25/09/2016
Οκτώ μέρες χωρίς λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη και οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ, αποφασισμένοι να μην επιστρέψουν στα τιμόνια εάν δεν πληρωθούν, ξεκίνησαν πορείες διαμαρτυρίας, ενώ προαναγγέλουν και συναντήσεις με πολιτικούς και θεσμικούς φορείς.
Την ίδια ώρα, οι κάτοικοι της πόλης αναγκάζονται να υποστούν ατελείωτη κυκλοφοριακή συμφόρηση, ενώ, όσοι δεν έχουν δικό τους μέσο μετακίνησης, πληρώνουν καθημερινά μεγάλα χρηματικά ποσά στα ταξί για να μεταφερθούν από και προς το χώρο εργασίας τους και να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Οι πιάτσες των ταξί, εκεί όπου από την αναδουλειά σχηματίζονταν τα λεγόμενα «σαλιγκάρια», είναι πλέον μονίμως άδειες και οι πολίτες περιμένουν, φωνάζοντας τον προορισμό τους σε όποιο ταξί πλησιάζει, εισπράττοντας, συνήθως, αρνητική απάντηση, καθώς η ζήτηση είναι πολύ μεγάλη.
Ζώντας σε μια πόλη χωρίς Μέσο Μαζικής Μεταφοράς
Τι γνώμη έχουν οι πολίτες για όλη αυτήν την πρωτοφανή κατάσταση; Πώς βιώνουν στην καθημερινότητά τους την παράνοια του να ζει κανείς σε μία πόλη με πληθυσμό άνω του 1 εκατ., χωρίς ούτε ένα Μέσο Μαζικής Μεταφοράς; Η Voria.gr μεταδίδει τη φωνή των πολιτών που κοιτούν τους εργαζόμενους του ΟΑΣΘ άλλοι με φανερό εκνευρισμό και αγανάκτηση, άλλοι και με κατανόηση.
«Είναι χίλιοι άνθρωποι και αδιαφορούν για τους κατοίκους ολόκληρης της πόλης», λέει στη Voria.gr η 40χρονη Μαρία Παπαδοπούλου και συνεχίζει: «Έχω ακούσει ότι οι πιο πολλοί είναι μέτοχοι και παίρνουν διπλούς μισθούς. Τι θα κάνουν οι πολίτες; Εγώ μένω στον Εύοσμο και την τελευταία εβδομάδα πληρώνω κάθε μέρα 14 ευρώ στα ταξί για να πάω στη δουλειά μου και να γυρίσω. Είναι επιεικώς απαράδεκτοι!», καταλήγει.
Η Άννα Στεφανίδου είναι 55 ετών, μένει στην Πυλαία και εργάζεται στην περιοχή της Μοναστηρίου. Όπως λέει στη Voria.gr, δεν έχει λεφτά για ταξί και αναγκάζεται να περπατά για να πηγαίνει στη δουλειά της: «Όλοι οι εργαζόμενοι (σ.σ. από όλους τους κλάδους) που διαμαρτύρονται έχουν δίκιο. Τώρα αυτοί δεν ξέρω τι ζητάνε… Πάντως δεν γίνεται να προκαλούν πρόβλημα σε όλη την πόλη. Εγώ δεν έχω λεφτά για να δίνω κάθε μέρα σε ταξί. Τις τελευταίες μέρες, περπάτησα τέσσερις φορές από την Πυλαία ως τη Μοναστηρίου, για να πάω στη δουλειά μου».
«Τα πράγματα είναι δύσκολα, χάος… Μαλώνουν οι ελέφαντες και την πληρώνουν τα μυρμήγκια», αναφέρει στη Voria.gr ο 42χρονος Σπ. Στεφανίδης και συμπληρώνει: «Μένω στην Τούμπα, είμαι άνεργος αλλά πρέπει να κατεβαίνω στο κέντρο μαζί με τη γυναίκα και το παιδί μου καθημερινά για δουλειές. Αυτές τις μέρες έχω δώσει πάνω από 50 ευρώ σε ταξί συνολικά».
Η 56χρονη Δέσποινα Σιδηροπούλου, μένει στη Σταυρούπολη και εργάζεται σε ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης. Παρά την ταλαιπωρία, δείχνει κατανόηση στους απλήρωτους εργαζόμενους. «Έχουν δίκιο κι οι εργαζόμενοι, έχουν κι αυτοί οικογένειες. Όμως πρέπει να βρεθεί μια λύση. Αυτές τις μέρες έχω δώσει σχεδόν 100 ευρώ σε ταξί για να πάω στη δουλειά και να γυρίσω. Το αφεντικό δεν το νοιάζει πώς θα έρθω. Όσα λεφτά βγάζω τα δίνω σε ταξί, μόνο τα ένσημα μου μένουν…», σημειώνει, εμφανώς απογοητευμένη, στη Voria.gr.
«Ξέρω ότι ο ΟΑΣΘ κάποτε έβγαζε πολλά λεφτά, τώρα δεν καταλαβαίνω γιατί οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται», αναφέρει στη Voria.gr η 25χρονη Ηλιάνα Γιώρα. «Πάντως, η κατάσταση είναι χάλι μαύρο. Το πρωί έκανα μισή ώρα από τη Μπότσαρη για να φτάσω στο κέντρο», προσθέτει.
«Πού να βρούμε κάθε μέρα λεφτά για ταξί;», διερωτάται η 24χρονη Βασιλική Μπαταράκα, φοιτήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ. «Πλήρωσα 7 ευρώ για να έρθω από το Κορδελιό στη Σχολή να γράψω μάθημα στην εξεταστική», σημειώνει.
«Απαράδεκτο να γίνεται αυτό το πράγμα μέσα στην εξεταστική!», τονίζει η 21χρονη φοιτήτρια, Μαρία Τσενεκίδου. «Ήρθα στη Θεσσαλονίκη από την Κατερίνη για να γράψω μάθημα και η κατάσταση είναι τραγική. Θα έρθουν συγγενείς μου να με πάρουν με αμάξι, διαφορετικά δεν θα μπορούσα να γυρίσω. Ελπίζω μέχρι να ξανα΄΄ερθω Θεσσαλονίκη να έχει σταματήσει η επίσχεση», αναφέρει.
Ο 22χρονος φοιτητής Σπύρος Κεβέρκλογλου λέει στη Voria.gr: «Πιστεύω πως οι εργαζόμενοι έχουν το δίκιο με το μέρος του, αλλά αυτό που κάνουν είναι ακραίο. Ο κόσμος ταλαιπωρείται πολύ. Εγώ από την περιοχή των ΚΤΕΛ πήρα ταξί ως τα Πανεπιστήμια για να γράψω μάθημα και πλήρωσα 15 ευρώ».
της Βάσιας Μπάρμπα
