Η ακριβή επανεκδοχή του περίφημου λογοτεχνικού μύθου του Εντγκαρ Ράις Μπάροουζ βρίσκει τον Τζακ Κλέιτον τον 3ο, πρώην Ταρζάν και νυν λόρδο του Γκρέιστοουκ, να απολαμβάνει τον τίτλο ευγενείας του στην αγγλική ύπαιθρο μαζί με τη γυναίκα του, στα 1890. Ωσπου του ζητείται, διαμέσου μιας πρόσκλησης του βασιλιά του Βελγίου Λεοπόλδου, να ταξιδέψει στο Κονγκό για να επιβλέψει τα ευρωπαϊκά έργα στην αφρικανική γη. Εκείνος δέχεται διστακτικά να επιστρέψει στις ζούγκλες όπου ανατράφηκε από πιθήκους, αγνοώντας πως η πρόσκληση είναι παγίδα ενός εντολοδόχου του βασιλιά, ο οποίος σχεδιάζει να παραδώσει τον Ταρζάν σε έναν φύλαρχο και παλιό του αντίπαλο με αντάλλαγμα μια μεγάλη ποσότητα διαμαντιών!
Εν ολίγοις, ό,τι μας φανεί, αρκεί να επαναλανσάρουμε τον Ταρζάν ως ημίγυμνο… Σπάιντερμαν της ζούγκλας και την Τζέιν ως άλλη… απεσταλμένο του ΟΗΕ, να βάλουμε έναν αναχρονιστικά γραφικό κακό και να δοκιμαστούμε στο CGI εμψυχώνοντας ψηφιακά ολόκληρο το άγριο ζωικό βασίλειο (χωρίς, πάντως, την Τσίτα!). Τούτο το τελευταίο ως θέαμα, μαζί με το στοιχειώδες έστω αντιαποικιοκρατικό πνεύμα του σεναρίου ως σχόλιο, συνιστούν και τα μόνα ελαφρυντικά σε μια καθ’ όλα τα άλλα άχαρη και προκάτ αναβίωση (2016, The legend of Tarzan).
