Είναι φοβερό αυτό που γίνεται με όποιους ανεξαρτοποιούνται. Μετά από 4 χρόνια σύμπραξης με μια διοίκηση, και αφού ψηφίζουν χωρίς κανένα δισταγμό και δεύτερη σκέψη τα πάντα, ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα, θεωρούν ότι αυτή η διοίκηση είναι κακή και θυμούνται ότι υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές ή διάσταση απόψεων, παραβλέποντας το διάστημα της συνεργασίας, αφήνοντας αιχμές. Στη πολιτική, όπως και στη ζωή, τόσο οι ατομικές φιλοδοξίες όσο και οι προσωπικές ανασφάλειες είναι δυστυχώς αναπόφευκτες και σε κάποιο βαθμό αναμενόμενες, όχι όμως και αποδεκτές, όταν κυρίως δεν παραδίδουν την έδρα που κατέχουν στην παράταξη με την οποία εκλέχτηκαν, γιατί όσες δικαιολογίες και να πουν, η έδρα ανήκει εκεί, σεβόμενοι την προσπάθεια και τον αγώνα που έδωσαν όλα τα μέλη και οι εθελοντές στην εκλογική μάχη, αλλιώς είναι τζάμπα μάγκες όπως λέει και ο σοφός λαός.
Δυστυχώς όμως, με τέτοιους πολιτικούς πορεύθηκε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, και όσο να θελήσουν να προστατευτούν από το σκοτάδι, ο λαός του Ωραιοκάστρου τους έχει ήδη απαξιώσει, γιατί έχει κάνει τον λογαριασμό του και τα μικροπαραταξιακά παιχνίδια δεν περνάνε πια, όσο και αν πιστεύουν ότι έτσι θα διασωθούν πολιτικά και θα μπορέσουν να τους ξανακοιτάξουν στα μάτια. Πώς λοιπόν ζητάνε από τους πολίτες και προσπαθούν να τους πείσουν να σεβαστούν τις αρχές όταν και οι ίδιοι ποτέ δεν σεβάστηκαν;.
