«ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ… ΑΣ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ…»–«ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ»: ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΜΗΛΙΟΥ

 

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Χρωματίζοντας την αλήθεια της έδωσα:
Το κόκκινο χρώμα του έρωτα.
Το πράσινο χρώμα της ελπίδας.
Το λευκό της αγνότητας.
Το μαύρο της άβυσσος.

Άλλαξαν οι παραβιασμένες πατρίδες κυβέρνηση.
Ελευθερώθηκαν οι άνθρωποι.
Και γλύκανε το γάλα της μάνας.
Ρόδισαν τα χλωμά μάγουλα των παιδιών.

Πρασίνισαν τα ξερά χωράφια.
Καθάρισαν οι βρώμικες θάλασσες.
Άγγελοι με μακριές φτερούγες έδιωξαν 
τα μαύρα σύγνεφα απ’τις μεγάλες πόλεις.

Γέμισαν οι σκουπιδότοποι άχρηστα σιδερικά.
Τα αυτοκίνητα αποσύρθηκαν,γίναν ποδήλατα.
Οι κονσέρβες άδειασαν τα ράφια.
Γέμισαν φρέσκα λαχανικά.
Στα πάρκα φύτρωσαν ξανά,
πολύχρωμα λουλουδικά.

Κηδέψαμε το άγχος.
Γιορτάσαμε τη γέννηση της αλήθειας.
Χαρούμενες φωνές,γέλια,τραγούδια ακούγονταν παντού.
Τα χέρια σηκώνονταν σ’αγνούς χαιρετισμούς.
Σ’αδέλφωση του ανθρώπινου του γένους.

Μα ξύπνησα.Το όνειρο.
Η αλήθεια.
Πόση έχουν απόσταση λοιπόν;
Ερωτηματικά και απαντήσεις.
Πρέπει στο τέλος να δοθούν.
Γιατί αρχίζει πάλι το άγγος.

Βιασθείτε άνθρωποι!Νοιασθείτε!
Το όνειρο να γίνει αληθινό.

ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ 
Το’γραψα τότε που οι ελπίδες μου ήταν πιο πολλές από τις έγνοιες μου.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Τίποτε δεν είναι δεδομένο.
Όλα μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Τίποτε δεν είναι όπως τα γνωρίζαμε ή όπως νομίζαμε πως ήταν.
Τα πάντα είναι ρευστά.
Τα πάντα ρεί.
Η ζωή μας.
Το περιβάλλον μας.
Τα αισθήματά μας.
Ξυπνάς ένα πρωί, κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη και δεν τον αναγνωρίζεις.
Σου φαίνεται ένας ξένος.
Ένα ξένο σώμα,στο οποίο προσωρινά κατοικείς.
Νιώθεις ένα μικρό σεισμό να σε συγκλονίζει συνθέμελα.
Είναι η αβεβαιώτητα.
Το άγνωστο αύριο.
Το δύσκολο σήμερα.
Και τότε ζητάς από κάπου να κρατηθείς.
Για να τα δείς όλα,πιο θετικά,πιο αισιόδοξα.
Θέλεις να δυναμώσεις τα πιστεύω σου.
Θέλεις να ξαναγνωρισθείς με τον εαυτό σου.
Να κάνεις μια νέα αρχή.
Ελπίζω για όλους μας να υπάρξει μια τέτοια στιγμή.
Που θα κάνουμε μια νέα αρχή.
Βασισμένη σε πιο στέρεες βάσεις.
Με πιο δυνατά συναισθήματα.
Είθε να βρούμε την δύναμη να αγαπήσουμε σωστά τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά μας.
Κι αυτούς ακόμη που νιώθουμε μακριά μας.
Να μπορέσουμε να τους προσεγγίσουμε.
Να μοιρασθούμε τα προβλήματά μας μαζί τους.
Να κατανοήσουμε τα δικά τους προβλήματα.

Εύα Μήλιου

Μοίρασε το άρθρο!