Πριν 25 χρόνια ξεκίνησε η περιπέτεια μου στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Συνέπεσε η περίοδος με την μελοποίηση των στίχων μου από τον Σ. Μάλαμα που με έβαλε στον χώρο του τραγουδιού που λάτρευα. 25 χρόνια δεν έχω γνωρίσει ως στιχουργός και δημοσιογράφος, υπουργό πολιτισμού, που δεν καλεί τους ανθρώπους του πολιτισμού σε διάλογο όταν διαμαρτύρονται, καταγγέλλουν, διεκδικούν.
Κανένας- καμία υπουργός δεν έχει φτύσει τόσο κατάμουτρα τους ανθρώπους που παράγουν πολιτισμό σε αυτή τη χώρα. Και το πιο χυδαίο είναι πως οι δημιουργοί δεν ζητούν θέσεις παράσημα και χρήματα, αλλά τη νόμιμη άδεια που τους οφείλει η πολιτεία, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία.
Η κυβέρνηση αυτή, όχι απλά δεν επιβραβεύει την αριστεία όπως κομπάζει και δεν προστατεύει την κληρονομιά της όπως διατείνεται, καταστρέφει ό,τι είναι όρθιο για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα μιας λούμπεν επιχειρηματικής τάξης. Και το κάνει άγαρμπα, επιστρατεύοντας ψέματα και κουτοπονηριές πως τάχα το σύνολο των Ελλήνων δημιουργών, διαμαρτύρεται για μικροπολιτικούς λόγους.
Το κάνει διαβάλλοντας τους ίδιους τους ανθρώπους της τέχνης όπως θα έκανε η κουτσομπόλα του χωριού. Γιατί προφανώς πιστεύει, ότι τα τζάμια του κόσμου έχουν θαμπώσει από τη λάσπη που έχει κάτσει στους υαλοκαθαριστήρες.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΛΑΜΠΡΙΔΗ