«Τέλεια παιδιά» αλλά έχουν ένα «βίτσιο»

Ζω σε αυτή την καλή γειτονιά όλη μου τη ζωή. Στη Νέα Σμύρνη, ναι, που τους τελευταίους μήνες γίνεται θέμα συζήτησης για τους λάθος λόγους. Περιστατικά σαν αυτό με τον τύπο που ακολούθησε την κοπέλα ως την εξώπορτα του σπιτιού της με το μόριό του έξω από το παντελόνι, έχω ζήσει κι εγώ, όχι ένα, πολλά, άλλα λιγότερο κι άλλα εξίσου τρομακτικά με το πρόσφατο.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΙΦΗΓΕΝΕΙΑ ΚΟΝΤΟΥ

 Την πρώτη φορά ήμουν 14 ετών, γυρνούσα από το Φροντιστήριο των Αγγλικών, δέκα παρά το βράδυ, μια απόσταση ούτε 300 μέτρα σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Νέας Σμύρνης.  Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα ότι πίσω μου, σε απόσταση 50 μέτρων περπατούσε κάποιος. Άρχισα να ανησυχώ. Με προσπέρασε – “ουφ! άρα δεν με ακολουθεί”, σκέφτηκα. Άσε που δεν ήταν κανένας “παράξενος”, ένας νεαρός, εμφανίσιμος, καθαρός, μοντέρνα ντυμένος, μια χαρά παιδί…”εντάξει, η ιδέα μου θα ήταν”, σκέφτηκα.

Ο τύπος σταμάτησε μπροστά στην πολυκατοικία μου, χτύπησε ένα κουδούνι – “ορίστε, ο άνθρωπος είναι και γνωστός, κι εγώ τον πέρασα για επίδοξο βιαστή” – κι έκανε πίσω και κοίταξε ψηλά στα μπαλκόνια. “Προφανώς δεν του άνοιξαν και κοιτάζει να δει αν υπάρχει φως”. Πέντε-έξι βήματα κι έφτασα κι εγώ στην πολυκατοικία μου, χτύπησα το κουδούνι για να ξέρουν οι γονείς μου ότι έρχομαι κι άνοιξα με το κλειδί μου. Προσπέρασα τον νεαρό, προχώρησα προς το ασανσέρ, πίεσα το κουμπί, εκείνος μπήκε μέσα μετά από εμένα, είχε μείνει πιο πίσω, ένα-δύο μέτρα απόσταση αλλά δεν γύρισα και να τον δω από διακριτικότητα και συστολή.

Α! Να και το ασανσέρ, ήρθε, γύρισα να δω αν ο νεαρός θα ερχόταν μαζί μου τελικά. Ο τύπος ήταν ξεβράκωτος με το τζιν στα γόνατα! Στα 14 μου, δεν είχα ξαναδεί άντρα γυμνό και από το σοκ, δεν ξέρω αν πάγωσα για ένα δευτερόλεπτο σαν τη γυναίκα του Λωτ που γύρισε πίσω να δει κάτι που δεν έπρεπε κι έγινε στήλη άλατος ή αν έφυγε το σαγόνι μου όλο προς τα αριστερά…αυτό που ένιωθα ήταν ένας συνδυασμός των δύο.

 Δεν ξέρω πώς μπήκα στο ασανσέρ κι έκλεισα την πόρτα, δεν θα μάθω ποτέ αν το μόνο που ήθελε ήταν να με σοκάρει -και το πέτυχε φυσικά- ή να κάνει κάτι χειρότερο και δεν πρόλαβε. Μπήκα στο σπίτι μου πελιδνή και δεν μπορούσα ούτε καν να μιλήσω στους γονείς μου. Μου πήρε 5 λεπτά να βρω τη φωνή μου που εκείνου του ήταν υπεραρκετά για να εξαφανιστεί. Όταν ο πατέρας μου πετάχτηκε στους δρόμους, φυσικά, ο τύπος είχε γίνει σκιά. Ή είχε χωθεί σε κάποια παρέα, ένα καλοφτιαγμένο παιδί ανάμεσα σε άλλα, δεν ήταν δα και κανένας αλήτης ή κάνα τζάνκι. Ποιος θα τον υποψιαζόταν; Έγινε καταγγελία, και λοιπόν; Για να είμαι ειλικρινής, δεν θα τον αναγνώριζα, είχα σοκαριστεί τόσο πολύ που δεν συγκράτησα τα χαρακτηριστικά του.
  Έτσι έμαθα από την εφηβική ηλικία ότι οι άντρες που μπορούν να σε τρομάξουν ή και να σε βλάψουν αν είσαι γυναίκα, δεν έχουν κάποιο κέρατο στο κεφάλι, είναι άντρες σαν όλους τους άλλους. Κατάλαβα ότι τα περιστατικά αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το αν είσαι προκλητικά ντυμένη, τι προκλητικά; με ένα φούτερ και τα αθλητικά μου ήμουν, ούτε αν γυρνάς αργά σε σκοτεινά δρομάκια, δεν ήταν ούτε δέκα ή ώρα, σε κεντρικότατο δρόμο της πόλης. Κατάλαβα καλά πόσο πρόστυχο και άδικο είναι να λέει κανείς: “πήγαινε γυρεύοντας”.

Από τότε, μου έτυχαν παρόμοια περιστατικά ούτε ξέρω πια πόσες φορές. Μια φορά ένας έφτασε ως την εξώπορτα του σπιτιού μου – άλλου σπιτιού, σε άλλη διεύθυνση – ακριβώς όπως με την κοπέλα που έκανε την καταγγελία, τον άφησα έξω από την γυάλινη πόρτα και την τράνταζε ολόκληρη για να γυρίσω να τον δω αλλά δεν του έκανα το χατίρι. Άλλη φορά, επιδειξίας με πλησίασε μέρα μεσημέρι εθνικής εορτής με χιλιάδες παιδάκια και γονείς στους δρόμους τάχα να με ρωτήσει κάτι. Αργότερα, ήρθε και ζήτησε να κάτσει δίπλα μας σε καφετέρια της περιοχής, έβαλα τις φωνές, του είπα να φύγει από το μαγαζί και την περιοχή, είχε το θράσος να με ρωτήσει τι μου έκανε και όταν του απάντησα: “ξέρεις πολύ καλά τι έκανες”, εξαφανίστηκε σε χρόνο dt.

Είναι τόσο πολλοί; Ναι, όλες οι γυναίκες έχουμε να διηγηθούμε τουλάχιστον ένα τέτοιο περιστατικό «τέλειου παιδιού» που ήθελε να μας δείξει τα προσόντα του ή ποιος ξέρει τι άλλο θα έκανε αν μπορούσε. Δεν πρόκειται για τον κλασικό κακομούτσουνο επιδειξία με την καμπαρντίνα… Αυτό δεν είναι παρά ένα ανόητο cliché.  Είναι άντρες σαν όλους τους άλλους.

Δεκαετίες χωρίζουν το/α δικό/ά μου περιστατικό/ά από το πρόσφατο, βλέπω όμως με λύπη, οργή και αγανάκτηση ότι οι γυναίκες συνεχίζουμε να ερχόμαστε αντιμέτωπες με τις ίδιες μεθόδους, το ίδιο θράσος, την ίδια διαστροφή. Την ίδια έμφυλη βία. Η μόνη διαφορά μας με την καταγγέλλουσα είναι ότι εκείνη χρησιμοποίησε έξυπνα, θαρραλέα και επίμονα τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ανέβασε το video σε τοπικά sites, από εκεί σε μεγάλα ειδησεογραφικά sites, έγινε το θέμα της ημέρας, κάποιος αναγνώρισε τον τύπο και η αστυνομία τον τσίμπησε μέχρι το τέλος της ημέρας. Αυτό ας το λάβουν υπόψη τους κάτι “τέλεια παιδιά” με βίτσιο να κάνουν σεξουαλικές επιθέσεις σε ανυποψίαστες κοπέλες.

Οι γυναίκες θα μιλάμε, θα βρίσκονται στοιχεία, θα υπάρχουν και άντρες που φέρονται σαν άνθρωποι, που δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση χυδαιότητες σαν αυτή, που δεν βρίσκουν το περιστατικό αστείο ή μαγκιά αλλά ντρέπονται για λογαριασμό σας. Θα σας πιάσουν, θα γίνετε ξεφτίλα, θα δικαστείτε, θα πληρώσετε όπως ορίζει ο Νόμος.

Μοίρασε το άρθρο!