Στην έναρξη της συριακής κρίσης ο Ερντογάν διέβλεπε ότι θα πάρει μέρος στο διαμελισμό που θα ακολουθούσε. Τα πράγματα δεν κύλησαν όπως τα ανέμενε και συνεχίζουν αρνητικά μετά την εισβολή στο Αφρίν, όπου διαψεύδονται οι προσδοκίες.
Η Τουρκία έχει στρατιωτική εμπλοκή σε αρκετά μέτωπα και ταυτόχρονα οξύνει την επιθετικότητά σε Αιγαίο και Κύπρο. Είναι σημαντική περιφερειακή δύναμη αλλά δεν είναι υπερδύναμη και συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Ίσως σε εσωτερική κατανάλωση να σκοπεύει και η πρόσφατη δραστηριότητα προς δυσμάς.
Ταυτόχρονα, το μέτωπο στο Αφρίν δυσκολεύει επικίνδυνα μετά την εμπλοκή του συριακού στρατού και η σύγκρουση από εμφύλια γίνεται διεθνής με αποτέλεσμα τα συμφέροντα των πιο ισχυρών να απειλούν τις ευκαιριακές επιδιώξεις του Ερντογάν.
Δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί η αντοχή του Τούρκου ηγέτη να ανοίγει όλα τα μέτωπα της εξωτερικής του πολιτικής ταυτόχρονα και αν οι συσχετισμοί το επιτρέπουν. Συνηθίζει να υποτιμά τόσο τους ισχυρούς όσο και τους αδύναμους συνομιλητές του αλλά εδώ και αρκετό καιρό μοιάζει να παίζει όλα του τα χαρτιά για την καθημερινή του επιβίωση, αδυνατώντας να έχει οποιοδήποτε ρεαλιστικό σχεδιασμό.
