«Αγώνας διαρκής στη ζωή-Ελευθερία»
Οι θεοί είχαν καταδικάσει το Σίσυφο να κυλάει αδιάκοπα ένα βράχο μέχρι την κορυφή κάποιου βουνού, απ’ όπου η πέτρα έπεφτε ξανά εξαιτίας του βάρους της. Είχαν σκεφτεί, κατά κάποιο λογικό τρόπο, ότι δεν υπάρχει πιο φρικτή τιμωρία από την άχρηστη και χωρίς ελπίδα εργασία.
Αν πιστέψουμε στον Όμηρο, ο Σίσυφος ήταν ο πιο σοφός και συνετός στους θνητούς. Όμως, σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, είχε τη ροπή για ληστής. Εδώ δε βλέπω καμιά αντίφαση. Οι γνώμες διαφέρουν για τα αίτια που τον έκαναν να είναι άχρηστος εργάτης στον Άδη. Τον κατακρίνουν πρώτα για μια απερισκεψία απέναντι στους θεούς. Πρόδωσε τα μυστικά τους. Ο Δίας έκλεψε την Αίγινα, κόρη του Ασωπού. Ο πατέρας της απόρησε με την εξαφάνιση και παραπονέθηκε στο Σίσυφο. Αυτός που ήξερε για την απαγωγή, δέχθηκε να πληροφορήσει τον Ασωπό, με την προϋπόθεση ότι εκείνος θα έδινε νερό στην ακρόπολη της Κορίνθου. Από τους ουράνιους κεραυνούς προτίμησε την ευλογία του νερού. Γι’ αυτό τιμωρήθηκε να κατέβει στον Άδη. Ο Όμηρος μας διηγείται ακόμη ότι ο Σίσυφος είχε αλυσοδέσει το Χάρο. Ο Πλούτωνας δεν μπόρεσε ν’ ανεχθεί το θέαμα του έρημου και σιωπηλού κράτους του. Έστειλε γρήγορα το θεό του πολέμου και απελευθέρωσε το Χάρο από τα χέρια του κατακτητή του……………………………………………………………
Γι’ αυτόν, βλέπουμε μονάχα όλη την προσπάθεια του σώματος σε ένταση να ανασηκώσει την τεράστια πέτρα, να την κυλήσει και να συμβάλλει ώστε να αναρριχηθεί στην πλαγιά εκατό φορές επαναλαμβανόμενες συνεχώς…………………………………………….
Αν αυτός ο μύθος είναι τραγικός, είναι γιατί ο ήρωάς του έχει συνείδηση……Ο σημερινός εργάτης, δουλεύει, όλες τις ημέρες της ζωής του, με τις ίδιες εργασίες και αυτή η μοίρα δεν είναι λιγότερο παράλογη…………………………………………………………
Η ίδια η πάλη προς τις κορυφές αρκεί για να γεμίσει μιαν ανθρώπινη καρδιά. Πρέπει να φανταστούμε το Σίσυφο ευτυχισμένο.
ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ
Μετάφραση
Πάρης Βορεόπουλος
