Ένας δίσκος για τη μνήμη που σώζει αυτούς που συνεχίζουν…

Τάσος Γκρους, ”Ο,τι αγαπάς, υπάρχει”, cd & βιβλίο
Μετρονόμος 2019
Του Ηλία Τσέχου
Να λαμβάνεις δημιουργίες μεγάλων καλλιτεχνών, σπουδαίων, είναι ενέργεια μετάληψης ολύμπια, ανασυντάσσεται η ανάσα 
στα όρια ζωής και θανάτου, ευτυχής, επαρκής, θρηνώδης, ουχί ημερομηνία λήξεως ή παύση χάους.
Ο Τάσος Γκρους, δημιουργός αθόρυβος, κορυφαίος συνθέτης, λατρεύοντας τη μουσική και την ποίηση στους ναούς του, μας κερνά το ένατο (9) cd εκδόσεών, από το 1988 με τις ”Μορφές” του, πάνω από 30 συμμετοχές σε συλλογικούς δίσκους και για την ιστορία, 2 πλατινένιοι δίσκοι, 3 χρυσοί και εξακολουθεί να παράγει.
”Ό,τι αγαπάς, υπάρχει”  2019, έχεις δεν έχεις τύχη, 17 άσματα, ύμνοι αιωνίων, αιμοδοτούν οι ποιητές, Θανάσης Βενέτης, Ιωάννης Βηλαράς, Γκίντερ Γκρας, Ηλίας Γκρης, Πωλ Ελυάρ, Βαγγέλης Κάσσος, Γιώργος Μπασδέκης, Πάμπλο Νερούντα, Ηλίας Τσέχος, στιχουργούν οι Βαγγέλης Βελώνιας, Θοδωρής Γκόνης, Ηλίας Κατσούλης, Ιωάννης Πανουτσόπουλος,  Alice Tori, κυκλοφορούν με τις φωνές των Φωτεινή Βελεσιώτου, Καλλιόπη Βέττα, Τάσου Γκρους, Παντελή Θαλασσινού, Αργυρώς Καπαρού, Αλέξανδρου Καψοκαβάδη, Γιώργου Μεράντζα, Γιώργου Νταλάρα, Γιάννη Παλαμίδα, Μάρθας Φριντζήλα, απαγγελία Βαγγέλης Βελώνιας, ενορχηστρώνονται από τους Νίκος Βελώνιας, Γιάννης Κ. Ιωάννου, Γιώργος Νταλάρας, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης και τα εικαστικά από την Αλεξία Γκρους.
Αναφέρονται στον πρόλογο, από τον Βαγγέλη Βελώνια και επίλογο από τον Τάσο Γκρους στο βιβλίο, τα ταραχώδη της αγάπης και της μνήμης: Βαγγέλης Βελώνιας – ”Στα μέσα Δεκέμβρη του 2017, με πήρε τηλέφωνο ο Τάσος από την Ιταλία. Η φωνή του είχε το γρέζι της λύπης που γδέρνει τον ήχο. Μου είπε το άσχημο νέο. Ο γιος μου ”έφυγε”. Ήταν μια στιγμή από εκείνες που νιώθει κανείς ότι όλες οι φράσεις του κόσμου, είναι ανήμπορες να μιλήσουν για το ακατανόητο. Δεν θυμάμαι τίποτα από όσα μπόρεσα να ψιθυρίσω. Μου είπε πως θέλει να κάνει έναν δίσκο, βασισμένο στην ποίηση, στη μνήμη του Γιώργου… Τώρα έχουμε στα χέρια μας έναν δίσκο με τραγούδια, που μπορούν να μας μαθαίνουν ότι, σπουδάζοντας κανείς την ποίηση, τη σιωπή, και τη θνητότητα, μπορεί να βαδίζει χωρίς να τρεκλίζει… Αγαπημένε μου Τάσο ‘ότι αγαπάμε υπάρχει’ για πάντα”.
Ενώ ο Τάσος Γκρους συνομιλώντας με το παλικάρι του, μας δένει: ”Πέρασε ακριβώς ένας ολόκληρος χρόνος, από τότε που είπες ‘φεύγω’. Ένα φευγιό αβάσταχτο και άδικο. Όμως το ξέρεις, ότι δεν έχει περάσει ούτε μια στιγμή χωρίς να είσαι εδώ. Μέσα στην καρδιά και την ψυχή μας.Το ξέρω. Θέλεις να εκφράσω την βαθιά ευγνωμοσύνη μας σε όλους τους ανθρώπους του νοσοκομείου Άγιος Σάββας, καθώς και στους γιατρούς στην Ιταλία, που έδωσαν την άνιση μάχη να σε κρατήσουν μαζί μας.Το έχω κάνει ήδη.Το ξέρω. θέλεις να εκφράσω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ποιητές, στους στιχουργούς, σε όλους τους ενορχηστρωτές, τραγουδιστές, μουσικούς, ηχολήπτες, τεχνικούς, που εργάστηκαν με μεράκι και αγάπη γι’ αυτά τα τραγούδια που είναι αφιερωμένα στη μνήμη σου. Το έκανα κι αυτό. Μόλις τώρα. Εσύ μόνο να ξέρεις ότι εμείς, θα παίρνουμε στα χέρια μας την κιθάρα σου και θα ’ναι σαν να σ΄αγκαλιάζουμε. Έτσι, θα είσαι πάντα εδώ. Δεν θα λείπεις ούτε στιγμή. Το ακούς; Ούτε στιγμή…”
 ”Ό,τι αγαπάς, υπάρχει”, cd &  βιβλίο, Μετρονόμος 2019, ένας πληρότητας δίσκος, από το άφαντο παρελθόν μέχρι το ετοιμόρροπο μέλλον συγκινήσεων, ένας ενορχηστρωτικός  χορός ανδρών, μαεστρικά εκπλήξεων, αλλιώς αρχινώντας,  διαφορετικά καταλήγοντας τα άσματα, έντεχνο και σύγχρονο μάτι, οι ποιητές να λάμπουν το στερέωμα, νικώντας την απώλεια, αναχωρώντας φιλί φιλί με τον θάνατο, να συνεννοούνται και ”τι είναι η ποίηση; Η ζωή που αν φεύγει / Στον ίδιο τόπο να έρχεται” (η.τ) , οι ερμηνείες, οι φωνές, ένα εκκρεμές  χειμάρρων αγάπης και μνήμης, ένας δίσκος που μονορούφι ακούγεται, ισοδύναμο θαρρώ των  ”Αχ! Έρωτα” Λόρκα, Χρήστου Λεοντή, ”Το χαμόγελο της Τζοκόντα” Μάνου Χατζιδάκι και αν νιώσετε δυο τρεις στιγμές στις  μουσικές εισαγωγές ασμάτων ομοιότητες, με ήχους Χατζηδάκι… ”οχι, όχι, δεν είναι έτσι, και οι δυο τους, συναντούν τον Αντόνιο Βιβάλντι! Χαίρε αλησμόνητε Giorgio…Κερνώντας ουρανούς και γαίες! 

Μοίρασε το άρθρο!