Ηταν τέλος Ιανουαρίου του 2016, σε μια μεγάλη βραδυά για τον δάσκαλο του σκίτσου Δημήτρη Νικολαΐδη. Πλήθος κόσμου είχαν τιμήσει με την παρουσία τους τον μεγάλο μας φίλο και σκιτσογράφο. Το βιβλίο που είχε παρουσιάσει, ήταν το 4ο κατά σειρά με μαθήματα σκίτσου για αρχάριους,και περιέχει τα πρώτα βήματα για τους μικρούς φίλους για τους αρχαιολογικούς χώρους στην Ελλάδα,τον πύργο του Άιφελ και της Πίζας,τον Κολοσό και το άγαλμα της Ελευθερίας,το Σινικό τείχος,τις πυραμίδες και άλλα παγκόσμια μνημεία.
ΕΝΑ ΑΥΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ
”Ο Δημήτρης Νικολαϊδης γεννήθηκε στο Ελευθεροχώρι Κιλκίς, κατά λάθος, από Πόντιους γονείς, ζει και σκιτσάρει στη Θεσσαλονίκη σε εφημερίδες, περιοδικά και τηλεόραση. Εδώ και δεκαεπτά χρόνια ασχολείται με το πολιτικό, αθλητικό, οικολογικό, κοινωνικό και σκίτσα για το αυτοκίνητο, όπως επίσης ράφει και σχολιάζει κατά καιρούς τα πολιτικόκοινωνικόαυτοκινητιστικόαθλητικά δρώμενα του τόπου μας. Σκιτσάρει τα στραβά και ανάποδα της καθημερινότητας “με τα μάτια και το μυαλό τωναόμματων μακρυμάλληδων ηρώων του . Σήμερα σκιτσάρει στην εφημερίδα “Τα Νέα της Περιφέρειας” δεκαπενθήμερη εφημερίδα της Κεντρικής Μακεδονίας,στο περιοδικό Δυτικός και εκδίδει Χιουμοριστικό 3 μηνιαίο Δωρεάν έντυπο (εκδόσεις Μαχητή).
Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις σκίτσου – κόμικς και διδάσκει σε ομάδες παιδιών, σε πολλούς φορείς και συλλόγους. Σε συνεργασία με διάφορους φορείς έχει παρουσιάσει επανειλημμένως διδακτικά προγράμματα σε σχολεία.”
Ας δούμε όμως τι έγραφε για τον Δημήτρη ο Ρωμανός Κοντογιαννίδης
Στο σκίτσο από πολύ μικρός
Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ο Δημήτρης Νικολαΐδης είχε σχέση με το σκίτσο και τη ζωγραφική, αφού, όπως αναφέρει, σε προσχολική ηλικία είχε κατασκευάσει, για να παίζει, ένα στρατό με χάρτινα και ζωγραφισμένα στρατιωτάκια. Όταν πήγαινε στο Δημοτικό, μαζί με τον αδελφό του τα καλοκαίρια σχεδίαζαν στις σελίδες από τα σχολικά μπλε τετράδια και έφτιαχναν μετά αυτοκινητάκια, πλοία κτλ., ενώ στην ΣΤ΄ Δημοτικού σχεδίασε και έστησε μια σχολική εφημερίδα.
Στο Γυμνάσιο ασχολήθηκε με τη μουσική (ξεκίνησε μπουζούκι και τρομπέτα) και ταυτόχρονα παρακολουθούσε μαθήματα σκίτσου από τον γνωστό ζωγράφο Κώστα Λαχά, ο οποίος είναι κοντοχωριανός του και τον χαρακτηρίζει ως πατέρα του. Από τη μητέρα ενός πολύ στενού του φίλου έμαθε πυρογραφία (κάψιμο του ξύλου και μετά ζωγραφική πάνω σ’ αυτό) και χαλκογραφία. «Από μικρός ήμουν μέσα στην τέχνη, μαζί με ανθρώπους της τέχνης. Χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ως ερευνητή της τέχνης», λέει.
Μετά το στρατό μπήκε στη χορωδία του Δήμου Θεσσαλονίκης, ωστόσο γρήγορα επέλεξε ως χώρο επαγγελματικής δραστηριοποίησης το σκίτσο. «Αφού χτύπησα πολλές πόρτες, βρέθηκα στην Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης TV100. Τους έδειξα τη δουλειά μου κι ένας σκηνοθέτης, ο Σάκης Γιαννίκης, μου είπε να μπω σε μια αθλητική εκπομπή και να σατιρίζω το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου με τα σκίτσα μου. Το δέχτηκα, αν και δεν υπήρχε περίπτωση να πάρω χρήματα. Τότε ήμουν 21 ετών», είπε ο Δ. Νικολαΐδης.
Τα πρώτα του σκίτσα ήταν κάποιοι αόμματοι μακρυμάλληδες. «Λένε ότι από τα μάτια του διαβάζεις έναν άνθρωπο. Εγώ τους έκανα αόμματους, ώστε να τοποθετήσει ο κάθε αναγνώστης τα δικά του μάτια σ’ αυτούς. Μακρυμάλληδες τους έκανα για εκδίκηση, διότι εγώ είμαι φαλακρός», λέει με χαμόγελο.
Από το 1997 παραδίδει μαθήματα σκίτσου. Πρωτοξεκίνησε συνεργασία με τον τότε Δήμο Σίνδου και σήμερα διδάσκει, μεταξύ άλλων, δωρεάν σε συλλόγους, σχολεία και εκκλησίες. «Μ’ αρέσει να παρακολουθούν τα μαθήματά μου μαζί μικροί και μεγάλοι σε ηλικία, ώστε να συνδέονται οι γενιές. Οι μεγάλοι παίρνουν τον αυθορμητισμό των μικρών και οι μικροί τη σοβαρότητα των μεγάλων. Επίσης, μ’ αρέσει στα μαθήματα να έρχονται μαζί παιδιά με τους γονείς τους και να “συνταξιδεύουν” δημιουργικά. Έτσι θα έχουν και περισσότερο χρόνο μαζί με τα παιδιά τους. Στα σκίτσα μου δεν κάνω προσωπική πολιτική. Ακούω τον κόσμο και σχολιάζω αντικειμενικά τα γεγονότα».
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΙΣ 7 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΟΥ 2021
