24/03/2016
Μέσα σε μια ιδιαίτερα συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα, παρουσία πλήθος κόσμου,πραγματοποήθηκε η εκδήλωση του Δ.Ο.Π.Π.Α.Ω, και των μελών του ΚΑΠΗ Ωραιοκάστρου με ένα μεγάλο αφιέρωμα στον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό με αφορμή τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου, στο έργο του για την επανάσταση του 1821.
Ομιλητής : Νάκας Αλέξανδρος, συν/χος γυμνασιάρχης
Θεατρική συνοδεία και απαγγελία : Δελλή Νέλυ, σκηνοθέτης – ηθοποιός
Την εκδήλωση χαιρέτησαν η πρόεδρος του Δ.Ο.Π.Π.Α.Ω Ρένα Αντωνιάδου και ο αντιδήμαρχος οικονομικού και διοικητικού σχεδιασμού Ηρακλής Τσακαλίδης. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι δημοτικοί σύμβουλοι Χριστίνα Λυμπαντέ Βαμβάκη και Ανέστης Πολυχρονίδης
Ο ομιλητής Αλέξανδρος Νάκας μέσα σε μια πραγματικά συγκινησιακή ατμόσφαιρα, αναφέρθηκε στο έργο του μεγάλου μας ποιητή,αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι ποιός μπορεί να θεωρηθεί πιό ελεύθερος απ’ αυτούς τους πολιορκημένους σκλάβους;
Ὁ Ζακυνθηνὸς ποιητής, σὲ ὅλο τὸ ἔργο του, ἐκήρυξε μὲ ἱερὴ ἐμμονὴ τὶς ἀθάνατες ἀξίες τῆς ζωῆς: Δικαιοσύνη, Ἐλευθερία, Ἀλήθεια, Πίστη, Ἀγάπη, Χρέος.
Κεντρικὸ πρόσωπο τῆς Ἑπτανησιακῆς σχολῆς, ὁ Διονύσιος Σολωμὸς ὁρίστηκε ἐθνικὸς ποιητὴς τῆς Ἑλλάδας ὄχι μόνον γιατί ἔγραψε τὸν Ἐθνικὸ Ὕμνο, ἀλλὰ καὶ γιατί ἐπηρέασε σὲ μεγάλο βαθμὸ τὸν νεοελληνικὸ ποιητικὸ λόγο.
Ο Διονύσιος Σολωμός είναι ο μεγαλύτερος ποιητής του δεκάτου αιώνα. Αρχηγός της Επτανησιακής σχολής, ηγέτης του νεοελληνικού έμμετρου λόγου, που ουσιαστικά αρχίζει μετά από αυτόν και, τέλος, Εθνικός της Ελλάδας, και γιατί έγραψε τον Εθνικό μας Υμνο και γιατί τον νεοελληνικό ποιητικό λόγο, και γιατί ύμνησε τον Εθνικό αγώνα της Ανεξαρτησίας, και γιατί πρώτος χρησιμοποίησε στον ποιητικό και πεζό του λόγο την εθνική λαϊκή μας γλώσσα, τή δημοτική.
Οι χτυπητές λέξεις, οι φλύαροι στίχοι, τα άχρηστα παραγεμίσματα έπαψαν να αποτελούν ποίηση. Ο Σολωμός έδειξε, οτι η ποίηση πρέπει να έχει πυκνότητα. Με τις λιγότερες και μουσικότερες λέξεις να αποδίδει υψηλά νοήματα και καθαρές εικόνες, όπου τίποτα περιττό δέν υπήρχε κι όπου όλα – γλώσσα, νόημα, ρυθμός, εικόνα – ήταν αισθητικά οργανωμένα, αλλά όχι και εγκεφαλικά. Τίποτα δεν πρόδιδε την επίπονη κατεργασία. Αντίθετα το ποίημα είχε δροσιά, φυσικότητα και παρθενικότητα. Ο Σολωμός πέτυχε, μιά θαυμαστή ισορροπία πνεύματος και μορφής, νόησης και αισθήματος γλώσσας και μουσικότητας.
Ο ποιητής οραματίζεται την Ελευθερία οπλισμένη με σπαθί, που έχει κόψη τρομερή, μαχόμενη να κόψει τα δεσμά της σκλαβιάς, όπου γης, μιας και με βία μετράει τη γη, σαν να θέλει με μιάς ολόκληρη ν’ απλωθεί. Πιστεύει οτι θεμελιώνεται στη θυσία, οτι απ’ αυτήν τρέφεται και αντριεύει, μιας και την βλέπει να βγαίνει απ’ τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά, όπως και πρώτα αντρειωμένη. Μέσα στις 158 τετράστιχες στροφές του «Υμνου» ο ποιητής ανατρέχοντας τον επαναστατικό αγώνα του Εικοσιένα, βροντοφωνεί και πάλι την πολεμόχαρη κραυγή του Ρήγα «… Η τη νίκη η τή θανή, συμβουλεύει, τονώνει την πίστη των μαχητών, διακηρύσσει την αδερφική ομόνοια, βέβαιος οτι η ομόνοια οδηγεί στη νίκη: «… Πάντα η νίκη αν ενωθείτε πάντα εσάς θ’ ακολουθεί».
Ο μέγας ποιητής συνδέει την έννοια της ελευθερίας, όχι με την τυπική έννοια της γλώσσας, αλλά με την ευρύτερη έννοια της, ως μέσου διαφωτισμού του λαού, ως μέσου δηλαδή γιά την απολύτρωση του από το σκοτάδι της αμάθειας. Με αυτή την ορμή και αγανάκτηση πολεμούσε ο Σολωμός τους σοφολογιότατους, οι οποίοι προσπαθούσαν να τυφλώσουν το Γένος με την καθαρεύουσα τους, τους τόνους και τα πνεύματα της.
Σε όλο το έργο του ο Σολωμός εκήρυξε τις αθάνατες αξίες της ζωής: Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Αλήθεια, Θρησκεία, Αγάπη, Χρέος. Χρέος προς τον εαυτό μας, χρέος προς την πατρίδα, χρέος προς τον πλαϊνό μας, χρέος προς την Ανθρωπότητα. Με αυτές τις αξίες, που είναι ακατάλυτες δυνάμεις εμεγαλούργησε ανέκαθεν το Ελληνικό Εθνος και με αυτές τις δυνάμεις θα μπορέσει να μεγαλουργήσει και πάλι, έστω κι αν δεν έχει την υλική δύναμη των μεγάλων κρατών. Και ο Σολωμός, γιά να μεταχειριστούμε μιά δική του φράση: «από το βασίλειο της Αλήθειας και της Αγάπης όπου βρίσκεται, θα εξακολουθεί να μας κάνει καλό σε ό,τι έχουμε πιό ευγενικό».
