Η ντροπή σαν χρέος–Του Παντελή Μπουκάλα

Με κάθε προπαγανδιστικό βίντεο του ISIS, όταν βλέπουμε «μαχητές» πιωμένους ακρότατο ισλαμισμό, και παιδιά ακόμα, να αποκεφαλίζουν αιχμαλώτους, φρικιούμε. Η οργή μας μένει άναυδη μπροστά στη βαρβαρότητα. Όταν όμως βλέπουμε έναν Ισραηλινό ελεύθερο σκοπευτή να σημαδεύει και να σκοτώνει σαν κοτόπουλο έναν άοπλο Παλαιστίνιο, που απλώς έτυχε να περνάει στα εκατό μέτρα δίχως να απειλεί κανέναν, κι ακούμε ιαχές χαράς αμέσως μετά την επιτυχημένη βολή, λες και μπήκε τρίποντο ή γκολ ενώ σκοτώθηκε ένας άνθρωπος, δεν ανατριχιάζουμε μόνο. Ντρεπόμαστε. Ντρεπόμαστε για τον ελεύθερο σκοπευτή και τους ανωτέρους του, που αρκέστηκαν να πουν ότι «το περιστατικό είναι παλαιότερο».

Ντρεπόμαστε για τους Νετανιάχου και τους Λίμπερμαν που κυβερνούν το Ισραήλ και δηλώνουν κυνικά ότι στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου, τη Λωρίδα της Γάζας, «δεν υπάρχουν αφελείς». Σε απλούστερη γλώσσα αυτό σημαίνει ότι όλοι οι Παλαιστίνιοι, παιδιά και γέροντες, άντρες και γυναίκες, και δημοσιογράφοι βέβαια, μ’ ένα τεράστιο PRESS πάνω τους να δηλώνει την προστατευτέα υποτίθεται ειδικότητά τους, όλοι τους, εφόσον «δεν είναι αφελείς», είναι δυνάμει επικίνδυνοι. Αρα είναι στόχοι για τους ελεύθερους σκοπευτές.

Ευτυχώς για το ανθρώπινο γένος, το Ισραήλ δεν είναι μόνο οι Νετανιάχου και οι ελεύθεροι σκοπευτές του. Είναι και οι πολίτες του εκείνοι που έχουν το απίστευτο σθένος να εναντιώνονται δημόσια στις μεθόδους της στρατιωτικής μηχανής της πατρίδας τους. Ξέρουν ότι κινδυνεύουν να στιγματιστούν σαν προδότες. Αλλά δεν κάμπτονται. Η αντοχή τους είναι τιμή για την ανθρωπότητα.

Παντελής Μπουκάλας

Μοίρασε το άρθρο!