10.000 νεκροί ξεχασμένοι – Η αδιαφορία είναι αυτή που σοκάρει

Δεν σοκάρει μόνο ο αριθμός. Σοκάρει και η αδιαφορία. Οι νεκροί της πανδημίας δεν έχουν όνομα ούτε ιστορία, είναι τα νούμερα μιας μακάβριας λίστας χωρίς πρόσωπο και χωρίς βιογραφικό. 

Σιωπή. Δεν υπάρχει δημοσιογραφική αναζήτηση μαρτυριών και αφηγήσεων ούτε «πουλάνε» τα δάκρυα του πένθους. 

Δεν μαθαίνουμε ποιος πέθανε ενώ θα μπορούσε να ζήσει γιατί δεν υπήρχε διαθέσιμη ΜΕΘ, γιατί δεν πήγε έγκαιρα στο νοσοκομείο, γιατί πήγε και τον έδιωξαν. Δεν ακούμε αγανακτισμένους γονείς, χήρες και χήρους ή γιους και κόρες, δεν μαθαίνουμε τα τελευταία λόγια που είπε ο εκλιπών ούτε για τη συντριβή του γιατρού και της νοσηλεύτριας που τον φρόντιζαν. 

 Οι συγκλονιστικές ανθρώπινες ιστορίες μέσα στα δημόσια νοσοκομεία δεν αποτελούν τηλεοπτική ύλη, και έχει επιλεγεί ως μέθοδο πολιτικής σωτηρίας, η αποσιώπηση και η συσκότιση κάθε πτυχής της πραγματικότητας που θα μπορούσε να αναδείξει πολιτικές ευθύνες. 
 

Επιστρέφουμε στην κανονικότητα. Ανοίγουν οικονομικές δραστηριότητες και διθυραμβικά αναγγέλλεται η πτώση του δείκτη θετικότητας. Στο μεταξύ πεθαίνουν καθημερινά δεκάδες άνθρωποι και μένουν διασωληνωμένοι εκατοντάδες αλλά τα πάθη τους είναι απλώς υποσημείωση σε ένα επικοινωνιακό έπος θριάμβου των εμβολιασμών και του τουριστικού καλοκαιριού που έρχεται. 

Το υγειονομικό προσωπικό ασφαλώς και δεν θα πάρει δώρο Πάσχα, αλίμονο, όπως δεν έχει πάρει ούτε ευρώ μέχρι τώρα ως έμπρακτη αναγνώριση της προσφοράς και της αυταπάρνησης γιατρών και νοσηλευτών έναν χρόνο τώρα. 

”ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ”

Μοίρασε το άρθρο!