Η Θεσσαλονίκη αγαπάει το βινύλιο, το «αγκαλιάζει», γι’ αυτό και έχουμε τόσα δισκοπωλεία στην πόλη. Αναλογικά με τον πληθυσμό της δηλαδή, έχουμε αρκετά. Από μαγαζιά – εγγύηση στα μεταχειρισμένα, μέχρι ιστορικά δισκοπωλεία, νεότερες προσθήκες και κρυμμένα διαμαντάκια, αυτά είναι τα μέρη που αποτελούν σημεία αναφοράς για την εμπειρία του diggin’.

Γράφει η Ασημίνα Τούνα

Όχι, τα δισκάδικα δεν πέθαναν, όπως έγραφαν το 2014. Συνεχίζουν έως και σήμερα, με σκοπό να μυήσουν τους νεότερους στη «μαγεία» του βινυλίου και στον τρόπο που συνδεόμαστε με τη μουσική που ακούμε. Ταυτόχρονα, όμως, θυμίζουν στους παλαιότερους πως τίποτα δεν συγκρίνεται με το ζεστό ήχο ενός δίσκου και την ιεροτελεστία που τον ακολουθεί.

Θα πρέπει να ακούσεις κάτι από την αρχή ως το τέλος, να είσαι εκεί για να αλλάξεις πλευρά όταν χρειαστεί ή να βρεις το σημείο που θέλεις. Υπάρχουν τόσες χιλιάδες δίσκοι, που σκέφτεσαι «θα τους ακούσω ποτέ όλους αυτούς;». Όμως, επί της ουσίας δεν το κάνεις μόνο για να τους ακούσεις – και αυτό είναι το μαγικό!

Υπάρχει μία ολόκληρη διαδικασία, μία «ιεροτελεστία», που τους ακολουθεί, Από το «ψαχτήρι», το να καταφέρεις να τους βρεις – το λεγόμενο diggin’ –, να τους αγοράσεις, να τους πας σπίτι, να τους καθαρίσεις, να τους βάλεις στα ράφια, να ψάξεις τι έχεις και τι δεν έχεις. Είναι ένα ολόκληρο hobby, που στο τέλος της ημέρας δεν περιορίζεται μονάχα στην απλή ακρόαση.

Υπήρξαν πολλά μαγαζιά που άντεξαν στο διπλό χτύπημα των ’00s. Σε πρώτη φάση, από τις μεγάλες αλυσίδες της αγοράς που χτυπούσαν τις τιμές και σε δεύτερη φάση από την οικονομική κρίση. Ο κόσμος, τότε, που έβαζε το πικάπ ήταν πολύ συγκεκριμένος και σκληροπυρηνικός, αλλά σε γενικές γραμμές αρκετός για να συντηρήσει τα δισκάδικα που εμπιστευόταν.

Έπειτα, έφτασε το νέο κύμα και το βινύλιο πήρε τα πάνω του. Μας είχε λείψει η εμπειρία του να «αγγίζουμε» τη μουσική που ακούμε και, σαν αντίδραση, πήγαμε ένα βήμα πίσω στο timeline για να σταματήσουμε στα LPs. Η λεγόμενη «αναβίωση του βινυλίου» που ξεκίνησε πολύ δυναμικά από το εξωτερικό, δεν άργησε να επηρεάσει σημαντικά και τη χώρα μας. Πλέον νομίζω, έχουμε ξεπεράσει και αυτό το στάδιο, οπότε τα δισκάδικα που κρατούν το κοινό τους, πάει να πει ότι κάτι κάνουν καλά! Τι και αν παλαιότερα οι περισσότεροι από τους πελάτες ήταν είτε επαγγελματίες, είτε συλλέκτες; Σήμερα, υπάρχουν αρκετοί νέοι που επιθυμούν να βρουν το βινύλιο του αγαπημένου τους καλλιτέχνη ή συγκροτήματος.

Είναι όλο αυτό μια καρμική τιμωρία για «τους ανόητους που ξεφορτώθηκαν κάποτε τα πικάπ τους για να αγοράσουν CDplayers», όπως έλεγε ένας από τους ήρωες του High Fidelity; Το βινύλιο ήρθε ξανά και εμφατικά για να μείνει; Μήπως το hype είναι μια κραυγαλέα μεν, μάταιη δε περίπτωση κορύφωσης της ρετρομανίας; Τι θα γίνει επιτέλους με τις τιμές που έχουν «ξεφύγει»; Κινδυνεύει να εξελιχθεί η συλλογή βινυλίων σε γιάπικο και ελιτίστικο σπορ; Τι παραπάνω σου δίνει το βινύλιο που δεν σου το δίνει ένα πάτημα στο YouTube; Και τελικά, ποιες υπαρξιακές τρύπες προσπαθείς να γεμίσεις αγοράζοντας δίσκους ενώ μπορείς να «στριμάρεις» μια ανεξάντλητη δισκοθήκη στο κινητό;

Ας ξεκινήσουμε από μία κοινή παραδοχή. Το βινύλιο δεν θα φύγει ποτέ από τη μόδα και αυτό αποδεικνύεται κάθε χρόνο με τις πωλήσεις των δίσκων να αυξάνονται. Και ενώ η νοσταλγία μια παλιάς, ρομαντικής εποχής κάνει ολοένα και περισσότερο κόσμο να επιλέγει το βινύλιο, τα δισκάδικα της Αθήνας έχουν «ανθίσει» ξανά και σε έναν περίπατο μπορείς να ανακαλύψεις μαγαζιά «χωμένα» σε στενά και κρυμμένα σε υπόγεια με μουσικά διαμάντια να λάμπουν στον χώρο.

Τα δισκάδικα δεν είναι απλώς (και δεν ήταν ποτέ) μαγαζιά που απλά πουλάνε δίσκους. Είναι σημεία αναφοράς μουσικής συναναστροφής και διακίνησης μουσικών απόψεων, είναι τα μέρη στα οποία συγκεντρώνεται μια «φυλή» που ζει πλέον «κάτω απ’ τα ραντάρ» αλλά είναι υπαρκτή και ολοζώντανη.

Πάντοτε τα δισκοπωλεία ήταν ένας χώρος ζύμωσης. Σε μεγαλύτερο βαθμό παλιότερα, σε μικρότερο βαθμό τώρα, αλλά συνεχίζει να ισχύει. Παλιότερα λειτουργούσαν ως μία από τις ελάχιστες πηγές ενημέρωσης και πληροφόρησης για κάποιον. Τώρα, αυτή η πληροφορία έχει απελευθερωθεί και το δισκοπωλείο περισσότερο τη φιλτράρει, θα έλεγα.

Συνεχίζουν να υπάρχουν, επειδή υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι που η μουσική είναι απαραίτητη για αυτούς, είναι σαν το ψωμί. Προτιμούν να αγοράσουν ένα βινύλιο, παρά να αγοράσουν ρούχα ή να πιούν παραπάνω ποτά. Για αυτό και εκείνοι συνεχίζουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε: να ακούν και να δίνουνε στον κόσμο μουσική.

Στο τέλος της ημέρας, προτιμώντας το βινύλιο, σου μένει κάτι, νιώθεις πως επενδύεις σε κάτι ουσιαστικά. Και, εφόσον χρησιμοποιηθεί ή τυπωθεί σωστά, διαθέτει και καλύτερο ήχο, λόγω αναλογικότητας. Επιπλέον, δύσκολα χάνει την χρηματική του αξία.

Τα δισκοπωλεία που έχουν απομείνει σήμερα στην πόλη μας και οι άνθρωποί τους, επιβίωσαν όχι μόνο από τις κρίσεις που πέρασε το βινύλιο – και περνάει πλέον το CD λόγω του ίντερνετ και του downloading, αλλά και από την οικονομική κρίση που ταλαιπωρεί επί τόσα χρόνια τη χώρα μας.

Γενικά, το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι πως οι άνθρωποι τους, πραγματικά γουστάρουν πολύ τη μουσική, τη γνώση και τη συναναστροφή. Γι’ αυτό υποστηρίζουν τον θεσμό και το φορμάτ. Δεν ξέρω αν επιχειρηματικά θα είχε πολύ νόημα να κρατάς ένα δισκάδικο σήμερα. Δεν είναι τόσο «cash machine» και αποτελεί – ειλικρινά – μια δουλειά για γερά στομάχια. Μια τέτοια συνθήκη επικρατεί και στη Θεσσαλονίκη. Οι άνθρωποι τους είναι εκείνοι που τα «κρατούν ζωντανά», λόγω του πάθους τους για τη μουσική. Έχουν μεράκι και γνώση, επιμονή και – για δική μας τύχη – επιμένουν στο βινύλιο και τη μαγεία που το ακολουθεί.

Ξέρουμε τι σημαίνει να βρίσκεις «εκείνο» το βινύλιο που ψάχνεις απεγνωσμένα. Γι’ αυτό το λόγο, είμαστε εδώ να σε βοηθήσουμε!

Πάμε μια βόλτα στα δισκάδικα εκείνα, που πρέπει να ξέρεις, αν αγαπάς τη μουσική και το βινύλιο. Από μαγαζιά – εγγύηση στα μεταχειρισμένα, μέχρι ιστορικά δισκοπωλεία, νεότερες προσθήκες και κρυμμένα διαμαντάκια, αυτά είναι τα μέρη που αποτελούν σημεία αναφοράς για την εμπειρία του digging στη Θεσσαλονίκη!

STEREODISC RECORD SHOP

Το ιστορικό δισκάδικο βρίσκεται στην πλατεία Αριστοτέλους 4, με το ίδιο όνομα από το 1968 και αποτελεί ένα από τα παλαιότερα δισκοπωλεία της πόλης. Άνοιξε το 1968 από την αγάπη ενός ανθρώπου για τη μουσική, του Σταύρου, που το καθιέρωσε ως στέκι που θα διέθετε και θα εμπορευόταν αξεπέραστης, για την εποχή, ποιότητας στερεοφωνικά.

Ξεκίνησε με κλασική μουσική και στερεοφωνία και μετά εξελίχθηκε σε ένα κανονικό δισκοπωλείο. Δεν υπάρχει κάποιο είδος που δεν έχει περάσει από το μαγαζί, ενώ σγκαταλέγεται ανάμεσα στα πέντε παλιότερα δισκοπωλεία στην Ευρώπη που λειτουργούν από το ’60 μέχρι και σήμερα στο ίδιο μέρος.

Λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’70 αναλαμβάνει την επιχείρηση η σύζυγός του, η Αλέκα, επιμένοντας στο κλασικό ρεπερτόριο. Τέλη της δεκαετίας του ’70 στην επιχείρηση μπαίνει ο γιος της Σπύρος και το Stereodisc «ανοίγει» τους μουσικούς του ορίζοντες και στρέφεται σε νέες μουσικές κατευθύνσεις. Η ανεξάρτητη βρετανική, αμερικανική και αυστραλέζικη μουσική σκηνή βρίσκουν έναν φιλόξενο χώρο στην πόλη μας.

Ο Κοσμάς Ευφραιμίδης αρχίζει να εργάζεται στο κατάστημα από το 1984 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έρχεται η Μέμα Μπινοπούλου για να συνεχίσουν μαζί έως και σήμερα, φτιάχνοντας ένα συναρπαστικό δίδυμο με κοινό παρoνομαστή την αγάπη προς τη μουσική. Ανακαίνισαν τον χώρο και του έδωσαν μια νέα πνοή, διατηρώντας, ωστόσο, τον διαχρονικό χαρακτήρα του.

Οι άνθρωποι του πάντοτε ήταν παθιασμένοι με τη μουσική, ως μαγαζί δεν έχασε ποτέ την ταυτότητα του μέσα στα χρόνια και ο κόσμος το νιώθει αυτό. Το Stereodisc αποτελεί ένα σύμβολο της Θεσσαλονίκης που έχει κάνει γνωστούς καλλιτέχνες που δεν ήξερε ο πολύς κόσμος, μια κοιτίδα πολιτισμού που προσελκύει κόσμο όλων των ηλικιών, δίνει ζωή στη Θεσσαλονίκη. Εδώ πέρα έρχεσαι και ενημερώνεσαι, βρίσκεις πληθώρα δίσκων και αν αγαπάς τη μουσική θα βρίσκεις το παντοτινό σου σπίτι, έναν χώρο όπου το diggin αποκτά άλλο νόημα.

ΠΟΠ

Ένας από τους πιο παλιούς και γνωστούς χώρους βινυλίων στη Θεσσαλονίκη είναι το δισκοπωλείο «ΠΟΠ» του Άρη Κουίνογλου στην Κασσάνδρου που μετράει μπόλικες δεκαετίες. Μαγαζί με χιλιάδες δίσκους, από βαριά λαϊκά μέχρι ψαγμένα ροκ παλιά βινύλια, βιντεοκασέτες, αφίσες από παλιές ελληνικές ταινίες και ξένα blockbuster.

Όταν πρωτοάνοιξε το μαγαζί στην περιοχή του Διοικητηρίου – όπου βρίσκεται έως και σήμερα, είχε στην γύρω περιοχή 12 καταστήματα μόνο για μουσική! Όλοι του έδιναν το πολύ 6 μήνες σε αυτή τη δουλειά, αλλά εκείνος τους διέψευσε όλους πανηγυρικά!

Ο Άρης, λάτρης της μουσικής, είναι ο παλαιότερος δισκοπώλης της Θεσσαλονίκης. Ανοίγει κάθε πρωί το μαγαζί του στη Κασσάνδρου και δεν περνά πολλή ώρα μέχρι να μπει ο πρώτος πελάτης.

Βρίσκεται στο ίδιο σημείο από το 1979, και δουλεύει το μαγαζί του μόνος του, κατεβαίνει σε εκθέσεις, συμμετέχει σε εκδηλώσεις και flea market σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και ζει μια ζωή μέσα στη μουσική. Είναι ένα κομμάτι της ζωής του κι εξαρχής τον ένοιαζε περισσότερο η επαφή που δημιουργείται με τους πελάτες, και όχι τα χρήματα που έδιναν για τους δίσκους.

Διεύθυνση: Κασσάνδρου 36

Τ: 699 309 4854

ΛΩΤΟΣ

Ο Λωτός ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1990 ως βιβλιοδισκοπωλείο στην αρχική μορφή του. Στο σημείο που υπάρχει και σήμερα, βρίσκεται από τον Οκτώβριο του ’96. Πάντα υπήρχε μια φιλοσοφία, μια προσπάθεια να καλύπτει τις σύγχρονες τάσεις της μουσικής, εννοείται έχοντας και υλικό από παλιότερες δεκαετίες και με μια πιο ανοικτή ματιά. Δεν υπάρχει κάποια ειδίκευση ή αποκλεισμός κάποιου είδους, εκτός ίσως από το mainstream.

Το μαγαζί άνοιξε σε μια εποχή που το βινύλιο ήταν κυρίαρχο και το CD έκανε στην Ελλάδα τα πρώτα του βήματα. Ο Λωτός δεν εγκατέλειψε ποτέ το βινύλιο. Ουσιαστικά ξεκίνησε μέσα από τους απόηχους της δεκαετίας του ’80 (new wave, post-punk). Έζησε αυτή την εδραίωση του alternative και του indie, την έκρηξη των ηλεκτρονικών κάπου μέσα στα ’90s, τόσο της χορευτική μουσικής όσο της πειραματικής.

Παραμένει ένα σταθερό σημείο αναφοράς των μουσικόφιλων της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Ταυτόχρονα, ειδικευμένο και πολυσυλλεκτικό, προσπαθεί να καλύψει, όσο το δυνατόν καλύτερα και με διάθεση στήριξης, διάφορες εκδοχές της μουσικής παραγωγής. Mε εισαγωγές βινυλίων και CD από διάφορα σημεία του πλανήτη, αποπειράται να δώσει μια όσο το δυνατόν πιο «ολοκληρωμένη» εικόνα των ενδιαφέροντων κομματιών της δισκογραφίας. Μέσα από τον κατακερματισμό, αλλά και τον κορεσμό που έχει οδηγήσει η έκρηξη των παραγωγών και των πληροφοριών, προσπαθούν να φιλτράρουν, να διακινήσουν και να προτείνουμε τα καλύτερα του κάθε χώρου.

Διεύθυνση: Σκρα 7

Τ: 231 026 0776

NOISE RECORDS SHOP

Το Noise ξεκίνησε τον Δεκέμβρη του 1992. Το ξεκίνημα του λεγόμενου «1ου Noise» ήταν στην οδό Αγγελάκη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε έναν μικρό χώρο μόλις δεκαπέντε τ.μ., ο οποίος στο τέλος της πενταετίας που ακολούθησε αποδείχτηκε πολύ μικρός για τον ολοένα αυξανόμενο τότε όγκο της πελατείας.

Έτσι, τον Δεκέμβρη του 1997 το Noise μεταφέρθηκε σε νέο, μεγαλύτερο και πιο «εξελιγμένο» κατάστημα στην οδό Λώρη Μαργαρίτη (το Noise v.2.0), όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκατρία χρόνια. Τον Δεκέμβρη, πάλι, του 2010, αυτήν τη φορά όμως λόγω της αυξανόμενης πίεσης κυρίως από τον συνδυασμό της γενικότερης οικονομικής κρίσης και των νέων δεδομένων της τεχνολογικής εξέλιξης, έπρεπε να εγκαταλείψει και αυτό το σημείο και να μεταφερθεί για τρίτη φορά σε νέο location (ως Noise v.3.0), στη Δημήτρη Μαργαρίτη (σχεδόν «συνωνυμία» με την προηγούμενη οδό), στο νούμερο 5 (πάντα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης) και το πιο πιθανό είναι να μείνει εκεί ως το και τέλος του.

Το Noise γεννήθηκε καταρχάς από το την ανάγκη που υπήρχε τότε να καλυφθεί ένα αρκετά μεγάλο κενό στην αγορά δίσκων και CDs της εναλλακτικής ποπ-ροκ αλλά και κυρίως λόγω της απίστευτα ραγδαίας εξέλιξης και απήχησης της χορευτικής (και ηλεκτρονικής γενικότερα) μουσικής.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το βασικό (και μέχρι σήμερα σχεδόν απαράλλαχτο) ύφος του με την εξειδίκευση στα indie pop, alternative pop-rock, synth-pop, post-punk και new wave από τη μια και στην techno-house-dance και electronica γενικότερα απ’ την άλλη. Στα ’90s και στα ’00s το Noise έβαλε κάτι πολύ παραπάνω από ένα λιθαράκι στη σκηνή της alternative indie pop της πόλης αλλά και σε αυτήν της club-dance.

ΖΑΧΑΡΙΑΣ

Το δισκοπωλείο «Ζαχαρίας» άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1989, στον αριθμό 24 της οδού Ηφαίστου. Ο Ζαχαρίας Βρελιανάκης είχε ήδη σχεδόν 10 χρόνια εμπειρίας στο χώρο της μουσικής. Η απόφαση να ανοίξει ένα δισκάδικο ήρθε ως φυσικό επακόλουθο της αγάπης που είχε για τη μουσική και το ίδιο το μέσο, ​​τους δίσκους βινυλίου.

Έκτοτε, τα τακτικά του ταξίδια στο εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο, από τις ΗΠΑ μέχρι την Ιαπωνία, κρατούν το μαγαζί γεμάτο δυσεύρετους δίσκους, καθιστώντας το κατάστημα τον απόλυτο προορισμό για τους μουσικόφιλους, Έλληνες και από όλο τον κόσμο. Εκδόσεις δίσκων που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά και ηχογραφήσεις που ο κόσμος δεν ήξερε ότι υπήρχαν, ειδικά στην προ-ιντερνετ εποχή, πολλές φορές έγιναν γνωστές, γιατί τους έφερε στην Ελλάδα ο Ζαχαρίας.

Μπορεί κανείς να βρει όλα τα είδη μουσικής, Pop, rock, jazz, soul, disco, dance, electro, hip-hop, techno, house, Psychedelic rock, folk, Reggae, heavy metal, νοσταλγία, italo, προφορική, θεατρική, παιδική μουσική, κλασσική, δημοτικά (ελληνικά λαϊκά), λαϊκά από όλες τις χώρες όλα τα φορμά, από δίσκους βινυλίου 12», 10», 7», μέχρι CD και DVD.

Οι συνεχείς εισαγωγές από το εξωτερικό (ΗΠΑ, Ολλανδία, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία κ.λπ.), αλλά και από την Ελλάδα, καθώς και η σειρά με την οποία είναι τα αρχεία, κάνουν την περιήγηση στο κατάστημα μια εύκολη και συνάμα συναρπαστική εμπειρία. Εκτός από τα δισκοπωλεία βινυλίου στο ισόγειο και στο υπόγειο, υπάρχει και ο εξειδικευμένος χώρος για Cd, κασέτες και DVD, στο τέλος της στοάς στο ισόγειο.

Το μαγαζί είναι ανοιχτό επτά ημέρες την εβδομάδα και είναι ο τέλειος προορισμός αφού κάποιος μπορεί να συνδυάσει την περιήγηση στο ιστορικό κέντρο αλλά και να αναζητήσει τον άπιαστο δίσκο στη συλλογή του. Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν γνώση και αγάπη για τη μουσική, αφού είναι και οι ίδιοι συλλέκτες, ενώ σημείωσε επίσης, πως εκτός από την πώληση, το κατάστημα αγοράζει και δίσκους.

Διεύθυνση: Δημ. Γούναρη 17

Τ: 231 028 7688

VELONA RECORDS

Η Velona Records είναι ένα ανεξάρτητο δισκοπωλείο που βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και εξυπηρετεί κόσμο στην Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό. Το δισκοπωλείο ιδρύθηκε το 2017 από δυο φίλους που είχαν κοινό όνειρο δημιουργίας αυτού του χώρου.

Στη Velona αγαπάνε τη μουσική όλων των ειδών και προσπαθούν να παραμένουν ενημερωμένοι με πολλά είδη. Ενδεικτικά, στο δισκοπωλείο τους θα βρείτε μερικά από τα παρακάτω είδη: Alternative, Classic, Progressive Rock, Jazz, Soul, Funk, Hip-Hop, Soundtracks, Pop, Post Rock, Metal, Blues, Punk, Garage & Local Heroes.

Το αγαπημένο τους, όμως, format δίσκων είναι το βινύλιο· κυρίως καινούργιες σφραγισμένες και κόπιες, αλλά και σπάνιοι (ή και όχι) μεταχειρισμένο τίτλοι. Ως φυσικό κατάστημα, αυτό που αγαπάνε περισσότερο είναι η συναναστροβή με τον κόσμο και οι κουβέντες γύρω από τη μουσική.

Μένουν διαρκώς ενημερωμένοι στις τελευταίες τάσεις της μουσικής βιομηχανίας, με αποτέλεσμα να μπορούν να παρέχουν όλες τις νέες κυκλοφορίες. Κατά καιρούς στη Velona πραγματοποιούνται διάφορα events με παρουσιάσεις συγκροτημάτων, δισκογραφικών, meet n greet, live sessions και DJ sets.

Διεύθυνση: Μητροπόλεως 125

Τ: 231 309 0695

ΤΟ ΔΙΣΚΟΠΑΖΑΡΟ

Πρόκειται για ένα παλαιοπωλείο που μετράει πολλά χρόνια στη πόλη και με ιστορία δισκάδικου που άλλαξε στη πορεία. Ένα μαγαζί σχεδόν συλλεκτικό. Άνοιξε τέλη του ’77 με αρχές του ’78. Τότε το μαγαζί το είχε ο Δημήτρης ο Περλάτος, γνωστός από το «Δισκάδικο του Τζίμη» όπως λεγόταν τότε και ήταν μόνο δισκάδικο. Κοντά στο ’94 άλλαξε και έγινε παλαιοπωλείο.

Στα χέρια της Μαρίας Γουσεράκη πέρασε το 2010, αφού πρώτα η ίδια και ο άντρας της ήταν πελάτες του. Τους δίσκους τους βρίσκει με διάφορους τρόπους. Κάποιοι ήταν ήδη στο μαγαζί όταν το πήρε. Κάποιοι άλλοι, ήρθαν από ανθρώπους που μπορεί να τους έχουν στο σπίτι, είτε δικούς τους, είτε των γονιών τους και δεν τους θέλουν πλέον. Κάπου υπάρχει ένας άνθρωπος που τον δίσκο που εσύ δε θέλεις ή πετάς, να τον ψάχνει.

Διεύθυνση: Ἁγ. Δημητρίου 118

Τ: 231 026 5618

VINYL SALVATION

Μετρά τρία χρόνια ζωής και τα άτομα που το έχουν είναι σίγουρα γνώστες του αντικειμένου. Ένας χώρος στον ένατο όροφο μια πολυκατοικίας, στην καρδιά του κέντρου της Θεσσαλονίκης και μία ταράτσα με υπέροχη θέα από την οποία βλέπεις σχεδόν τρισδιάστατα την πόλη σε 360 μοίρες. Είναι, ωστόσο, ένα διαμάντι που πρέπει να το ξέρεις για να πας, να το ψάξεις, και αυτό από μόνο του, δίνει extra γοητεία.

Αρκετοί δίσκοι δεύτερο χέρι και μπόλικοι καινούριοι ή επανεκδόσεις. Κάνουν μεγάλες εισαγωγές από νέους δίσκους, πράγματα που δεν μπορείς πολύ εύκολα να τα βρεις στην πόλη – τουλάχιστον όχι σε αυτή την ποικιλία.

Ειδικεύεται στην ηλεκτρονική μουσική, όλων των περιόδων και ρευμάτων (disco, boogie, edit, funk, hip hop, afro, Brazil, House, techno, ambient). Θα βρεις, όμως, και άλλα είδη (jazz, soul, pop rock, brit pop και μερικά soundracks).

Συνεχώς φέρνει νέα πράγματα, οπότε σε κάθε επίσκεψη θα βρεις και κάτι άλλο, για κάθε γούστο. Όλοι τους οι δίσκοι είναι hand–picked, είναι διαλεγμένοι ένας προς έναν, οπότε δεν βάζουν στα ράφια τους κάτι, επειδή απλώς βρίσκεται στα 10 ή 15 κορυφαία των charts.

Ο Γιάννης Καραγιάννης είναι ο άνθρωπος πίσω από το Vinyl Salvation. Xάρη στην ιδιότητά tου ως DJ, ξεκίνησε μαζεύοντας δίσκους και, στη συνέχεια, εξελίχθηκε σε συλλέκτη. Με πάθος για τη μουσική και τα βινύλια, ήταν όνειρο ζωής η δημιουργία αυτού του χώρου. Και παρόλο που υπήρχε η σκέψη να γίνει σε άλλη χώρα, λόγω της επιστροφής του στην Ελλάδα το προσάρμοσε στα εγχώρια δεδομένα, κρατώντας, βέβαια, πάντα τον στόχο να μοιάζει με παρόμοια δισκοπωλεία του εξωτερικού.

Διεύθυνση: Βίκτωρος Ουγκώ 14

Τ: 231 052 7320

Μοίρασε το άρθρο!