Πέθανε στις φυλακές της Πάρμα σε ηλικία 79 ετών ο Ραφαέλε Κούτολο, ο πανίσχυρος νονός της μαφίας της Νάπολης, «Καμόρα».
Ο Κούτολο έπασχε από χρόνια νοσήματα και βρισκόταν στη φυλακή από το 1971. Το αξιοπερίεργο, όμως, και εντυπωσιακό (αποτέλεσμα της εγκληματικής του σταδιοδρομίας και των συμμαχιών του) ήταν ότι -επί σειρά ετών- κατάφερε να ελέγχει πλήρως τις παράνομες δραστηριότητες της Καμόρα, δίνοντας εντολές μέσα από το κελί του.
Χαρακτηριστικό είναι το σημερινό σχόλιο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Ρομπέρτο Σαβιάνο: «Ο Κούτολο ήταν ισχυρότερος από πρωθυπουργός. Κράτησε όμηρο ολόκληρη την Ιταλία και η χώρα υποκλίθηκε στην ισχύ του», τόνισε από την εφημερίδα Corriere della Sera.
Το 1971 οδηγείται στην φυλακή και σχεδιάζει τη «μεταρρύθμιση» της ναπολιτάνικης μαφίας, με δομή πυραμίδας, όπως ακριβώς η Κόζα Νόστρα της Σικελίας. Ο αρχινονός, μετατρέπεται σε προσωπικότητα την οποία ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει. Με τον Κούτολο, η «Νέα Οργανωμένη Καμόρα» μετατρέπεται σε παραστρατιωτική οργάνωση και βάζει βαθιές ρίζες στο εμπόριο ναρκωτικών και στην απόσπαση χρημάτων από τους εμπόρους και επιχειρηματίες, μέσω εκβιασμού.
Η «Νέα Οργανωμένη Καμόρα» κερδίζει εκατομμύρια επί εκατομμυρίων λιρετών, από τη διακίνηση κοκαϊνης σε όλη την περιφέρεια της Νάπολης και οι τοπικοί πολιτικοί, συχνά, «κάνουν τα στραβά μάτια».
Τα μέλη των φατριών της Καμόρα που δεν θέλησαν να συμμαχήσουν μαζί του, στην δεκαετία του ογδόντα, πάντα, δημιούργησαν τη συμμαχία της «Νέας Οικογένειας», με την οποία προσπάθησαν να αμφισβητήσουν τη σχεδόν απεριόριστη ισχύ του Κούτολο: στις γειτονιές της μεγαλούπολης του ιταλικού Νότου ξεκινά ένας «εμφύλιος πόλεμος», με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους δεκάδες άνθρωποι και να τραυματισθούν εκατοντάδες.
Παράλληλα, όπως υπενθυμίζουν σήμερα πολλοί σχολιαστές, από τη φυλακή, ο αρχινονός της Νάπολης κατάφερε να δημιουργήσει στενές σχέσεις και με «εκτροχιασμένους τομείς» των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών. Τόσο που φέρεται να είχε κύριο ρόλο στην απελευθέρωση του περιφερειακού συμβούλου Τσίρο Τσιρίλο, ο οποίος, το 1981, είχε απαχθεί από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, τέλος, πολλοί αναφέρουν ότι έστω και αν κρατείτο σε συνθήκες απομόνωσης, πριν οκτώ μήνες είχε καταφέρει να δώσει συνέντευξη σε μεγάλη εφημερίδα της Κάτω Ιταλίας, με την οποία έστελνε και πάλι το μήνυμα ότι «ουδέποτε επρόκειτο να μετανοήσει και να συνεργαστεί με τη δικαιοσύνη».
