12/09/2016
Σε λιγότερο από 3,5 λεπτά ηρωικών αποφάσεων και αστραπιαίων χειρισμών ο κυβερνήτης «Σάλι» Σαλενμπέργκερ προσυδάτωσε στα παγωμένα νερά του ποταμού Χάντσον της Νέας Υόρκης το αχρηστευμένο στα 2.800 πόδια και εκτός λειτουργίας Airbus από χτύπημα σμήνους χηνών λίγο μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο LaGuardia, σώζοντας τις ζωές όλων των επιβατών, συνολικά 155 ψυχών.
Η «κινηματογραφική» προσυδάτωση και η εξίσου εντυπωσιακή και απόλυτα συντονισμένη διάσωση των επιζώντων από τις αμερικανικές αρχές έγινε στις 15 Ιανουαρίου 2009. Επτάμισι χρόνια μετά, όσα διαδραματίστηκαν στον αέρα αλλά και όσα ακολούθησαν ξετυλίγονται πιστά και λεπτομερώς στη μεγάλη οθόνη, στο «Sully» του Κλιντ Ιστγουντ, την 35η ταινία του ακατάβλητου δημιουργού που προβάλλεται αυτές τις μέρες στις ελληνικές αίθουσες (το σενάριο του Τοντ Κομαρνίκι είναι βασισμένο στο βιβλίο «Highest duty: My search for what really matters» των Σαλενμπέργκερ και Τζέφρι Ζόσλοου).
Επικεντρωμένος, όπως και στην προηγούμενη ταινία του, το πολεμικό-βιογραφικό δράμα «Ελεύθερος σκοπευτής», στη διερεύνηση της σημασίας του ηρωισμού στην Αμερική που δεν ξεχνά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, ο Ιστγουντ, ένας ζωντανός θρύλος του Χόλιγουντ στα 86 του με 5 Οσκαρ (δύο χρυσά καλύτερης ταινίας για τους «Ασυγχώρητους» και το «Million dollar baby» καθώς και άλλα δύο σκηνοθεσίας για τις ίδιες ταινίες, όπως και ένα τιμητικό για το σύνολο της καριέρας του) βρίσκει τον απλό, καθημερινό, αγνό ιδεαλιστή Αμερικανό ήρωα στο πρόσωπο του κυβερνήτη Τσέσλι «Σάλι» Σαλενμπέργκερ.
Ταιριαστός ενσαρκωτής του ο διπλοβραβευμένος με Οσκαρ Τομ Χανκς, εκφραστής του αγνού αμερικανικού ιδεαλισμού («Φιλαδέλφεια», «Φόρεστ Γκαμπ») και επίμονου ηρωισμού από τη Γη έως το… Διάστημα («Απόλλων 13», «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν», «Ο ναυαγός», «Captain Phillips») για περισσότερο από μια 30ετία στο αμερικανικό σινεμά.
Ο Ιστγουντ βρίσκει, ακόμα, έναν γενναίο συμμαχητή στις ψύχραιμες συγχρονισμένες κινήσεις του συγκυβερνήτη του Τζεφ Σκάιλς (τον υποδύεται ο Ααρον Εκχαρτ), αποτίοντας παράλληλα φόρο τιμής στους επαγγελματίες διασώστες της Νέας Υόρκης που κινητοποιήθηκαν άμεσα.
Και αφηγείται ένα ομαδικό κατόρθωμα με αφετηρία το ίδιο το γεγονός αλλά και το απαραίτητο χολιγουντιανό θέαμα για να επικεντρωθεί στο οτιδήποτε επακολούθησε καθώς ο ηρωικός πιλότος αποθεωνόταν από τα media την ίδια ώρα που οι χειρισμοί του αμφισβητούνταν στο παρασκήνιο ως λανθασμένοι από το Συμβούλιο Ασφαλείας Εθικών Μεταφορών των ΗΠΑ.
Το σενάριο
«Αυτό που με εντυπωσίασε όταν διάβασα πρώτη φορά το σενάριο ήταν ότι ο Σάλι ήταν ένας πραγματικός Αμερικανός ήρωας, κάποιος που έκανε το σωστό τη σωστή στιγμή και προσαρμόστηκε στα δεδομένα που είχε να αντιμετωπίσει», εξηγεί ο Ιστγουντ σε συνέντευξη που παραχωρήθηκε αποκλειστικά στο «Εθνος της Κυριακής» από την εταιρεία διανομής του «Sully» στην Ελλάδα, «Tanweer». «Το γεγονός ότι κάποιοι προσπάθησαν να πουν ότι έκανε το αντίθετο δείχνει ότι έπρεπε να υπερπηδήσει εμπόδια που δεν περίμενε», προσθέτει.
«Διαβάζοντας το σενάριο, σκεφτόμουν ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να είχε συμβεί», λέει ο σκηνοθέτης σήμερα για το αεροπορικό ατύχημα της πτήσης 1549 της US Airways (σημερινή American Airlines) στον ποταμό Χάντσον.
«Αποφάσισα λοιπόν να γυρίσουμε τη σκηνή σαν ένα όνειρο για να αποτελέσει την αρχή της ταινίας – απλά για να δείξουμε στο κοινό το μέγεθος της αληθινής τραγωδίας που αποφεύχθηκε όπως και τι πέρασε από το μυαλό του Σάλι. Μετά έπρεπε να ασχοληθούμε με τα προβλήματα που είχε εξηγώντας το σκεπτικό του στις ακροάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας Εθνικών Μεταφορών (National Transportation Safety Board). Το συμβούλιο έκανε τη δουλειά του θέτοντας όλα τα ερωτήματα για να αποσαφηνίσει τα ακριβή αίτια της απώλειας ενός αεροπλάνου 60 εκατ. δολαρίων. Εμείς έπρεπε να τα αναπαραστήσουμε όλα», υπογραμμίζει.
Ο κυβερνήτης Σαλενμπέργκερ έδωσε κατευθύνσεις στην παραγωγή και στους τεχνικούς εκτός και εντός πλατό. Ενα πραγματικό Airbus 320 τοποθετήθηκε πάνω σε γιγάντιο αναρτήρα, βάρους 350 τόνων, στη δεξαμενή Falls Lake του στούντιο της Universal όπου γυρίστηκε η σεκάνς της εκκένωσης του αεροπλάνου και μετά η διάσωση. «Σκεφτόμουν πώς να νιώθει που βλέπει ξανά τι συνέβη», σχολιάζει ο Ιστγουντ για τον ήρωά του.
«Με ενδιέφερε να δω το πρόσωπό του περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Και είχε πολύ ενδιαφέρον. Το αεροπλάνο που είχαμε στη διάθεσή μας ήταν ακριβώς ίδιο με το αεροπλάνο που πέταξε σαν κυβερνήτης εκείνη την ημέρα. Δεν μπορούσες να βρεις διαφορές. Είχε ακριβώς την ίδια ταπετσαρία, τα πάντα. Αεροπλάνα σαν κι αυτό τίθενται εκτός λειτουργίας από κάποια μίλια ή ώρες πτήσης, όπως λένε, γι’ αυτό το αγοράσαμε. Το βάλαμε στη δεξαμενή και μετά όλα έδεσαν».
πηγή ΕΘΝΟΣ
