Με εμφανή την αλαζονεία της εξουσίας και της απόλυτης μιντιακής υπεροχής, ο Άδωνις Γεωργιάδης εμφανίστηκε στο Mega για να ισχυριστεί ότι «το Mega το έκλεισε ο Τσίπρας», με την ίδια άνεση που η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα μπορεί να υποστηρίξει τα πλέον απίθανα πράγματα και να βομβαρδίσει την κοινή γνώμη με τη δική της «αλήθεια».
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
«Το κλείσιμο του MEGA ήταν από τους κεντρικούς προεκλογικούς στόχους του Τσίπρα. Θυμίζω ο κ. Τσίπρας, ο κ. Σκουρλέτης, έλεγαν ότι εάν εκλεγούν θα κλείσουν το κανάλι. Και το έκλεισαν. Είναι μια νίκη της Δημοκρατίας ότι ξανά άνοιξε το MEGA. Το ότι το MEGA εκπέμπει είναι ένα χαστούκι προσωπικά στον Τσίπρα» ισχυρίστηκε ο Γεωργιάδης.
Στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουν ότι το MEGA είχε έναν υψηλότατο δανεισμό και συσσωρευμένα χρέη, που χρηματοδοτούσε με νέα δάνεια, μέχρι που κάποια στιγμή τα χρέη «έπνιξαν» την εταιρία και αναγκάστηκε να κλείσει, όπως κάθε επιχείρηση που οι ιδιοκτήτες της δεν είναι διατεθειμένοι ούτε να πληρώσουν τα χρέη, ούτε να χρηματοδοτήσουν την επένδυσή τους. Αυτή είναι η μοίρα κάθε εταιρίας που με απλά μαθηματικά ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει. Αν για κάποια χρόνια λειτουργούσε, κόντρα στους νόμους της αγοράς είναι γιατί στο πλαίσιο του γνωστού «τριγώνου της διαπλοκής» μεταξύ πολιτικής – τραπεζικού συστήματος – επιχειρηματιών, δανειοδοτήθηκε κατά παρέκκλιση κάθε τραπεζικής πρακτικής και οικονομικής λογικής.
Ποιος έβγαλε το Mega από την πρίζα;
Την κρίσιμη στιγμή λοιπόν, το 2016, όταν βασικοί μέτοχοι του ΤΗΛΕΤΥΠΟΥ ΑΕ ήταν οι Βαρδινογιάννης – ΔΟΛ/Ψυχάρης – Μπόμπολας και με μικρότερα ποσοστά οι Κοπελούζος – Ρέστης, αρνήθηκαν επανειλημμένα να καλύψουν τα τεράστια χρέη σε τράπεζες – δημόσιο – ασφαλιστικούς φορείς, ο σταθμός δεν πήρε μέρος στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, οι όποιες επαφές με το ΕΣΡ δεν τελεσφόρησαν, το ενημερωτικό πρόγραμμα σταμάτησε και οι ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι «εξαφανίστηκαν». Τελικά, οι τράπεζες ήταν αυτές που «έκλεισαν το διακόπτη» και, παρά την εξαγορά των (μην ενεχυριασμένων) μετοχών του Πήγασου από τον Ιβάν Σαββίδη και αυτών του ΔΟΛ, σε πλειστηριασμό, από το Βαγγέλη Μαρινάκη, η κατάσταση δεν άλλαξε και το οριστικό λουκέτο ήρθε το 2018.
Άρα με πολύ απλά λόγια:
Το Μega έκλεισε όταν για πρώτη φορά μια κυβέρνηση σταμάτησε να παρεμβαίνει σε επιχειρήσεις ευθέως είτε μέσω του τραπεζικού συστήματος, που είχε ανακεφαλαιοποιηθεί με αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού και άφησε το «αόρατο χέρι της αγοράς» να λειτουργήσει. Ξανάνοιξε όταν μια άλλη κυβέρνηση, κατηγορείται ότι ξεκίνησε πάλι να παρεμβαίνει με τους γνωστούς τρόπους ώστε το κανάλι να καταλήξει, χωρίς τις αμαρτίες του παρελθόντος και με πολύ χαμηλό τίμημα (40 εκατ. ευρώ) μέσω σχετικής διαγωνιστικής διαδικασίας, σε ένα νέο ιδιοκτήτη, που κατά σύμπτωση είναι φανατικός υποστηρικτής της. Εργαζόμενοι και φορολογούμενοι είναι αυτοί που πλήρωσαν το «μάρμαρο», πάντως ενώ οι μισθοί και το κόστος παραγωγής σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με το «τότε».
Η «κανονικότητα» που επανέρχεται με το Mega
Άρα, τελικά, η επαναλειτουργία του Mega συμβολίζει την επαναφορά στην «κανονικότητα» και για αυτό πανηγυρίζει ο Άδωνις Γεωργιάδης και η κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτή η «κανονικότητα» είναι ακριβώς οι πρακτικές που είχαν οδηγήσει στη χρεοκοπία της χώρας και κλόνισαν για κάποια χρόνια τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ που πρωταγωνιστούσαν. Έτσι στο εξής τον πρώτο λόγο έχουν οι υπέρμαχοι της «αγοράς» και «αντικρατιστές» που παραδοσιακά κινούνται με κρατικό χρήμα και όταν χρεοκοπούν στέλνουν το λογαριασμό στους πολίτες.