Στην Θεσσαλονίκη για μια ακόμη φορά πρωτοτυπήσαμε και όχι μόνο δεν είδαμε κανενός είδους βελτίωση της ποιότητας της συγκοινωνίας, τουναντίον,η τοπική οικονομία με την απεργία είναι πλέον στα όρια της διάλυσης εξαιτίας της επίσχεσης εργασίας των εργαζομένων στον ΟΑΣΘ η οποία συνεχίζεται για όγδοη μέρα στερώντας -από τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας- το μοναδικό μέσο μαζικής μεταφοράς που διαθέτει. Η αγορά βιώνει για ακόμη μία φορά τις αρνητικές επιπτώσεις της ακινησίας των λεωφορείων και οι προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος περιορίζονται σε γενικόλογες ανακοινώσεις των αρμοδίων και… ευχολόγια. Οι μετακινήσεις των καταναλωτών έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο, ενώ σε απόγνωση είναι και οι εργαζόμενοι οι οποίοι δεν έχουν δικό τους μεταφορικό μέσο ή δεν μπορούν να μετακινούνται με ταξί με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατη η μετάβασή τους στις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται με αποτέλεσμα και αυτές, με τη σειρά τους, να αναγκάζονται σήμερα να υπολειτουργούν. Ιδιαίτερα έντονο είναι το πρόβλημα για τις επιχειρήσεις οι οποίες είναι εγκατεστημένες στη Βιομηχανική Περιοχή και στα Βιοτεχνικά Πάρκα πέριξ της Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με τον πρόεδρο του (ΣΕΘ), Γιώργο Ιωαννίδη.
Και μιλάμε για μια αστική συγκοινωνία που υποβαθμίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθιστώντας πολλές φορές απλά ανυπόφορη την επιλογή λεωφορείου για τις μετακινήσεις μας, με τις τρομερές καθυστερήσεις, και τις απάνθρωπες υπερφορτώσεις.
Τις περισσότερες φορές δεν χωράς να μπεις, σκουντιέσαι, ζουλάς και ζουλιέσαι, πολτοποείσαι και σ’ όλη τη διαδρομή αναρωτιέσαι αν θα έπρεπε να είχες δεχτεί εκείνη τη θέση στο Αφγανιστάν, που απέρριψες, για να μείνεις στην πολιτισμένη, εξευρωπαϊσμένη χώρα σου.
