Αρζεντίνα, Καν Καν, Αστόρια, Σείριος, Άδωνις, Ποσειδώνας, Διονυσία, Ηλέκτρα, Άβα, Εράζ, Ιφιγένεια, Λητώ, Μαξίμ, Ναπολιτάνα… Πόσοι από τους παλιούς Θεσσαλονικείς θυμούνται ακόμα; Ονόματα θρυλικών κινηματογράφων που κάποτε έλαμπαν στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, τώρα αντηχούν σαν ψίθυροι μιας άλλης εποχής. Ήταν τα σινεμά όπου οι παρέες έκλειναν ραντεβού, οι πρώτοι έρωτες άνθιζαν στα σκοτεινά καθίσματα και η πόλη γινόταν για δύο ώρες σκηνικό μιας άλλης πραγματικότητας.
Υπήρξαν εποχές που η βόλτα στον κινηματογράφο ήταν μια ολόκληρη τελετουργία. Ουρές για την πρεμιέρα, θερινά με γιασεμί και καρέκλες από ψάθα, γειτονιές όπου τα σινεμά ήταν σημεία αναφοράς, σχεδόν οικογενειακές υποθέσεις. Από το 1945 μέχρι και τις αρχές του 2000, η Θεσσαλονίκη έζησε μέσα από τις σκοτεινές αίθουσες τις μεγάλες της στιγμές: τα πρώτα φιλιά, τα σινεφίλ ξεσπάσματα, τα «Σάββατα του λαού» με προβολές διπλές και τριπλές.
H κινηματογραφική τοπογραφία της Θεσσαλονίκης από το 1945 έως το 2000.
Αυτή τη συλλογική μνήμη επιχειρεί και ζωντανεύει το νέο ψηφιακό αρχείο thessalonikicinemas.gr, μια πλατφόρμα που χαρτογραφεί ολόκληρη την κινηματογραφική τοπογραφία της Θεσσαλονίκης από το 1945 έως το 2000.
Πρόκειται για μια ζωντανή βάση δεδομένων: κάθε αίθουσα είναι εκεί, με τη διεύθυνσή της, τις ημερομηνίες λειτουργίας της, αν ήταν α΄ ή β΄ προβολής, ακόμη και φωτογραφίες από το τότε και το τώρα. Ένας διαδραστικός χάρτης δείχνει ανά δεκαετία πώς μεταμορφωνόταν η πόλη μέσα από τις αίθουσες που άνοιγαν ή έσβηναν τα φώτα τους.
Κι επειδή η μνήμη δεν είναι μόνο αρχεία αλλά και ιστορίες, το πρόγραμμα καλεί το κοινό να συμμετάσχει: να ανεβάσει δικές του πληροφορίες, φωτογραφίες ή προσωπικές αναμνήσεις από τα σινεμά που σημάδεψαν τη ζωή του. Σύντομα θα προστεθούν και συνεντεύξεις με παλιούς αιθουσάρχες, απογόνους τους αλλά και θεατές που έζησαν το σινεμά ως κομμάτι της καθημερινότητας της πόλης.
Το thessalonikicinemas.gr είναι ένα κινηματογραφικό παράθυρο σε μια Θεσσαλονίκη που μύριζε ποπ κορν και γιασεμί, που έσβηνε τα φώτα για να ανάψει τη φαντασία.
Την εποπτεία και καθοδήγηση της ερευνητικής ομάδας έχει η Καθηγήτρια του Τμήματος Κινηματογράφου του ΑΠΘ και Διευθύντρια του ΕΜΕΚΤ, Ελευθερία Θανούλη. Το έργο βασίστηκε σε μια ιδέα του Δρ. Παρασκευά Μουρατίδη, μέλος ΕΔΙΠ του Τμήματος και του Εργαστηρίου, για την ιστορία των κινηματογραφικών αιθουσών της πόλης.
Το έργο υλοποιείται με τη στήριξη της Επιτροπής Ερευνών του ΑΠΘ και δεν θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί χωρίς τη συμβολή των προπτυχιακών φοιτητών/τριών του Τμήματος Κινηματογράφου που εντάχθηκαν στη δράση του ΕΜΕΚΤ και συγκεκριμένα των: Ευαγγελία Σταθεροπούλου (συντονίστρια), Αναστασία Χασάκιοϊλη, Δημήτρης Βαφειάδης, Ιωάννης Μπάης (φοιτητής του Τμήματος Πληροφορικής), Θανάσης Λαγάνης, Άγγελος Γκραντούνης, Ελένη Μπακλαβάρα, Ελευθερία Τζίνα Νεντελκώβ και Άννα Πετρακοπούλου.
