Ας αφήσουμε λοιπόν τα… πολιτισμένα λόγια και ας αποδείξουμε στην πράξη τον πολιτισμό μας, προστατεύοντας το μέλλον της ανθρωπότητας: Τα παιδιά.
Η ιστορία της δεκάχρονης που την κράταγε ακίνητη η μάνα της για να τη βιάζει ο σύντροφος της είναι η πιο πρόσφατη που βλέπει το φως της δημοσιότητας. Μετράει λίγες ώρες. Αλλά δεν θα είναι η τελευταία.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ
Όσο ο Νόμος «χαϊδεύει» αυτά τα τέρατα, τόσο κάθε παιδί εκεί έξω είναι υποψήφιο θύμα. Ειδικά από την στιγμή που η «μάνα» του αποφασίζει να είναι μέρος του προβλήματος κι όχι να προστατεύσει το παιδί της. Κι επειδή το να είσαι παιδί στην Ελλάδα είναι σαν να βουτάς σε θάλασσα παρέα με δέκα καρχαρίες, οφείλουμε όλοι μας να προστατέψουμε τα παιδιά.
Οι ποινές για τους παιδόφιλους και για τους παιδοβιαστές πρέπει να αλλάξουν. Και να αλλάξουν σε ακραίο βαθμό. Όποιος απλώνει χέρι σε παιδί πρέπει να μπαίνει στη φυλακή για πάντα. Όχι για 15-20-25 χρόνια αλλά για πάντα. Ισόβια. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και πάλι αποδίδεται δικαιοσύνη. Το να βιάζεις ένα παιδί είναι πολλά περισσότερα από το να περάσεις την ζωή σου μέσα στη φυλακή. Είναι πολύ χειρότερο από την φυλάκιση. Και αυτό δεν αμφισβητείται.
Σκεφτείτε να πηγαίνεις απλά για κάποια χρόνια φυλακή και εν συνεχεία να βγαίνεις έξω για να… συνεχίζεις το έργο σου. Κι αυτό δεδομένο από την στιγμή που η ίδια η επιστήμη έχει παραδεχτεί ότι οι συγκεκριμένοι τύποι δεν θεραπεύονται ποτέ. Πόσο μάλλον δε να σωφρονίζονται.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα… πολιτισμένα λόγια και ας αποδείξουμε στην πράξη τον πολιτισμό μας, προστατεύοντας το μέλλον της ανθρωπότητας: Τα παιδιά. Κλείστε στη φυλακή τα «τέρατα» δια παντός. Μια και καλή που λένε. Για να ξέρουν οι επόμενοι επίδοξοι παιδοβιαστές ότι αν πειράξουν ένα παιδί, δεν θα ξαναδούν ποτέ το φως του ήλιου χωρίς κάγκελα. Δεν θα είναι ποτέ ξανά ελεύθεροι. Κι αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ως Κράτος… Το λιγότερο δίκαιο. Το λιγότερο γενικά. Mπας και σώσουμε κάνα παιδί εκεί έξω. Μπας και κόψουμε λιγάκι τη φόρα σε αυτούς τους αλήτες.
