης Βορεόπουλος
*Μελοποιήθηκε από το μουσουργό Δημήτρη Θέμελη
*Τιμήθηκε με βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης 2016 της Αμφικτυονίας Ελληνισμού
