Παρούσας της ενδοσκόπησης-αυτοκριτικής σε όλες τις φάσεις τούτης της περιόδου κορονοϊού αντικρίζω ναι μεν με καλή προαίρεση συνανθρώπου, μα και αναπόφευκτα με διερευνητικό βλέμμα ρεπόρτερ, τις αντιδράσεις στη χώρα μας… Δεν είμαι ακριβώς απογοητευμένος, ο προβληματισμός στην ίδια περίοδο δεν έχει αποβάλει (ενστικτωδώς…) την ελπίδα πως… κάποιοι, κάπου, κάποτε στον τόπο μας θα σκεφτούν ωριμότερα ως σύνολο!
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΜΗΣ
Οταν προέκυψε ο απρόσκλητος, μα και αναπόφευκτος με κριτήριο την ιστορία του είδους μας, κορονοϊός κοιτούσα στα μάτια τον απέναντι και του έλεγα με το βλέμμα μου, σπανιότερα με τη φωνή μου, «αναρωτήθηκες εσύ που νιώθεις καταδικασμένος ή, αντίθετα, έχει πάρεις αψήφιστα την πανδημία; Αναρωτήθηκες τι συμβαίνει, ώστε να προσαρμόσεις σκέψη και αντιδράσεις σου;»
Η απάντηση; Οχι δα και ενθαρρυντική! Τώρα που λύθηκαν οι ζυγοί και το πλήθος αλαλάζει επειδή λέει «πήραμε πίσω τις ζωές μας!» (σ.σ. να δω μετά την τριετία-μάθημα θα της φερθείς ωριμότερα; Της ζωής σου…) τον-με ρωτώ πάλι αν «κατάλαβες πως θα κυλήσει, με…κορονοϊκό κριτήριο, το μέλλον;» Δεν νομίζω πως έχει καταλάβει το μεγαλύτερο ποσοστό. Οτι ο ιός δεν θα εξαφανιστεί! Θα παραμείνει, απλώς μάθαμε πλέον τα… χούγια του! Μάθαμε; Ή τα προσωπεία που αλλάζει με διαψεύδουν; Θωρακίσαμε στη χώρα μας το ανοσοποιητικό σε ικανό βαθμό, ώστε να μειώσουμε τη δυνατότητά του να μας πλήξει μελλοντικά; Επειδή, αν είχες διαβάσει την ιστορία των πανδημιών, θα κατανοούσες πως ο Covid δεν θα φύγει όπως ήρθε, θα μείνει και θα σπαράζει ως άσπονδος πεισματάρης! Κάνω λάθος α-νι-δι-ο-τε-λείς αναγνώστες-γιατροί; Ο κορονοϊός (ένας από…) του 1889 (ΟC43 τ’ όνομά του) είναι τώρα ένας από τους τέσσερις «ανώδυνους κορονοϊούς»! Κατάλαβες;
