«Κι από ‘κει στο Μπεχτσινάρι, σε φίνο ακρογιάλι» τραγουδούσε ο Βασίλης Τσιτσάνης στο «Μπαξέ Τσιφλίκι» οι στίχοι του οποίου, μαζί με τις όποιες φωτογραφίες έχουν διασωθεί από την εποχή εκείνη, μας μεταφέρουν σε μια Θεσσαλονίκη, που όσο περίεργο και αν μας φαίνεται σήμερα, είναι η πόλη στην οποία ζούσαν, ερωτεύονταν, διασκέδαζαν, εργάζονταν οι πρόγονοι μας.
Ένα χιλιόμετρο δυτικά του φρουρίου του Τοπ Χανέ (περιοχή ΙΚΑ-Δικαστήρια), βρισκόταν πάνω στη θάλασσα ο κήπος του Μπες Τσινάρ. Ένας μικρός παράδεισος για την πόλη της Θεσσαλονίκης που δεν είχε μεγάλους χώρους πρασίνου.
