«Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΜΑΣ» – «ΜΟΝΑΞΙΑ»: ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΜΗΛΙΟΥ

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΜΑΣ

Ξεδιπλώσαμε την φαντασία μας.
Ρίξαμε στο δισάκι μας μόνο ελπίδες.
Θαρρέψαμε πως οι δρόμοι ανοίχτηκαν
εμπρός μας.
Περάσαμε όρη και βουνά για να φθάσουμε
στο όνειρό μας.
Σκαρφαλώσαμε στην πιο ψηλή κορφή του
κόσμου και στήσαμε την αγάπη μας σημαία.
Παραμερίσαμε εγω’ι’σμούς και εγωπάθειες
για να αντικρύσουμε κρυστάλλινη την αλήθεια.
Λευτερώσαμε τον νου για να επιλέξει ορθά,
ξεκάθαρα τον προορισμό της ζωής μας.
Με τις πράξεις μας αγγίξαμε την ιδανική μορφή της καθαρής συνείδησης.
Ορίσαμε τους κανόνες,τους σωστούς ρόλους
και την ορθή τακτική μας,που θα μας
οδηγήσουν στη σωτηρία της ψυχής μας.
Με υπομονή,επιμονή και σταθερότητα φθάσαμε στο σήμερα.
Πρέπει να αγωνιστούμε όμως για το αύριο.
Για τον κόσμο που θα αφήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
Για το μέλλον μας.
Για το μέλλον τους.

ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ

ΜΟΝΑΞΙΑ

Ξόδεψα την ζωή μου,
στα μονοπάτια της μοναξιάς.
Μ’ανάμεικτα συναισθήματα
κι εκφράσεις λύπης και χαράς.

Την αγαπώ την μοναξιά.
Όσο αγαπώ τον άνθρωπο.

Ασυμβίβαστη κι ανυποχώρητη,
μπροστά στης ζωής τις προκλήσεις.
Ανείπωτα χαρούμενη κι ευτυχισμένη,
στης αγάπης,τις όμορφες προσκλήσεις.

Ξεπερνώ τα όρια της ζωής,
συγκρατώντας την καρδιά,να μην χτυπά.

Η φλόγα του έρωτα και η ηδονή,
δονούν και φλέγουν το κορμί.
Παλεύουν με την τρυφεράδα,
την αγάπη και το άγγιγμα,
που βγαίνουνε απ’την ψυχή.

Η αναμέτρηση είναι σκληρή.
Θέλει στ’αλήθεια αντοχή.
Με λύτρωση,μ’απαντοχή,
με συντροφιά την μοναξιά,
φθάνω ακόμη πιο ψηλά.

Άσειστη μένει η καρδιά
και πόνο μέσα δεν κρατά.
Φώλιασε τώρα κι η χαρά,
μες στην βαθιά μου αγκαλιά.

ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ

Μοίρασε το άρθρο!