ARTHUR RIMBAUD – Γάλλος ποιητής (1854-1891): Του Πάρη Βορεόπουλου [Συνεργάτη του RealOraiokastro.gr]

ARTHUR RIMBAUD

Γάλλος ποιητής

(1854-1891)

Ένας συμβολιστής ποιητής στη ζωή του οποίου κυριάρχησαν η περιπέτεια και η απλότητα. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα γιατί υπήρχαν πολλά προβλήματα στην οικογένειά του. Έκανε εξαίρετες σπουδές που έδειξαν μία σπάνια πνευματική ωριμότητα. Δεκαεξάχρονος δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα. Σε ηλικία 22 ετών συμπλήρωσε το ποιητικό του έργο. Σταμάτησε να γράφει νεότατος για να κάνει μια ζωή τυχοδιώκτη δίνοντας διέξοδο στην υπαρξιακή του ανησυχία και στη δίψα για το άγνωστο.

Έζησε στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Αγγλία όπου γνώρισε και συνδέθηκε φιλικά με τον ποιητή Verlaine. Ταξίδεψε σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, στις Ινδίες, στην Αίγυπτο, Αραβία, Αβησσυνία. Γυρνώντας στη Γαλλία πέθανε σε ηλικία μόλις 37 ετών.

Η ποίησή του είναι μια επανάσταση που σημάδεψε τις εξελίξεις. Θεωρείται ο πρόδρομος του “Σουρεαλισμού”. Άσκησε σημαντική επιρροή στους Γάλλους υπερρεαλιστές. Ο André Breton τον ονόμασε “σουρεαλιστή στην πρακτική της ζωής”. Το έργο του, όσο και η περιπετειώδης ζωή του, διαμόρφωσαν την εικόνα ενός επαναστατικού καλλιτέχνη. Ο Camus τον αποκάλεσε “ποιητή της εξέγερσης”. Υπήρξε το είδωλο των φοιτητών του Μάη του ’68, διανοουμένων και μουσικών. Η ποίηση και η αντισυμβατικότητά του ενέπνευσαν διάσημους καλλιτέχνες, όπως ο Μπομπ Ντίλαν, ο Τζον Λένον και άλλοι..

Χαρακτηρίζεται σαν ένας ποιητής ρωμαλέος, βίαιος, εσωτερικός, οραματιστής, μεγαλοφυής.

Η ζωή του γεμάτη από πάθη ταυτίζεται με το έργο του.

Έγραψε τις ποιητικές συλλογές:

Une Saison en Enfer”(Μια Εποχή στην Κόλαση), “Les Illuminations” (1873)(Οι Εκλάμψεις), “Poésies”(Ποιήματα).

VILLE

Je suis un éphémère et point trop mécontent citoyen d’une métropole crue moderne parce que tout goût connu a été éludé dans les ameublements et l’extérieur des maisons aussi bien que dans le plan de la ville. Ici vous ne signaleriez les traces d’aucun monument de superstition. La morale et la langue sont réduites à leur plus simple expression, enfin ! Ces millions de gens qui n’ont pas besoin de se connaître amènent si pareillement l’éducation, le métier et la vieillesse, que ce cours de vie doit être plusieurs fois moins long que ce qu’une statistique folle trouve pour les peuples du continent. Aussi comme, de ma fenêtre, je vois des spectres nouveaux roulant à travers l’épaisse et éternelle fumée de charbon, – notre ombre des bois, notre nuit d’été ! – des Erynnies nouvelles, devant mon cottage qui est ma patrie et tout mon cœur puisque tout ici ressemble à ceci, – la Mort sans pleurs, notre active fille et servante, un Amour désespéré, et un joli Crime piaulant dans la boue de la rue.

Arthur Rimbaud

Illuminations

(1873)

ΠΟΛΗ

Είμαι ένας πρόσκαιρος και καθόλου υπερβολικά δυσαρεστημένος πολίτης μιας μεγαλούπολης που θεωρείται μοντέρνα γιατί κάθε γνωστό γούστο παρακάμφτηκε στον εσωτερικό και εξωτερικό διάκοσμο των σπιτιών, τόσο καλά, όσο και στο σχέδιο της πόλης. Εδώ δε θα προσέξετε τα ίχνη κανενός μνημείου πρόληψης. Η ηθική και η γλώσσα περιορίσθηκαν στην πιο απλή τους έκφραση, επιτέλους! Αυτά τα εκατομμύρια ανθρώπων που δεν έχουν ανάγκη να γνωρίζουν τον εαυτό τους οδηγούν τόσο ομοιόμορφα την εκπαίδευση, το επάγγελμα, τα γεράματα, έτσι που η σύντομη ζωή οφείλει να είναι πολλές φορές πιο μικρή απ’ όσο βρίσκει μια παλαβή στατιστική για τους λαούς της ηπείρου. Επίσης καθώς από το παράθυρό μου βλέπω καινούρια σκιάχτρα να καλούν μέσα από την πυκνή και αιώνια καπνιά του κάρβουνου, – η σκιά μας των δασών, η καλοκαιρινή νύχτα μας! – νέες Ερινύες, μπροστά στο εξοχικό μου σπίτι που είναι η πατρίδα μου και όλη μου η καρδιά γιατί όλα εδώ μοιάζουν σ’ αυτό, – το Θάνατο χωρίς κλάματα, δραστήρια κόρη και υπηρέτριά μας, μια Αγάπη απελπισμένη, κι ένα όμορφο Έγκλημα που ουρλιάζει μέσα στη λάσπη του δρόμου.

Arthur Rimbaud

Εκλάμψεις”

(1873)

Σχόλια για το ποίημα «Πόλη»

Είναι ένα ποίημα σε πρόζα που ανήκει στην ποιητική συλλογή «Εκλάμψεις». Ο Rimbaud φαίνεται να μην είναι αισιόδοξος απέναντι σε έναν Κόσμο ξένο, μονότονο και καταθλιπτικό. Ο ποιητής κάνει την περιγραφή μιας πολύ συνηθισμένης πόλης, διασταυρώνοντας πολλά στοιχεία, σε μία από τις πολλές μητροπόλεις όλου του κόσμου, στους δρόμους μέσα στην ομιχλώδη ατμόσφαιρα, σε ένα πλήθος κοσμοπολίτικο και ανώνυμο. Βρίσκεται μακριά από τις διαυγείς και ξεκάθαρες πόλεις και νιώθει απογοήτευση. Είναι η φωνή ενός περιστασιακού ταξιδιώτη, που εκφράζεται με τρόπο ειρωνικό γι’ αυτή τη μοντέρνα πόλη, όπου βρίσκεται, το Λονδίνο.

AUBE

J’ai embrassé l’aube d’été.

Rien ne bougeait encore au front des palais. L’eau était morte. Les camps d’ombres ne quittaient pas la route du bois. J’ai marché, réveillant les haleines vives et tièdes, et les pierreries regardèrent, et les ailes se levèrent sans bruit.

La première entreprise fut, dans le sentier déjà empli de frais et blêmes éclats, une fleur qui me dit son nom.

Je ris au wasserfall blond qui s’échevela à travers les sapins: à la cime argentée je reconnus la déesse.

Alors je levai un à un les voiles. Dans l’allée, en agitant les bras. Par la plaine, où je l’ai dénoncée au coq. A la grand-ville elle fuyait parmi les clochers et les dômes, et courant comme un mendiant sur les quais de marbre, je la chassais.

En haut de la route, près d’un bois de lauriers, je l’ai entourée avec ses voiles amassés, et j’ai senti un peu son immense corps. L’aube et l’enfant tombèrent au bas du bois.

Au réveil il était midi.

Arthur Rimbaud

Illuminations”

(1873)

ΑΥΓΗ

Αγκάλιασα και φίλησα την καλοκαιριάτικη αυγή.

Τίποτε ακόμα δεν κινούνταν στην πρόσοψη των αρχοντικών. Το νερό ήταν ακίνητο. Οι τοποθετήσεις των σκιών δεν άφηναν το δρόμο του δάσους. Βάδισα ανανεώνοντας τις ολοζώντανες και χλιαρές αναπνοές, και τα πολύτιμα λιθαράκια κοίταξαν, και οι φτερούγες υψώθηκαν χωρίς θόρυβο.

Το πρώτο εγχείρημα ήταν, μέσα στο μονοπάτι γεμάτο κιόλας από δροσάτες και χλωμές εκλάμψεις, ένα λουλούδι που μου είπε το όνομά του.

Γέλασα με τον ξανθό καταρράκτη που μπλέχτηκε μέσα στα έλατα: στην ασημένια κορυφή αναγνώρισα τη θεά.

Τότε έβγαλα ένα προς ένα τα πέπλα. Μέσα στη δενδροστοιχία, κουνώντας τα χέρια. Από τον κάμπο όπου την φανέρωσα στον κόκορα. Στη μεγάλη πόλη, η αυγή διέφευγε ανάμεσα στα καμπαναριά και τους τρούλους, και την κυνηγούσα τρέχοντας σαν ένας ζητιάνος πάνω στις μαρμάρινες αποβάθρες.

Ψηλά στο δρόμο, κοντά σε ένα δάσος από δάφνες, την αγκάλιασα με τα μαζεμένα πέπλα κι ένιωσα λίγο το απέραντο κορμί της. Η αυγή και το παιδί κυλίστηκαν κατάχαμα του δάσους.

Στο ξύπνημα ήταν μεσημέρι.

Arthur Rimbaud

Εκλάμψεις”

1873

Σχόλια για το ποίημα «Αυγή»

Είναι ένα ποίημα σε πρόζα που ανήκει στην ποιητική συλλογή «Εκλάμψεις».

Ο ποιητής έγραψε τα περισσότερα από αυτά τα ποιήματα στην ηλικία των 20 ετών. Ο Rimbaud διηγείται το ξύπνημα της φύσης το πρωί. Είναι η γιορτή της φύσης που βρίσκεται χαρακτηριστικά μέσα στην ησυχία της και στην ακινησία. Ένα ποιητικό όνειρο που οδηγεί έξω από το διάστημα και τον πραγματικό χρόνο και που χάνεται όταν αποκτά εκ νέου τη συνείδηση του χρόνου. Είναι η αφήγηση των οραμάτων ενός νέου ποιητή που δεν μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο παρά μόνο με την ποίηση. Το ποίημα αυτό είναι ο νεωτερισμός ταυτόχρονα με τον τρόπο της προσωποποίησης της Αυγής και παραδοσιακά με τον λυρισμό του.

Μετάφραση – Παρουσίαση

Πάρης Βορεόπουλος

Πάρης Βορεόπουλος [Συνεργάτης του RealOraiokastro.gr]

ΠΑΡΗΣ ΒΟΡΕΟΠΟΥΛΟΣ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στο Κολλέγιο De La Salle. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Θέατρο σε Δραματική Σχολή. Εργάστηκε ως καθηγητής και διευθυντής σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ασχολήθηκε με την ποίηση, το θέατρο, την κριτική, τη λογοτεχνία, τη μετάφραση κ.ά.

Ως συγγραφέας δημοσίευσε τα έργα:

  • «Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης», μεταφράσεις ποιημάτων δέκα Γάλλων ποιητών, παρουσίαση βιογραφικών στοιχείων και ποιητικών “Σχολών”.

  • «Το Αιώνιο Παιχνίδι», μονόπρακτο θεατρικό έργο, το οποίο ανεβάστηκε σε θεατρική σκηνή.

  • «Ποιητικές Διαδρομές», ποιητική συλλογή.

  • «Η Ζωή και το Έργο του Αλμπέρ Καμύ», κριτική μελέτη.

  • «Κριτικές Μελέτες Αισθητικής του Γκυ ντε Μωπασσάν», μετάφραση παρουσίαση και σχόλια όσον αφορά τις απόψεις του Γάλλου συγγραφέα, για την τεχνική απόδοσης ενός γραπτού κειμένου καθώς και των εικαστικών τεχνών, ζωγραφική-γλυπτική.

  • «Οδοιπορικό Ζωής», ποιητική συλλογή.

  • «Ταξιδεύοντας στο Χρόνο», συλλογή διηγημάτων.

  • «Η Παιδεία στην Καππαδοκία»

από την αρχαιότητα ως την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924,

επιστημονική μελέτη.

– «Δύο Λογοτεχνικά Μανιφέστα: André Breton και JeanPaul Sartre»,

δοκίμιο.

  • «Η Μικρά Ασία μέσα από την Ελληνική Λογοτεχνία», δοκίμιο.

  • «Τραγούδια του Δημήτρη Θέμελη για φωνή και πιάνο σε ποίηση Πάρη Βορεόπουλου» με τη Χριστίνα Σιδηροπούλου, μουσικολόγο, πιανίστα• μουσικοποιητική συλλογή.

  • «Το Θέατρο του Παραλόγου-Ευρωπαίοι και Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς», δοκίμιο.

Μοίρασε το άρθρο!