Είκοσι πεντε χρόνια μετά επιστρέφει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, μέσω ενός κόμικ, θυμίζοντας στους ανθρώπους μεγαλύτερων ηλικιών που τον λάτρεψαν, αλλά και στους νεότερους που τον θαυμάζουν, ποιος πραγματικά ήταν ο Γιώργος Ζαμπέτας.
Ο εγγονός του, Γιώργος Ζαμπέτας, που έχει και το όνομά του, σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν σωστό να χαθούν οι ιστορίες που είχε στο μυαλό του για τον παππού του και ότι θα έπρεπε να τις μοιραστεί μέσω ενός εναλλακτικού τρόπου, ώστε να προσεγγίσει και νεότερες γενιές. Ατάκες που εξιστόρησαν φίλοι του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, συγγενείς και γνωστοί, μικρά αποσπάσματα από συνεντεύξεις, όλες αληθινές ιστορίες, αποτυπώνονται στο κόμικ που συνεχίζει να σχεδιάζει ο Νικόλας Στεφαδούρος. Τα κείμενα-σενάρια βασίζονται στον ίδιο τον εγγονό του Ζαμπέτα, αλλά και στον φίλο του, Σωκράτη Μιχαηλίδη, ο οποίος έχει μελετήσει σε βάθος την ιστορία του.
Οι αυτοτελείς μικρές ιστορίες αναρτώνται κάθε εβδομάδα στην ιστοσελίδα socomic.gr με την υποστήριξη της ΙΟΝ. Η απήχηση του κόμικ είναι τόσο μεγάλη που ο εγγονός του Ζαμπέτα αποφάσισε να εκδώσει έναν τόμο με 60-70 ιστορίες, φωτογραφικό υλικό, συνεντεύξεις, κείμενα και ατάκες που σημάδεψαν τη ζωή του μεγάλου συνθέτη. «Ο κόσμος το έχει λατρέψει. Περιμένουν να τυπωθεί για να πάρουν από ένα αντίτυπο. Μέσα από αυτές τις μικρές ιστορίες και το πενάκι του Νικόλα Στεφαδούρου, πολλοί νέοι άνθρωποι μπήκαν στη διαδικασία να ψάξουν περισσότερα πράγματα για τη ζωή του παππού μου, αλλά και να μάθουν τα τραγούδια του», λέει.
«Με βρήκε στο Facebook»
Ο Ν. Στεφαδούρος θυμάται πώς ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα. «Ο εγγονός του Ζαμπέτα με προσέγγισε πέρυσι την άνοιξη μέσω Facebook, καθώς είχε δει τη δουλειά μου η οποία του άρεσε. Μου είπε ότι θα τον ενδιέφερε να δημιουργηθεί ένα κόμικ με την ιστορία του παππού του μέσα από χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής του και ατάκες», αναφέρει.
Ο ίδιος, αν και δεν ήταν φανατικός του Ζαμπέτα, γνώριζε αρκετά τραγούδια του αλλά όχι πολλά πράγματα για τη ζωή του. «Πάντα μου άρεσε η μουσική του. Τα τραγούδια του αντέχουν και συγκινούν ακόμη. Λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που θυμήθηκαν διαβάζοντας το κόμικ κάποιο περιστατικό ή ατάκες του», υπογραμμίζει.
Οσο για τους νέους; «Μου στέλνουν μηνύματα, λέγοντας ότι μετά τις δημοσιεύσεις του κόμικ μπαίνουν στο YouTube και ψάχνουν να ακούσουν τραγούδια του».
Οι ιστορίες, ή αλλιώς τα στιγμιότυπα από τη ζωή του, αναρτώνται στην ιστοσελίδα socomic.gr κάθε εβδομάδα (Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη). «Ηδη έχουν αναρτηθεί πάνω από εκατό ιστορίες, ενώ υπάρχει υλικό για έναν ακόμη χρόνο», καταλήγει ο Ν. Στεφαδούρος. Οσοι περιηγηθούν στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα θα βρουν ατάκες και συζητήσεις με φίλους και δημοσιογράφους για τον έρωτα, την καψούρα, για τα μαγαζιά εκείνης της εποχής και τη σχέση των μουσικών και των τραγουδιστών με το κοινό τους. «Εμείς τους εγιατρεύαμε τους πόνους, τους νταλγκάδες, τους έρωτες, την ξενιτιά… Δεν είχαμε μπουζουκάδικα. Είχαμε μουσικοθεραπευτήρια», λέει σ’ ένα από τα κόμικς ο μεγάλος συνθέτης. Ακόμη, μιλάει για την κακή φήμη που είχε το μπουζούκι και δίνει την έννοια του μάγκα λέγοντας, μεταξύ άλλων, ότι «είναι ο άνθρωπος που σέβεται τα πάντα, και το μυρμήγκι ακόμη».
Αγνωστα περιστατικά
Ο αναγνώστης θα διαβάσει μέσα από το κόμικ άγνωστα περιστατικά μέσα από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ο Ζαμπέτας τα οποία καταδεικνύουν ότι δεν έχανε το χιούμορ του ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Σε ένα από αυτά, ο Σταύρος Ξαρχάκος πατάει κατά λάθος την παροχή του οξυγόνου και ο Ζαμπέτας του λέει με το ασύγκριτο στυλ του: «Αμόλα, ρε, τον αέρα»…
Στα χνάρια του παππού βαδίζει και ο εγγονός
Μπορεί να μην πρόλαβε να μάθει να παίζει μουσική από τον παππού του, τον κορυφαίο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, ωστόσο, έστω και με μικρή καθυστέρηση, άρχισε να βαδίζει στα… χνάρια του. «Ξεκίνησα να μαθαίνω μπουζούκι σε ηλικία 26 ετών. Μέχρι τότε τραγουδούσα, αλλά όχι σε επαγγελματικό επίπεδο», τονίζει στο «Εθνος» ο εγγονός του συνθέτη, Γιώργος Ζαμπέτας, ο οποίος ετοιμάζει μία δισκογραφική δουλειά και παίζει σε διάφορα μαγαζιά με το συγκρότημα που έχει δημιουργήσει. Ερωτηθείς για το είδος της μουσικής που παίζουν; «Από ρεμπέτικα μέχρι Ζαμπέτα…», μας είπε.
«Ηταν έξω καρδιά»
Δεν πρόλαβε να χαρεί τον παππού του για πολύ καιρό, καθώς ο ίδιος γεννήθηκε το 1986 και ο συνθέτης έφυγε από τη ζωή το 1992. «Τον έβλεπα κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Ηταν έξω καρδιά. Αληθινός άνθρωπος και απέναντί μου ένας καλός παππούς», τονίζει, για να προσθέσει: «Τον θυμάμαι να παίζει μπουζούκι στο σπίτι του, όπου μαζευόταν ολόκληρη η παρέα του».
ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ
15/01/2017
