Οι ανεύθυνο-υπεύθυνοι – Του latsion
Κοιτάζοντας τα λεξικά, βρίσκουμε ότι «ανεύθυνο-υπεύθυνος» χαρακτηρίζεται αυτός που ενώ έχει μια συγκεκριμένη ευθύνη, εντούτοις την παραμελεί υποστηρίζοντας ότι την φέρει άλλος – αυτός που φέρεται ανεύθυνα ενώ έχει νευραλγική θέση σε έναν τομέα – αυτός που έχει οριστεί ως υπεύθυνος σε έναν τομέα, αλλά που για διάφορους λόγους δεν διεκπεραιώνει τις υποχρεώσεις του.
Η λέξη «ευθύνη» από την οποία προέρχεται ο «ανεύθυνο-υπεύθυνος», είναι μία από τις αρχαίες ελληνικές που τις πήραμε εμείς και της αλλάξαμε τον αδόξαστο! Στους Αρχαίους, «ευθύνη» σήμαινε πρώτα η «διόρθωση», η «τιμωρία» για κάποιο αδίκημα, κι έπειτα, η «λογοδοσία». Η ευθύνη μπορεί να είναι οικονομική, αστική ή ποινική. Υπάρχει όμως και μια ευθύνη που λέγεται πολιτική. Αυτή είναι η ευθύνη του κάθε πολίτη απέναντι στην πόλη-κράτος και στο κοινωνικό σύνολο. Είναι η ευθύνη του ηγέτη, να μην κάνει τίποτα βλαβερό για την πόλη και για τους πολίτες, αλλά κυρίως ευθύνη, να κάνει ὅ,τι μπορεί για κείνους και για τη χώρα. Το προ-βάδισμα του δημόσιου συμφέροντος αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο της αθηναϊκής δημοκρατικής πολιτείας, με συνακόλουθη την ευθύνη των πολιτών για την πόλη τους και της πόλης για τον κάθε πολίτη.
Την ίδια αυτή λέξη «ευθύνη» μηρυκάζουμε αδιάκοπα και σήμερα. Αλλά με όση υπευθυνότητα τη χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι, με τόσην ανευθυνότητα τη μεταχειριζόμαστε εμείς. Ο πρωθυπουργός μας, διαλαλεί πως «έχει πλήρη επίγνωση των ευθυνών του», πως μιλά και ενεργεί «με βαθὺ αίσθημα ευθύνης» και στην πράξη, χειρίζεται τα κοινά με μοναδική του φροντίδα το ατομικό και το κομματικό συμφέρον.
Έτσι, κατά τη σημερινή Κυβέρνηση, ο Σταθμάρχης, οι προηγούμενοι που κυβέρνησαν ή δε ξέρω ποιος άλλος, ήταν υπεύθυνοι για όλα τα κακά και οι σημερινοί «επιτελικοί» είναι ανεύθυνοι. Πάντα φταίει κάποιος άλλος –μικρός και μεγάλος-, κι έτσι, τελικά, δεν φταίει κανένας από τους «επιτελείς» για τίποτα. Κι ας έλεγε ο Σόλων ότι: «Όταν αξιώνεις ευθύνες απ’ τους άλλους, πρέπει ν’ αναδέχεσαι τις δικές σου».
Ο Μάριος Πλωρίτης έγραφε πριν τριάντα χρόνια: «Χάρη σ’ αυτὸ τον φαύλο κύκλο ακατάσχετης ευθυνολογίας και ακαταλόγιστης ευθυνοφοβίας, τίποτα δεν διορθώνεται, τίποτα δεν ανορθώνεται, τίποτα δεν προχωρεί. Ανεύθυνο-υπεύθυνοι «άβουλοι και μοιραίοι», βλέπουμε όλο τον άλλο κόσμο να καλπάζει, τον δικό μας κόσμο να βουλιάζει – και δεν σαλεύουμε ποτέ, αφού πάντα κάποιος άλλος είναι ο δράστης της αδράνειάς μας».
Γι’ αυτό θα πρέπει ἡ λέξη «ευθύνη» να ξαναπάρει την παλιά σημασία της, δηλαδή αυτή της τιμωρίας και του κολασμού, όταν μαθαίνουμε ότι ο ΟΣΕ πουλήθηκε για 45 εκατομμύρια ευρώ… Κι ενώ μας είπαν ότι έτσι γλυτώσαμε την αιμορραγία του δημοσίου χρήματος, μαθαίνουμε ότι τους επιδοτούμε με 50 εκατομμύρια ευρώ ετησίως! Δηλαδή στον πρώτο χρόνο κάνανε απόσβεση της επένδυσης και μάλιστα με κέρδος πέντε εκατομμύρια!! Σε αντάλλαγμα, μας είπαν, ότι έφεραν υπερσύγχρονα »ασημένια βέλη» και είδαμε ότι τελικά ήταν τα «τρένα της βλάβης», όπως τα αποκαλούσαν οι Ελβετοί, παλαιότητας 30 ετών, που εκείνοι τα είχαν αποσύρει στέλνοντας τα περισσότερα για σκραπ (παλιοσίδερα)!
«Ασφάλεια, τεχνολογία, ταχύτητα και άνεση»: διαβάζει κανείς μπαίνοντας στο σάιτ της Ηellenic Train, τη στιγμή που τα συστήματα ασφαλείας λειτουργούν χειροκίνητα και επαφίεται στη σοβαρότητα ενός και μόνου ανθρώπου, του Σταθμάρχη, η ασφάλεια χιλιάδων ελλήνων πολιτών. Και αυτό, εν έτει 2023, στα χρόνια της ψηφιακής επανάστασης, που κάνεις παραγγελία σουβλάκια και έχεις πλήρη εικόνα για το πού βρίσκεται ο ντιλιβεράς μέσω μιας απλής εφαρμογής στο κινητό σου τηλέφωνο!
Ο υπεύθυνος ασφαλείας της TRAINOSE παραιτήθηκε πριν ένα χρόνο λόγω της ελλιπούς συντήρησης του δικτύου. Κανένας ανεύθυνο-υπεύθυνος δεν κάλεσε αυτόν τον άνθρωπο να τον ρωτήσει τι συμβαίνει. Εργαζόμενοι στα τρένα ανάφεραν ένα μήνα πριν το έγκλημα των Τεμπών: «Όχι άλλη κοροϊδία. Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις»! Και ο αρμόδιος Υπουργός δήλωνε με στόμφο στη Βουλή: «δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τρένα»…
