Η Αρπαγή της Περσεφόνης και το Σύγχρονο Έγκλημα της Αρπαγής Ανηλίκων: Ένας Εφιάλτης που δεν Είναι Μύθος
*του Ιωάννη Κουρσιούμη, Αναλυτή Ασφαλείας – Ιστορικού
Μια κραυγή που δεν ακούστηκε ποτέ. Ένα χέρι που άρπαξε βίαια, χωρίς κανείς να προλάβει να το σταματήσει. Ένα βλέμμα γεμάτο τρόμο που χάθηκε στο σκοτάδι. Μια οικογένεια που βυθίστηκε σε έναν ατέλειωτο εφιάλτη.
Η αρπαγή ανηλίκων δεν είναι απλά ένα έγκλημα. Είναι μια ρωγμή στον ίδιο τον κοινωνικό ιστό, ένα τραύμα που δεν κλείνει ποτέ για το παιδί, την οικογένειά του, ακόμα και για την ίδια την κοινωνία. Είναι ένας βίαιος αποχωρισμός που αλλάζει για πάντα τη ζωή όσων μένουν πίσω.
Τι Μας Διδάσκει ο Μύθος;
1. Μια αρπαγή συμβαίνει ξαφνικά και απροειδοποίητα
Όπως η Περσεφόνη απήχθη σε μια στιγμή που ήταν ανέμελη, έτσι και στην πραγματικότητα, οι περισσότερες αρπαγές ανηλίκων συμβαίνουν ξαφνικά, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ένα παιδί μπορεί να εξαφανιστεί ακόμα και σε έναν δημόσιο χώρο, μέσα σε ένα πλήθος.
2. Η απόγνωση του γονιού είναι απερίγραπτη
Η Δήμητρα αντιπροσωπεύει κάθε γονέα που ζει τον εφιάλτη της εξαφάνισης του παιδιού του. Η αγωνία, η αβεβαιότητα και η αίσθηση απώλειας μπορούν να οδηγήσουν σε πανικό. Όμως, όπως και η Δήμητρα έψαξε ακούραστα, έτσι και οι σύγχρονοι γονείς πρέπει να γνωρίζουν αμέσως τα σωστά βήματα για την αναζήτηση και την κινητοποίηση των αρχών.3. Η ανάγκη για πρόληψη και ενημέρωση
Αν η Περσεφόνη είχε ενημερωθεί για τον κίνδυνο ή αν είχε αναγνωρίσει τα σημάδια κινδύνου, ίσως να είχε αντιδράσει διαφορετικά. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά μας: Η εκπαίδευση στην αναγνώριση ύποπτων συμπεριφορών και η γνώση βασικών στρατηγικών αντίδρασης μπορεί να αποτρέψει πολλά περιστατικά απαγωγής.
4. Ακόμα και η επιστροφή δεν σημαίνει το τέλος της ιστορίας
Η Περσεφόνη επέστρεψε, αλλά η εμπειρία της άλλαξε για πάντα τη ζωή της. Ομοίως, ένα παιδί που έχει υποστεί μια απόπειρα αρπαγής ή μια απαγωγή χρειάζεται υποστήριξη για να επεξεργαστεί το τραύμα του. Οι γονείς πρέπει να γνωρίζουν πώς να προσφέρουν ψυχολογική βοήθεια και πώς να βοηθήσουν το παιδί να επανέλθει στην καθημερινότητα.
Τι Κρύβεται Πίσω από την Αρπαγή;
Οι αρπαγές ανηλίκων δεν είναι τυχαία περιστατικά. Κρύβουν σκοτεινά κίνητρα:
• Ενδοοικογενειακές συγκρούσεις: Ένας γονέας που θέλει να εκδικηθεί τον άλλον, χρησιμοποιώντας το παιδί ως όπλο.
• Εμπόριο ανθρώπων: Παιδιά που γίνονται θύματα εκμετάλλευσης, κομμάτια ενός αόρατου αλλά τεράστιου δικτύου εγκλήματος.
• Αρρωστημένες επιθυμίες: Άνθρωποι που βλέπουν ένα παιδί όχι ως ύπαρξη, αλλά ως αντικείμενο ιδιοκτησίας ή ικανοποίησης.
• Ανεπαρκής προστασία: Μια κοινωνία που δεν έχει μάθει ακόμα να προστατεύει τους πιο αθώους της.
Μπορούμε να τους Φέρουμε Πίσω;
Όπως η Δήμητρα δεν έμεινε άπραγη, έτσι και εμείς οφείλουμε να παλέψουμε για κάθε χαμένο παιδί. Η λύση δεν είναι να κλείσουμε τα μάτια, αλλά να δώσουμε μάχη. Πώς;
• Εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση: Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να αναγνωρίζουν τον κίνδυνο, να φωνάζουν, να μην εμπιστεύονται αγνώστους.
• Άμεση κινητοποίηση: Τα πρώτα λεπτά μετά από μια αρπαγή είναι κρίσιμα. Χρειάζεται άμεση ενεργοποίηση του Amber Alert και γρήγορη αντίδραση των αρχών.
• Αυστηρότερη νομοθεσία: Οι δράστες πρέπει να τιμωρούνται σκληρά. Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να αναγνωρίζει ελαφρυντικά για τέτοιου είδους εγκλήματα.
• Τεχνολογία στην υπηρεσία της προστασίας: Εφαρμογές εντοπισμού, κάμερες ασφαλείας, και συστήματα προειδοποίησης μπορούν να σώσουν ζωές.
• Κοινωνική επαγρύπνηση: Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να γίνει μέρος της λύσης. Να προσέχει, να αναφέρει, να μην γυρνάει το βλέμμα αλλού.
Όταν το Κακό Δεν Είναι Αναπόφευκτο
Η Περσεφόνη τελικά επέστρεψε, έστω και για κάποιους μήνες τον χρόνο. Στην πραγματική ζωή, όμως, κάποια παιδιά δεν επιστρέφουν ποτέ. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποδεχτούμε.
Αντί να είμαστε θεατές σε μια τραγωδία που δεν έχει τέλος, μπορούμε να γίνουμε μέρος της λύσης. Να είμαστε σε επαγρύπνηση, να απαιτούμε καλύτερη προστασία, να δίνουμε στα παιδιά μας τα εργαλεία να προστατευθούν.
Γιατί κανένα παιδί δεν πρέπει να γνωρίσει τον δικό του Άδη. Κανένα παιδί δεν πρέπει να χαθεί στο σκοτάδι.
