STÉPHANE MALLARMÉ

(1842-1898)

Γάλλος ποιητής

Ένα σπίτι απλό, στο Παρίσι, στις όχθες του Σηκουάνα, κοντά στο Fontainebleau, υπήρξε από το 1880 ως το 1898, για όλη τη νεότητα της λογοτεχνίας, το κέντρο του καινούργιου πολιτισμού. Εκεί έζησε ο πραγματικός δάσκαλος του Συμβολισμού, Mallarmé, μια ζωή απλή, κυρίως εσωτερική, που το παράδειγμά του έφτανε για να επικοινωνήσει με όλους, που τον πλησίαζαν με θαυμασμό. Στην αρχή ήταν καθηγητής Αγγλικών στην επαρχία, ύστερα στο Παρίσι. Η ζωή του χαρακτηρίζεται από δύο πράγματα: την αφοσίωσή του στο επάγγελμα και την αφιέρωσή του στο όνειρο της καθαρής ποίησης. Μια ποίηση όχι σαν κι αυτή των παρνασσιακών, που κυνηγά το ιδανικό, αλλά μια ποίηση του αγνού λυρισμού που αναβλύζει από τις πιο μυστικές πηγές της πνευματικότητας και του συναισθήματος. Θεώρησε ότι το κυριότερο σημείο του ποιήματος είναι η ομορφιά της γλώσσας. Ο ίδιος γράφει: “Δε γίνεται ένα ποίημα με της ιδέες, αλλά με της λέξεις”.

Ο Mallarmé, γνήσιος εκπρόσωπος του Συμβολισμού, έζησε 56 χρόνια.

Το 1897 εξέδωσε την ποιητική συλλογή “Poésies”(Ποιήματα).

Χαρακτηριστικά του ποιήματα είναι: “Les Fenêtres”(Τα Παράθυρα), “L’Azur”(Ουρανός), “Brise Marine”(Ναυτική Αύρα).

Το 1987 δημοσίευσε μία σημαντική ποιητική συλλογή, με ποιήματα σε πρόζα, με τίτλο “Divagations”(Περιπλανήσεις).

LA PIPE

Hier, j’ai trouvé ma pipe en rêvant une longue soirée de travail de beau travail, de beau travail d’hiver. Jetées les cigarettes avec toutes les joies enfantines de l’été dans le passé qu’illuminent les feuilles bleues de soleil, les mousselines et reprise ma grave pipe par un homme sérieux qui veut fumer longtemps sans se déranger, afin de mieux travailler : mais je ne m’attendais pas à la surprise que préparait cette délaissée, à peine eus-je tiré la première bouffée, j’oubliai mes grands livres à faire, émerveillé, attendri, je respirai l’hiver dernier qui revenait. Je n’avais pas touché à la fidèle amie depuis ma rentrée en France, et tout Londres, Londres tel que je le vécus en entier à moi seul, il y a un an, est apparu ; d’abord les chers brouillards qui emmitouflent nos cervelles et ont, là-bas, une odeur à eux, quand ils pénètrent sous la croisée. Mon tabac sentait une chambre sombre aux meubles de cuir saupoudrés par la poussière du charbon sur lesquels se roulait le maigre chat noir ; les grands feux! Et la bonne aux bras rouges versant les charbons, et le bruit de ces charbons tombant du seau de tôle dans la corbeille de fer, le matin – alors que le facteur frappait le double coup solennel, 

qui me faisait vivre! J’ai revu par les fenêtres ces arbres malades du square désert – j’ai vu le large, si souvent traversé cet hiver-là, grelottant sur le pont du steamer mouillé de bruine et noirci de fumée – avec ma pauvre bien-aimée errante, en habits de voyageuse, une longue robe terne couleur de la poussière des routes, un manteau qui collait humide à ses épaules froides, un de ces chapeaux de paille sans plume et presque sans rubans, que les riches dames jettent en arrivant, tant ils sont déchiquetés par l’air de la mer et que les pauvres bien-aimées regarnissent pour bien des saisons encore. Autour de son cou s’enroulait le terrible mouchoir qu’on agite en se disant adieu pour toujours.

Stéphane Mallarmé

“Divagations”

1897

Η ΠΙΠΑ

Χθες, βρήκα την πίπα μου ονειροπολώντας μια μακρά βραδιά καλής εργασίας, καλής εργασίας του χειμώνα. Πεταμένα τα τσιγάρα με τις παιδικές χαρές του καλοκαιριού στο παρελθόν, που φωτίζουν τα μπλε φύλλα του ήλιου, τις μουσελίνες (λεπτά υφάσματα με αραιή ύφανση από μαλλί, βαμβάκι ή μετάξι) και ξαναπαρμένη η βαριά πίπα μου από ένα σοβαρό άνθρωπο που θέλει να καπνίζει για πολύ ώρα χωρίς να ενοχλείται, ώστε να εργάζεται καλύτερα: αλλά δεν περίμενα την έκπληξη που προετοίμαζε αυτή η εγκαταλειμμένη, μόλις τράβηξα την πρώτη ρουφηξιά, ξέχασα τα σημαντικά βιβλία που έχω να κάνω, έκπληκτος, συγκινημένος, ανέπνευσα τον τελευταίο χειμώνα που ερχόταν. Δεν είχα αγγίξει την πιστή μου φίλη από την επιστροφή μου στη Γαλλία, και όλο το Λονδίνο, αυτό το Λονδίνο που το έζησα εξ ολοκλήρου μόνος μου, εδώ και ένα χρόνο, αναφάνηκε· πρώτα οι προσφιλείς ομίχλες που σκεπάζουν τα κεφάλια μας και έχουν, εκεί πέρα, μια δική τους μυρουδιά, όταν εισχωρούν κάτω από τα παράθυρα. Ο καπνός μου έδινε την αίσθηση του σκιερού δωματίου με δερμάτινα έπιπλα σκεπασμένα από τη σκόνη κάρβουνου, πάνω στα οποία κυλιόταν ο μαύρος γάτος· οι μεγάλες εμπνεύσεις! Και η οικιακή βοηθός με τα κόκκινα μπράτσα, ρίχνοντας τα κάρβουνα, και ο θόρυβος από αυτά που έπεφταν από τον μεταλλικό κάδο μέσα στο σιδερένιο κάνιστρο, το πρωί – τότε που ο ταχυδρόμος χτυπούσε με το διπλό επίσημο χτύπημα, κάτι που με έκανε να ζω! Ξαναείδα από τα παράθυρα, αυτά τα άρρωστα δένδρα του έρημου περιφραγμένου κήπου – είδα το πέλαγο, που διέσχισα τόσο συχνά αυτό το χειμώνα, τουρτουρίζοντας πάνω στη γέφυρα του ατμόπλοιου βρεγμένο από την ψιχάλα και μαυρισμένο από τον καπνό – μαζί με τη δύστυχη περιπλανώμενη ερωμένη μου, με ρούχα ταξιδιώτισσας, ένα μακρύ φόρεμα θαμπού χρώματος από τη σκόνη των δρόμων, ένα υγρό επανωφόρι που κολλούσε στους κρύους ώμους της, ένα από αυτά τα ψάθινα καπέλα χωρίς φτερό 

και σχεδόν χωρίς κορδέλες, που οι πλούσιες κυρίες πετούν φθάνοντας, καθότι αυτά είναι πετσοκομμένα από τον αέρα της θάλασσας και οι φτωχές ερωμένες επιδιορθώνουν για τις εποχές που έρχονται. Γύρω από το λαιμό της ήταν τυλιγμένο το φρικτό μαντίλι που κουνάει κανείς λέγοντας αντίο για πάντα.  

Stéphane Mallarmé

“Divagations”

1897

Πάρης Βορεόπουλος [Συνεργάτης του RealOraiokastro.gr]

ΠΑΡΗΣ ΒΟΡΕΟΠΟΥΛΟΣ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στο Κολλέγιο De La Salle. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Θέατρο σε Δραματική Σχολή. Εργάστηκε ως καθηγητής και διευθυντής σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ασχολήθηκε με την ποίηση, το θέατρο, την κριτική, τη λογοτεχνία, τη μετάφραση κ.ά.

Ως συγγραφέας δημοσίευσε τα έργα:

• «Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης», μεταφράσεις ποιημάτων δέκα Γάλλων ποιητών, παρουσίαση βιογραφικών στοιχείων και ποιητικών “Σχολών”.

• «Το Αιώνιο Παιχνίδι», μονόπρακτο θεατρικό έργο, το οποίο ανεβάστηκε σε θεατρική σκηνή.

• «Ποιητικές Διαδρομές», ποιητική συλλογή.

• «Η Ζωή και το Έργο του Αλμπέρ Καμύ», κριτική μελέτη.

• «Κριτικές Μελέτες Αισθητικής του Γκυ ντε Μωπασσάν», μετάφραση παρουσίαση και σχόλια όσον αφορά τις απόψεις του Γάλλου συγγραφέα, για την τεχνική απόδοσης ενός γραπτού κειμένου καθώς και των εικαστικών τεχνών, ζωγραφική-γλυπτική.

• «Οδοιπορικό Ζωής», ποιητική συλλογή.

• «Ταξιδεύοντας στο Χρόνο», συλλογή διηγημάτων.

• «Η Παιδεία στην Καππαδοκία»

από την αρχαιότητα ως την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924,

επιστημονική μελέτη.

– «Δύο Λογοτεχνικά Μανιφέστα: André Breton και Jean–Paul Sartre»,

δοκίμιο.

• «Η Μικρά Ασία μέσα από την Ελληνική Λογοτεχνία», δοκίμιο.

• «Τραγούδια του Δημήτρη Θέμελη για φωνή και πιάνο σε ποίηση Πάρη Βορεόπουλου» με τη Χριστίνα Σιδηροπούλου, μουσικολόγο, πιανίστα• μουσικοποιητική συλλογή.

• «Το Θέατρο του Παραλόγου-Ευρωπαίοι και Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς», δοκίμιο.

Μοίρασε το άρθρο!