Επιτέλους, ο Σύλλογος Ελλήνων Ψυχολόγων αντέδρασε. Ζητώντας τίτλους σπουδών και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος από την κυρία που εμφανίστηκε στα κανάλια ως ψυχολόγος της μητέρας που δολοφονήθηκε δίπλα στο μωρό της στα Γλυκά Νερά, έβαλε ένα θεσμικό όριο στο χάος των περίπου ειδικών και δήθεν ειδικών που κατακλύζουν το χώρο της ψυχικής υγείας.
Ηταν σοκαριστικό. Η κατά δήλωσή της «ψυχολόγος» της Καρολάιν έδινε συνεντεύξεις παραβιάζοντας το απόρρητο των συνεδριών και περιγράφοντας μια συνθήκη (παρουσία του συζύγου και αφελείς συζητήσεις) που δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με ψυχοθεραπεία.
Η Ε. Μυλωνοπούλου, λίγο μαία, λίγο υπνοθεραπεύτρια και σύμβουλος ψυχικής υγείας πλέον, μετά την παρέμβαση του ΣΕΨ, υπήρξε πολιτεύτρια του κόμματος της Κ. Παπακώστα και μέλος της Μεγάλης Στοάς που της αφαίρεσε την τεκτονική ιδιότητα επειδή τους είχε εμφανιστεί σαν γιατρός χωρίς να είναι.
Είναι η μόνη που επιπλέει στα θολά νερά «πουλώντας» εκπαίδευση και κλινική εμπειρία που δεν έχει;
Προφανώς όχι. Άνθρωποι που χρειάζονται ψυχολογική στήριξη κινδυνεύουν να πέσουν σε ακατάλληλα χέρια που μπορεί, εκτός από ανίκανα, να αποδειχτούν και επικίνδυνα. Να επικαλεστεί κανείς την ατομική ευθύνη καθενός για να ψάξει βιογραφικά και να ελέγξει όπως μπορεί το παρελθόν του επιστήμονα στον οποίο θα καταφύγει, δεν αρκεί.
Υπάρχουν αμφιλεγόμενα σεμινάρια, σχολές που δεν πληρούν στοιχειώδεις προδιαγραφές, δάσκαλοι που δεν είναι δάσκαλοι και γκουρού που εκμεταλλεύονται την ευήθεια διαφόρων, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν ένα σωρό χαρτιά που βεβαιώνουν σπουδές και ειδικότητες χωρίς να ελέγχονται για την ποιότητά τους.
Η απάντηση σε κομπογιαννίτες και αετονύχηδες δεν μπορεί παρά να είναι θεσμική. Χρειάζονται συγκεκριμένοι κανόνες, σαφής κώδικας δεοντολογίας, απαράβατες αρχές και ξεκάθαρο πλαίσιο για να αισθάνονται οι πολίτες ασφαλείς όταν περνούν την πόρτα ενός γραφείου στο οποίο θα αναζητήσουν βοήθεια και σήμερα κινδυνεύουν να συναντήσουν κίνδυνο και απειλή.
