Η επιχείρηση του Αλεξάνδρου στην Ιλυρρία – Γράφει ο Dιοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Ωραιοκάστρου Παύλος Παπαδόπουλος.
Ο Αλέξανδρος είχε νικήσει τους Θράκες και είχε επιβληθεί στ Τριβαλλούς, Οδρύσες και Γέτες. Έτσι, με τον τρόπο αυτό εξασφάλισε το βόρειο σύνορο της αυτοκρατορίας. Πριν φτάσει στους Ιλλυριούς των συνάντησαν Κέλτες της Αδριατικής και του ζήτησαν φιλία, διαβεβαιώνοντας ότι δε θα ξανανοχλήσουν τον ελλαδικό χώρο.
Καθώς ο Αλέξανδρος πήρε το δρόμο της επιστροφής στη Μακεδονία, και ενώ προχωρούσε προς τις χώρες των συμμάχων του Αγριανών και Παιόνων, ενημερώθηκε ότι στην Ιλλυρία έγινε επανάσταση. Τα νέα τα έμαθε κοντά στη σημερινή Σόφια. Και η ενημέρωση έγινε από απεσταλμένους του Λάγγαρου του βασιλιά των Αγριανών. Ο Λάγγαρος αγαπούσε πολύ τον Αλέξανδρος και του έδωσε πληροφορίες για τους Αυταριάτες, καθησυχάζοντας τον ότι ήταν απόλεμοι. Ο Κλείτος, ο γιος του Βαρδύλη του παλιού εχθρού του Φιλίππου είχε αποστατήσει, και μαζί του είχε ενωθεί ο Γλαυκίας ο βασιλιάς των Ταυλάντιων.
Η Ιλλυρία πρέπει να πούμε ότι ήταν μια άγρια χώρα. Απασχολούσε από παλιά τη Μακεδονία. Οι Ιλλυριοί πραγματοποιούσαν συνεχώς επιδρομές στη Μακεδονία. Ο Αλέξανδρος είχε πάλι μπροστά του μια δύσκολη κατάσταση. Έκρινε ότι έπρεπε να τους αντιμετωπίσει.
Ηγεμόνας των Ιλλυριών Κλείτος είχε πιάσει το στενό του Πηλίου, ενώ ο Γλαυκίας έσπευδε για να τον ενισχύσει και να ενωθεί μ’ αυτόν. Οι Αυταριάτες (βαρβαρικό φύλο που κατοικούσε στις κοιλάδες του Άγγρου και του Δρόγγου στη σημερινή Μοράβα), είχαν επίσης συνεννοηθεί να του στήσουν παγίδα και να τον χτυπήσουν, μέσα στα Βουνά από τα οποία επέστρεφε.
Το μακεδονικό στράτευμα έκανε γρήγορη πορεία οχτώ ημερών ώστε να πιαστεί το Πήλιο. Το κλειδί των κοιλάδων Αίμου και Αλιάκμονα, στα δυτικά. Οι Ιλλυριοί και οι Ταυλάντιοι, οι οποίοι ήταν υπολογίσιμη δύναμη, μπορούσαν να μπουν στη Δυτική Μακεδονία, δηλαδή στην καρδιά της Μακεδονίας και να τη λεηλατήσουν. Ήταν δυνατόν εκείνη τη στιγμή να αποκλείσουν τον Αλέξανδρο από τις νότιες περιοχές. Ταυτόχρονα, στη νό τια Ελλάδα, γινόταν επικίνδυνες αντιμακεδονικές κινήσεις. Η κατάσταση ήταν οριακά κρίσιμη. Μπορούσαν όσα είχαν κάνει Αλέξανδρος και Φίλιππος να γκρεμιστούν με μια χαμένη μάχη.
Οι Αυταριάτες ήταν λοιπόν έτοιμοι να στήσουν παγίδα στον Αλέξανδρο κατά την κίνηση του μέσα στα βουνά της κεντρικής Βουλγαρίας. Ο βασιλιάς των Αγριανών ο Λάγγαρος, όρμησε εναντίων τον Αυταριατών μέσα στις δύσβατες περιοχές και τους συνέτριψε. Ο Αλέξανδρος ύστερα από αυτό, ως επιβράβευση τον αρραβώνιασε με την αδερφή του. Ο Λάγγαρος όμως στάθηκε άτυχος, καθώς πέθανε κατεβαίνωντας για το γάμο του στην Πέλλα.
Ο Αλέξανδρος έφτασε στο Πήλιο (πόλη-φρούριο στην Ιλλυρία, η οποία ουδεμία σχέση έχει με το βουνό της Μαγνησίας) και στις γύρω δασωμένες περιοχές. Το Πήλιο είχαν προφτάσει και καταλάβει οι Ιλλυριοί. Πριν ακόμη φτάσει ο Αλέξανδρος στην πόλη, οι Ιλλυριοί έκαναν ανθρωποθυσίες. Σκότωσαν τρία αγόρια και τρία κορίτσια, μαζί με τρία μαύρα κριάρια. Οι βάρβαροι όρμησαν στους Μακεδόνες όμως συνετρίβησαν άνετα. Άφησαν τις θέσεις τους και έτρεξαν στο φρούριο Πήλιο για να σωθούν!
Ο Αλέξανδρος τους μάντρωσε εύκολα στην πόλη και ξεκίνησε τις επιχειρήσεις αποκλεισμού τους. Τότε κατέφθασαν οι Ταυλάντιοι με το Γλαυκία και για τους Μακεδόνες η κατάσταση δυσκόλεψε. Ο πειθαρχημένος μακεδονικός στρατός, προσαρμόστηκε όμως άριστα στην κατάσταση. Έγινε οπισθοχώρηση πίσω από το ποτάμι, με τον Αλέξανδρο να τραυματίζεται στο κεφάλι και το λαιμό, και απαγκιστρώθηκε.
Ο στρατός του Αλεξάνδρου όμως με υπέροχους ελιγμούς τελικά τους συνέτριψε. Όλοι οι εχθροί είχαν ξεθαρρέψει και στρατοπέδευσαν πάλι έξω από το Πήλιο, σε μεγάλο μήκος, χωρίς να λάβουν μέτρα άμυνας (τάφρους κλπ). Ο Αλέξανδρος έδωσε διαταγή σε Υπασπιστές, Αγριάνες, Τοξότες και δύο Φάλαγγες, να περάσουν αιφνιδιαστικά το ποτάμι και να επιτεθούν στο στρατόπεδο του εχθρού. Τους έπιασε άοπλους στον ύπνο και τους κατέσφαξε. Ο Κλείτος τότε έδωσε εντολή να κάψουν την πόλη και το έβαλε στα πόδια φεύγοντας για να κρυφτεί στη χώρα των Ταυλάντιων.
Έτσι τελείωσε η εμπλοκή στην Ιλλυρία, όχι όμως και οι απανωτές περιπέτειες για τον Αλέξανδρο, καθώς μια σοβαρή εξέγερση θα ακολουθούσε στη νότια Ελλάδα και ειδικότερα στη Θήβα.
-Ο Παύλος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1978 στη Δράμα, μεγάλωσε στις Σέρρες και έζησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1996 εργάζεται στο δημόσιο σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Αστυφυλάκων της Αστυνομικής Ακαδημίας, της Σχολής Επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης ΕΛ.ΑΣ., και της Σχολής Ελληνικού Πολιτισμού, του Τμήματος Ανθρωπιστικών. Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.
