ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ – Του latsion
Παλιά οι γέροι μαζεύονταν στο καφενείο. Εκεί οι συζητήσεις έπαιρναν φωτιά, μέχρι να πάει μεσημέρι και να γυρίσουν σπίτι να φάνε. Ο Αντρέας καινοτόμησε και έφτιαξε τα ΚΑΠΗ. Εκεί, για χρόνια, λύνονταν τα σοβαρότερα ζητήματα της χώρας. Οι σημερινοί πολιτικοί αποφάσισαν να τα κλείσουν, «γιατί τα ΚΑΠΗ είναι σπατάλη κρατικών πόρων, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε παραγωγικές δραστηριότητες»! Έτσι οι γέροι έμαθαν τις καφετέριες.
Στη γειτονιά μας, η καφετέρια έχει και happy hour. Μέχρι τις έντεκα, όλοι οι καφέδες έχουν δυόμισι ευρώ. Τώρα, τί happy hour είναι, με δυόμισι ευρώ τον καφέ, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Γιατί οι γέροι πίνουν ελληνικό καφέ, που έχει τιμή καταλόγου δύο ευρώ, αλλά τον πληρώνουν δυόμισι!. Τέλος πάντων.
Χθες η συζήτηση είχε ανάψει, σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μιας και οι πολιτικές συζητήσεις ξαναήρθαν στην επικαιρότητα. Όλοι λέγανε την άποψή τους, φωνάζοντας ο ένας, πάνω στον άλλον. Μόνο ο μπάρμπα-Γιάννης, δεν συμμετείχε στη συζήτηση. Και ενώ όλοι είχαν μιλήσει, γύρισαν τα κεφάλια σ΄αυτόν, να τους πει ποια είναι η γνώμη του. Κατάλαβε κι αυτός ότι περιμένουν να μιλήσει και τους λέει: «Δεν ξέρω εγώ ποιος ευθύνεται για τον πόλεμο αλλά θα σας πω κάτι: -Θυμάστε που ο Πούτιν κάλεσε τους Ρώσους στο γήπεδο, να τους ενημερώσει για τον πόλεμο; Όταν τελείωσε την ομιλία του, γυρίζει στον κόσμο και λέει, ότι -μπορούν να τον ρωτήσουν ότι θέλουν. Σηκώνει ένας Ρώσος το χέρι του και του πηγαίνουν το μικρόφωνο. Τον ρωτά ο Πούτιν: «Πώς σε λένε;». «Ιγκόρ», απαντά ο Ρώσος. «Και ποιά είναι η ερώτηση σου Ιγκόρ;» ξαναρωτά ο Πούτιν. «Έχω μια απορία, Πρόεδρε», λέει ο Ιγκόρ και συνεχίζει, «γιατί η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία ενώ θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα με άλλους τρόπους, ειρηνικά;». Την ώρα εκείνη, αν θυμάστε, πέφτει το ρεύμα, σκοτεινιάζει το γήπεδο και μαυρίζουν οι οθόνες. Όταν μετά από ώρα επανήλθε το δίκτυο, ξαναβγαίνει ο Πούτιν πάνω στην εξέδρα και λέει: «Eεε, πού είχαμε μείνει; A, στις ερωτήσεις!». Ένας ξένος δημοσιογράφος σηκώνει το χέρι του. «Ποιά είναι η ερώτηση σου;», του λέει ο Πούτιν. «Πού είναι ο Ιγκόρ;» ρωτά απορημένος ο ξένος δημοσιογράφος.
Σταμάτησε ο μπάρμπα-Γιάννης και για λίγο επικράτησε μια βουβαμάρα. Μερικοί το πήραν στραβά, ότι έχει εμπάθεια με τον Πούτιν. Άρχισαν τις φωνές και τους καβγάδες. Ήρθε ο μαγαζάτορας και λέει: «Παιδιά ησυχία, αλλιώς θα σας στείλω στο ΚΑΠΗ». Εκεί που θα πλήρωναν τον καφέ ογδόντα λεπτά. Και αυτοί ησύχασαν, μάλλον γιατί είχε περάσει και η ώρα.
Ο πατέρας μου δεν πολύ-πηγαίνει στην καφετέρια γιατί θεωρεί ότι είναι ακόμη νέος και κατεβαίνει στο κέντρο της πόλης. Εγώ πάλι πηγαίνω μετά τις δώδεκα, όταν οι διαβουλεύσεις των γερόντων πλησιάζουν προς το τέλος. Προχθές καθόμουν μαζί με την αδερφή μου, την Πέπη. Την πλησιάζει ένας στην ηλικία του μπαμπά, που τη βλέπει και του τρέχουν τα σάλια: «Τι έγινε Πέπη μου; Πήγες στη δουλειά που σε έστειλα;» της λέει. Μόρφασε η Πέπη αλλά του απάντησε: «Πήγα αλλά δεν ..». «Γιατί ρε Πέπη;» συνέχισε ο φίλος του μπαμπά. «Με ρώτησε το αφεντικό αν ξέρω καλά το word και του απάντησα ότι -δεν το ξέρω πολύ καλά. Και αυτός μου είπε -δεν πειράζει. Ε,ε, σηκώθηκα και έφυγα». Δεν ξέρω αν κατάλαβε, αλλά έφυγε σκεφτικός βλέποντας την Πέπη να ανάβει.
Τώρα τελευταία η αδερφή μου τα έχει πάρει. Ακούει στην τηλεόραση ότι μειώθηκε η ανεργία και τρελαίνεται. Άκουσε και τον πρωθυπουργό, που είπε ότι «οι νέοι δεν έχουν δεξιότητες γι΄αυτό δεν βρίσκουν δουλειά» και τα πήρε στο κρανίο. «Αν θέλει, ας βάλει στην ίδια δουλειά την κόρη του και μένα, να δούμε ποια έχει μεγαλύτερες δεξιότητες», και την άκουσε μέχρι και η μάνα μου μέσα από την κουζίνα..
«Αυτή η οικογένεια δούλεψε σκληρά», λέει η μάνα μας, «γι΄αυτό έφτασε τόσο ψηλά».
Να της πεις τίποτα τώρα ή να μην της πεις;..
