ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΗΣ 9ης ΤΟΥ ΜΑΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ”STALIN΄S WAR” του SEAN McMEEKIN

Από τον τίτλο του βιβλίου αντιλαμβανόμαστε το πόσο σύνθετη είναι η αστική προπαγάνδα. Μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιήσει πολλούς τρόπους, από αλλαγές ή αποκρύψεις στα ιστορικά δεδομένα του δεύτερου μεγάλου πολέμου μέχρι διάφορες ερμηνείες για αυτά. Ομως επειδή δεν πείθουν τον πολύ κόσμο, όσο τουλάχιστον θα ήθελαν, συνεχώς τα εμπλουτίζουν, προσπαθούν να τα καμουφλάρουν καλύτερα.

Εδώ έχουμε το νέο στοιχείο να προβάλλεται ο Στάλιν («Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ»), μήπως επηρεαστούν όσοι θεωρούν ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στον πόλεμο, αγοράσουν το βιβλίο των 800 σελίδων και καταναλώσουν το δηλητήριο που κρύβεται σε αυτό. Προβάλλεται ο Στάλιν ως ο πραγματικός πρωταγωνιστής του πολέμου, όμως με τον αστικό τρόπο, στην καλύτερη περίπτωση σαν ένας μακιαβελικός ηγέτης.

Υποστηρίζεται ότι ο αμερικάνος ιστορικός McMeekin “εξιστορεί την ανθρωποσφαγή του 1939-45 από μία διαφορετική οπτική”. Όμως, πρώτον, ο πόλεμος χαρακτηρίζεται από τη συνέπειά του (ανθρωποσφαγή) και όχι από την ουσία του. Δηλαδή, ιμπεριαλιστικός. Στην αρχή ανάμεσα στις δυτικές δυνάμεις για το μοίρασμα του κόσμου και μετά ιμπεριαλιστικός (του ενωμένου ευρωπαϊκού κεφαλαίου – υπό την Γερμανική ηγεσία), ενάντια στην ΕΣΣΔ. Το ότι η Μ. Βρετανία από μία φάση και μετά κατ΄ ανάγκη διαφοροποιήθηκε, δεν αλλάζει τη γενική αυτή κατεύθυνση. Δεύτερον, η διαφορετική οπτική κάποιων στοιχείων του πολέμου, είναι μόνον επιφανειακή, ακριβώς για να ξεγελάσει. Εξάλλου και ο πόλεμος που είχε εξαπολύσει πριν από αρκετά χρόνια η Ιαπωνία σε Κίνα και Κορέα (σύγκρουση το 1936 και με την ΕΣΣΔ), ήταν επίσης ιμπεριαλιστικός.

Στο περιεχόμενο του βιβλίου αναφέρεται: ότι οι σοβιετικοί στρατηγοί πρότειναν να επιτεθούν πρώτοι στη Γερμανία. Είναι ένα ενδεχόμενο που σίγουρα εξετάζονταν τότε και όχι μόνον από στρατηγουύς. Γι αυτό είχαν γίνει και οι προσπάθειες για συμμαχία με τις δυτικές «δημοκρατίες». Η γενικότερη προετοιμασία γίνονταν με πολιτικές αποφάσεις της σοβιετικής ηγεσίας, λ.χ. η μεταφορά βιομηχανικών μονάδων πέρα από τα Ουράλια, η ενίσχυση της άμυνας, η κατασκοπευτική δράση της “Κόκκινης προβιάς” κλπ. Το ότι αναμένονταν η εισβολή των γερμανών αποδεικνύεται εκτός των άλλων από την ταινία του Αϊζενστάϊν “Αλεξάντρ Νιέφσκυ” το 1938, με σαφείς αναφορές. Γιατί αναφέρει αυτές τις προτάσεις ο αμερικάνος ιστορικός, σαφώς για να αποδώσει έμμεσα στον Στάλιν την ευθύνη … ότι δεν επιτέθηκε πρώτος. Ενώ ήταν δεδομένο ότι ήθελε να κερδίσει ακόμη περισσότερο χρόνο. Η ΕΣΣΔ τότε, είχε αρχίσει αλλά δεν είχε μαζική παραγωγή αρμάτων μάχης και αεροπλάνων σύγχρονης τεχνολογίας, βασικά στοιχεία των σύγχρονων πολέμων. Επίσης περίμεναν μία σχετική αποδυνάμωση των δυνάμεων του άξονα από τον πόλεμο με την Μ. Βρετανία.

Το ότι ο Στάλιν υπήρξε “ο μεγάλος πρωταγωνιστής της πιό αιματηρής ένοπλης σύρραξης στην Ιστορία … ” όπως λέει ο αμερικάνος «ιστορικός», είναι ευρύτερα γνωστό, πολύ πριν το ανακαλύψει αυτός. Αυτός απλά προσθέτει ότι “πρωταγωνιστής” δεν ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ, λες και οι δυό τους συμμετείχαν στην ίδια σκηνή, στο ίδιο έργο με μοιρασμένους και μη διακριτούς ρόλους. Ιστορικά βέβαια ο Χίτλερ ήταν ο αντίπαλος ηγέτης και όχι απλοϊκά, ένας “πρωταγωνιστής”. Η καταστροφή των λαών, μεταξύ των οποίων και ο δικός του ήταν το δικό του έργο. – 55.000.000 νεκροί -.

Από εκεί και πέρα παρατίθεται η κλασική αστική προπαγάνδα. Ο “δικτάτορας Στάλιν που τα στρατεύματά του καταλαμβάνουν (όχι απελευθερώνουν) τμήματα της Ανατολικής Ευρώπης και πολεμούν τους Ιάπωνες στη Μαντζουρία … “. Ο ιστορικός μας “… αναδεικνύει την ωμότητα του Στάλιν, ο οποίος ξεκίνησε τον πόλεμο στο πλευρό του Χίτλερ και τον τελείωσε με την αναγνώριση, από πλευράς της Δύσης, της εδαφικής επέκτασης της ΕΣΣΔ …. πάνω στη βάση του Συμφώνου Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. !!!! Καμία αναφορά για το κέρδισε αναίμακτα η ΕΣΣΔ, πέρα της αναστολής της πολεμικής εμπλοκής.

Το ποιοί ήταν αρχικά στο πλευρό του Χίτλερ και του ναζισμού, έχει αποδειχθεί ιστορικά. Μερικές από τις αποδείξεις είναι: οι οικονομικές τους σχέσεις και η τεχνολογία που έδωσαν στη Γερμανία από το 1933 και μετά (τεχνητό καουτσούκ, δυνατότητες της πληροφορικής επιστήμης, καύσιμα, ανταλλαγές τεχνογνωσίας που συνεχίστηκαν και κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ των εταιρειών των εμπόλεμων – IG Farben με τη βρετανική ICI, επαφές της αμερικάνικης ITT με τη ναζιστική ηγεσία, το ίδιο η Standard Oil κ.α.!), το ότι επέτρεψαν τη στρατικοποίηση, την προσάρτηση της Αυστρίας και Τσεχοσλοβακίας, χώρες με βιομηχανικές δυνατότητες. Μάλιστα η Βρετανία παρέδωσε στη Γερμανία το χρυσό που Τσεχοσλοβακία είχε καταθέσει για λόγους …. ασφαλείας στις Βρετανικές τράπεζες! Το ότι όχι μόνο δεν βοήθησαν αλλά υπονόμευσαν τη δημοκρατική Ισπανία, δηλαδή στήριξαν τον Φράνκο, όπως και άλλους δικτάτορες. Το ότι αρνήθηκαν σωρεία προτάσεων της ΕΣΣΔ για συμμαχία ενάντια στη Γερμανία, το ότι ανέχθηκαν την ιμπεριαλιστική πολιτική της Ιταλίας στην Αιθιοπία, Αλβανία κλπ., το ότι βοήθησαν, μαζί με τους Γερμανούς και ενώ πολεμούσαν μεταξύ τους, τη Φιλνανδία στον πόλεμό της με την ΕΣΣΔ, το ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα (και μετά την πτώση της Πολωνίας – συνολικά 7 μήνες, τα στρατεύματά τους στη Γαλλία δεν συγκρούστηκαν με τους Γερμανούς («Ο παράξενος πόλεμος»). Γιατί ακόμα και εκείνη τη στιγμή έλπιζαν ότι ο Χίτλερ θα στρέφονταν ενάντια στην ΕΣΣΔ και θα τα έβρισκαν μεταξύ τους. Επιπλέον, από ότι καταγράφηκε ιστορικά, μεγάλα τμήματα των αστικών τάξεων σε Γαλλία, Βρετανία (μεταξύ των οποίων και η βασιλική οικογένεια) και ΗΠΑ (ο Τζόζεφ Κένεντυ κ.α.), ήταν φιλοναζιστές λόγω του αντικομμουνισμού τους. Γι αυτό και ο Ες, ο υπαρχηγός του Χίτλερ, μετά την πτώση της Γαλλίας, στάλθηκε στην Αγγλία για να πετύχει συμβιβασμό. Εξάλλου ο ίδιος ο Χίτλερ δήλωνε ότι δεν επιθυμούσε τη διάλυση της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας. Η ίδια η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία δεν στηρίχθηκε μόνον από τα Γερμανικά μονοπώλια. Ενώ μέχρι το τέλος του πολέμου, γερμανικοί και βρετανικοί κύκλοι (μέσα και ο Τσώρτσιλ) προσπαθούσαν την αναστροφή των συμμαχιών. Να απαλλαγούν από τη ρετσινιά του Χίτλερ και μετά να ενωθούν (με τη “δημοκρατική” Γερμανία), εναντίον της ΕΣΣΔ.

Ο ανιστόρητος ιστορικός αποδίδει στον Στάλιν και κακές διπλωματικές και στρατιωτικές επιδόσεις κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου … ΄Ομως ποιές ήταν αυτές οι κακές επιδόσεις; Το ότι δεν κατάφερε να πείσει τους δυτικούς ιμπεριαλιστές για συμμαχία ενάντια στη Γερμανία ή το ότι αρχικά η ΕΣΣΔ είχε μεγάλες απώλειες γιατί υπέστη το συντριπτικό χτύπημα ενός οργανωμένου και έμπειρου στρατού που στηριζόταν στην Ευρωπαϊκή βιομηχανία; Να σημειώσω εδώ, ότι εκτός της Γερμανίας επιτέθηκαν και οι Ουγγαρία, Ρουμανία, Φινλανδία, με μικρή συμμετοχή της Ιταλίας και ευρωπαίων φασιστών (Ισπανών, Γάλλων κλπ). Στρατιές περίπου 4.000.000, οι μεγαλύτερες όλων των μέχρι τότε εποχών. Επιπλέον, έπρεπε να φυλάγονται και τα σύνορα προς την αμφιλεγόμενη Τουρκία και στην Απω Ανατολή από την Ιαπωνική απειλή. Παρόλα αυτά, στις 10 Ιούλη 1941, 19 ημέρες μετά την εισβολή, αρχίζει η μάχη του Σμολένσκ που χαρακτηρίστηκε από βαρύτατες απώλειες και των δύο πλευρών και κράτησε δύο μήνες. Περίεργη μάχη για ένα απροετοίμαστο στρατό. ΄Εξι μήνες μετά την εισβολή, οι σοβιετικοί κέρδισαν τη μάχη της Μόσχας, τη μεγαλύτερη του πολέμου (ο Ναπολέων το 1812 κατέλαβε τη Μόσχα σε λιγότερο από 3 μήνες).

‘Ετσι, ο αμερικάνος ιστορικός, χρίζει μεν τον Στάλιν κυρίαρχη προσωπικότητα του πολέμου, αλλά με σατανικό προσωπείο. Φορτώνει και στον Ρούσβελτ το αμάρτημα ότι βοήθησε υλικά τον Στάλιν περισσότερο (50 έως 100 φορές, θαυμάστε ακρίβεια!) … από τον Κινέζο αντικομμουνιστή Τσαγκ Κάι Σεκ. Εδώ πρόκειται για ιστορική ηλιθιότητα, το να ισχυρίζεται ότι ο Ρούσβελτ ενδιαφέρονταν περισσότερο για την ήττα της Γερμανίας παρά της Ιαπωνίας. Απλά, τα μέτωπα στη Δύση και στον Ειρηνικό Ωκεανό ήταν πολύ σημανικότερα από το Κινέζικο. Σημειώνουμε ότι όταν έφτασε η αμερικάνικη ενίσχυση στο Ανατολικό Μέτωπο, η τροπή των συγκρούσεων ήδη είχε γίνει αναπότρεπτη υπέρ του σοβιετικού στρατού.

Το καταπληκτικό είναι πως, από ότι προκύπτει, ο “ιστορικός”, θα συμφωνούσε με τη λογική του Τσώρτσιλ, δηλαδή την ανατροπή των συμμαχιών, συνεργασία με τη ναζιστική Γερμανία ή τη φασιστική Ιταλία κατά των κομμουνιστών!!! Αυτό και μετά από ότι είχαν κάνει οι ναζιστές και οι φασίστες στους λαούς, ακόμα και στους δικούς τους !!! Μια τέτοια … διαφυγούσα δυνατότητα την δικαιολογεί ότι θα μπορούσε να γίνει σύμφωνα με …. τη σταλινική λογική που διαιρούσε τον κόσμο σε καπιταλιστές και κομμουνιστές !!

Αυτό το πράγμα, διαφημίζεται, ως … διαφορετική οπτική της ιστορίας του πολέμου …. ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά, δηλαδή όπως αυτοί θέλουν. Τίποτε άλλο από το να ξαναγραφεί η Ιστορία, σε βάρος της οποιασδήποτε αλήθειας. Χωρίς ντροπή καλοπληρωμένοι καθηγητές σερβίρουν κατ΄ εντολή των αφεντικών τους αυθαίρετες ιστορικές κατασκευές, θεωρητικά και φιλολογικά σκουπίδια. Με χρηματοδοτήσεις και από ευρωενωσιακά κονδύλια, επιτίθενται εναντίον μίας ηγεσίας που ακόμα και σήμερα δεν αφήνει όλους αυτούς να κοιμηθούν τον ύπνο του δικαίου, γιατί εφάρμοσε τον σοσιαλισμό και τσάκισε τον ναζισμό – φασισμό ….

ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΗΣ 9ης ΜΑΗ – ΗΜΕΡΑ ΟΡΙΣΤΙΚΉΣ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ – ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΠΟΥ Η Ε.Ε. ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΨΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ.

Θεμελής Αγγελος

Μοίρασε το άρθρο!