Μια μεγάλη συζήτηση φαίνεται πως ανοίγει στην Ευρώπη και, ειδικά, στην Βρετανία γύρω από την ανάγκη να συνεχίζεται η έκθεση θησαυρών από άλλες χώρες και πολιτισμούς στα διάφορα μουσεία του Λονδίνου και άλλων πόλεων.
Πρόκειται κυρίως για «λάφυρα» που αποκτήθηκαν στη διάρκεια της αποικιοκρατίας και παραπέμπουν σε μια παρωχημένη λογική που πλέον αμφισβητείται έντονα διεθνώς. Ανάμεσα στα έργα που μνημονεύονται τις τελευταίες μέρες στο βρετανικό Τύπο είναι κειμήλια ιδιαίτερα σημαντικά για την Αιθιοπία, για τη Χιλή, ακόμη και έργα που διεκδικεί π.χ. η κυβέρνηση της Σκωτίας από την Αγγλία. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα γλυπτά του Παρθενώνα που παραμένουν στο Βρετανικό Μουσείο.
Στον αντίποδα, δεν έχει εκλείψει το αντεπιχείρημα ότι τα μουσεία του Λονδίνου ή του Παρισιού προσφέρουν πρόσβαση σε εκατομμύρια επισκέπτες και προστατεύουν τα εκθέματα. Όμως τόσο ο Πρόεδρος Μακρόν όσο και άλλοι παραδέχονται ανοιχτά ότι το ζήτημα της επιστροφής της κληρονομιάς της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής ή της Ελλάδας και άλλων περιοχών, στις εστιες τους, είναι πλέον θέμα της δημόσιας συζήτησης. Την ίδια ώρα τα διάσημα μουσεία, ειδικά στο Λονδίνο, χάνουν διαρκώς επισκέπτες και ενισχύουν την άποψη ότι τα Μουσεία είναι τα μέρη όπου η τέχνη φυλακίζεται και, τελικά, δολοφονείται.
«Οι λογικοί άνθρωποι θα είχαν αντιγράψει τα μάρμαρα του Παρθενώνα εδώ και πολύ καιρό και θα είχαν στείλει τα αυθεντικά στην Ελλάδα. Το Λονδίνο μπορεί να έχει αντίγραφα» αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος του Guardian, Simon Jenkins, που σημειώνει ότι τα μεγάλα έργα αντλούν το νόημά τους από το μέρος που προέρχονται.