Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ

Ο μεγάλος λογοτέχνης μας Νίκος Καζαντζάκης γράφει στο μνημειώδες έργο του «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»«…Ο Αλλάχ λέει έπλασε τον Ρωμηό, αλλά μόλις τον είδε το μετάνιωσε. Είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος, που τρυπούσε ατσάλι…. Να κάμω τον Τούρκο, σκέφτηκε ο Αλλάχ για να σφάξει τον Έλληνα, να βρει ο κόσμος την ησυχία του». Έπιασε το λοιπόν μέλι και μπαρούτι, το μάλαξε καλά, καλά κι έφτιαξε τον Τούρκο. Κι αμέσως χωρίς να χασομερήσει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και τον Ρωμηό, να παλέψουν. Πάλευαν, πάλευαν από το πρωί ως το βράδυ. Κανένας δεν έριχνε τον άλλον, μα μόλις σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος ο Ρωμηός, τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος! Ο διάβολος να με πάρει, την έπαθα πάλι μουρμούρισε ο Αλλάχ. Τούτοι οι Ρωμηοί, θα φάνε τον κόσμο. Τι να κάνω; Όλη νύχτα ο Αλλάχ, δεν έκλεισε μάτι ο κακομοίρης, μα το πρωί πετάχτηκε πάνω και κτύπησε τις χερούκλες του. Βρήκα! Βρήκα! Φώναξε. Έπιασε πάλι φωτιά και κοπριά κι έφτιαξε έναν άλλον Ρωμηό και τους έβαλε και τους δύο στο ταψί να παλέψουν. Άρχισαν το πάλεμα οι Ρωμηοί, τρικλοποδιά ο ένας, τρικλοποδιά κι ο άλλος, μπηχτές ο ένας, μπηχτές κι ο άλλος. Πάλευαν, πάλευαν, έπεφταν σηκώνονταν, ξαναέπεφταν, ξανασηκώνονταν, πάλευαν… Κι ακόμα παλεύουν…»

 Από την αρχή της ιστορίας των Ελλήνων, καταγράφονται τόσες σελίδες εμφύλιων σπαραγμών και εθνικού διχασμού, όσες σελίδες είναι γεμάτες από ένδοξες πράξεις απαράμιλλου θάρρους. Οι Έλληνες ενωμένοι μεγαλουργούν, διχασμένοι αυτοκαταστρέφονται.Αυτό ενέπνευσε στο Σολωμό το τετράστιχο 147 :
«Μην ειπούν στον στοχασμό τους
Τα ξένα έθνη αληθινά
Εάν μισούνται ανάμεσά τους
Δεν τους πρέπει ελευτεριά.» Επίσης περιγράφει στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», τον εθνικό μας ύμνο, την διχόνοια, σαν το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ελάττωμα της φυλής μας και με έναν σοφό και παραστατικό τρόπο, μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε επαφή μαζί της, διότι όπου χώνεται, τα αποτελέσματά της είναι καταστροφικά.

Άπειρα παραδείγματα διχασμού.Στα χρόνια μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλέξανδρου, η αυτοκρατορία του μεγαλύτερου στρατηλάτη όλων των εποχών, κατακερματίστηκε από τους διαδόχους του, μέχρι που διαλύθηκε. Στο Βυζάντιο, μέχρι και λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1453 φιλονικούσαν για το γένος των αγγέλων.
Στο μέσο της λαμπρότερης περιόδου της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδος, της Ελληνικής Επανάστασης, οι επαναστατημένοι Έλληνες διχάστηκαν και βρέθηκαν να πολεμούν μεταξύ τους, αντί να πολεμούν τους Τούρκους. Η δολοφονία του πρώτου καταξιωμένου κυβερνήτη της χώρας, Ιωάννη Καποδίστρια στο Ναύπλιο. 
 Τα επόμενα 50 -70 χρόνια μετά την απελευθέρωση και την ίδρυση του κράτους της Ελλάδος, ο εθνικός διχασμός ήταν καταστροφικός. 
Μία από τις χειρότερες στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας ήταν η πολιτική σύγκρουση του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Επίσης μία από τις μελανότερες σελίδες της Ελληνικής ιστορίας ήταν ο Εμφύλιος Πόλεμος από το 1945 έως το 1949.
Ο διαχωρισμός του κόσμου σε δυτικό και ανατολικό, αυτός ο καταστροφικός παγκόσμιος διπολισμός των ετών προ του Ψυχρού Πολέμου, δεν μπορούσε παρά να εμπλέξει και την Ελλάδα. Οι μεν δεξιοί ήθελαν την Ελλάδα στη σφαίρα επιρροής της δύσης, οι δε αριστεροί ήθελαν την Ελλάδα στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης. Τουλάχιστον σαράντα χιλιάδες οι νεκροί. 
Μόρφωση αποκτήσαμε. Ενότητα, δυστυχώς, ακόμα. Στη σύγχρονη εποχή η διχόνοια είναι πολύ πιο καταστροφική.  Να συνειδητοποιήσουμε ότι εάν δεν υπάρξει αλλαγή πορείας, δηλαδή αγάπη προς την πατρίδα, αλληλοσεβασμός και σεβασμός προς τους θεσμούς της πολιτείας η συρρίκνωση θα συνεχίσει. 

Ιστορικές πληροφορίες από τον Κ. Μακρίδη

Μοίρασε το άρθρο!