Ο Γιώργος Χατζόπουλος γράφει ένα μυθιστόρημα που έχει ως ιστορικό πλαίσιο την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα.
Ο Αλέξανδρος κατοικεί σε αστικό κέντρο, αλλά τα καλοκαίρια τα περνάει στο σπίτι του παππού του, σε ένα χωριό που βρίσκεται κοντά στις όχθες μιας λίμνης.
Μέσα από τα μάτια του εντεκάχρονου ήρωα ο αναγνώστης θα ανακαλύψει την ελληνική επαρχία της εποχής, τη μαγεία της φύσης, τον τρόπο ζωής των ανθρώπων της, ενώ ταυτόχρονα θα γνωρίσει τα παιχνίδια και τις περιπέτειες των αγοριών, τη σχέση τους με τα κορίτσια, αλλά και το μεγάλο μυστικό του Αλέξανδρου: Είναι ο μόνος στο χωριό που γνωρίζει που κρύβεται η οικογένεια των εξόριστων μουσικών που απέδρασε από το νησάκι της λίμνης, όπου ζούσε απομονωμένη εδώ και μήνες!
Το βαρύ αυτό μυστικό θα γεννήσει μέσα του ένα σωρό ερωτήματα: Γιατί υπάρχουν εξόριστοι; Πόσο επικίνδυνα μπορεί να είναι τα 
τραγούδια; Από πού πηγάζει η σκληρότητα και η βαναυσότητα του Καθεστώτος και των ανθρώπων του; Τι είναι δίκαιο και τι άδικο; Να ταχθεί με το δίκαιο και το σωστό ή με τον παππού του που σαν πρόεδρος του χωριού μαζί με τους χωροφύλακες της περιοχής και τους
ασφαλίτες, που έχουν έρθει από την πρωτεύουσα, αναζητούν τους δραπέτες; Να επιλέξει την αδράνεια και την ασφάλεια ή τη δράση και τον κίνδυνο;
Εντέλει η δύναμη του πρώτου έρωτα με την κόρη της νιόφερτης δασκάλας του χωριού, η ομορφιά της μουσικής και του ονείρου, όπως του αποκαλύπτονται από τη σχέση του με την οικογένεια των μουσικών, η θλίψη της απώλειας του καλύτερου του φίλου και η πρωτόγνωρη αίσθηση του ανεπανόρθωτου, θα σμιλέψουν την προσωπικότητά του, θα τον ωριμάσουν και θα καθοδηγήσουν τις αποφάσεις και τις πράξεις του. Λίγο πριν κηρυχτεί η επιστράτευση και αλλάξει το πολίτευμα ο Αλέξανδρος θα βοηθήσει την εξόριστη οικογένεια ν’ αποδράσει!
Ένα φρέσκο μυθιστόρημα με έντονη και αγωνιώδη πλοκή, με δυνατούς και με ακρίβεια ανθολογημένους χαρακτήρες που αναπαριστά πειστικά το τελευταίο καλοκαίρι της δικτατορίας μέσα από τα μάτια ενός εντεκάχρονου έφηβου.
Η έλξη που του ασκούν στην ψυχή του, από τη μία η φύση και το άλλο φύλλο και από την άλλη η αλλόκοτη καλλιτεχνική φύση του εξόριστου μουσικού και οι αξίες και τα όνειρα που ενσαρκώνει, περιγράφονται από τον συγγραφέα με τρόπο μοναδικό.
Στο Εισαγωγικό σημείωμα ο συγγραφέας διευκρινίζει για τη σχέση του βιβλίου με τον Μίκη Θεοδωράκη:
«Οι Αγριόπαπιες» δεν είναι ένα βιβλίο για τον Μίκη Θεοδωράκη, είναι όμως ένα βιβλίο εμπνευσμένο από την προσωπικότητα και τη ζωή του. […] Δεν το κρύβω πως ο θαυμασμός και η αγάπη που δείχνει ο ήρωάς μου για τον εξόριστο μουσικό είναι ο θαυμασμός και η αγάπη που ένιωσα κι εγώ μελετώντας το έργο και τη ζωή του Μίκη καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου.
