Ο οικονομικός λαϊκισμός είναι το ίδιο του πολιτικού στο 50% ή στο 70% του μισθού

 

Η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση πανευρωπαϊκά ως προς το ποσοστό υποστήριξης  λαϊκιστικών κομμάτων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του φετινού «Δείκτη Απολυταρχικού Λαϊκισμού», που εκδίδει το σουηδικό ινστιτούτο Timbro και παρουσιάζει στην Ελλάδα το ΚΕΦίΜ.

Την πρώτη θέση καταλαμβάνει για ακόμη μία χρόνια η Ουγγαρία, ενώ στην τρίτη θέση βρίσκεται η Ιταλία.

Η κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι περιφεριάρχες, οι δήμαρχοι, και δημοτικοί σύμβουλοι, νομίζουν φαίνεται πως αφού πρώτα ξεγύμνωσαν το δημόσιο σύστημα Υγείας, αφού δεν προχωρούν έστω και τώρα σε μια σειρά αναγκαία μέτρα, όπως η επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, η κάλυψη εδώ και τώρα όλων των κενών θέσεων εργασίας στα νοσοκομεία, ο λαός θα τους δώσει συγχωροχάρτι με μερικά «καθρεφτάκια για ιθαγενείς», κάνοντας ανταγωνισμό μεταξύ τους, ποιος θα προσφέρει περισσότερα από τον μισθό τους. Και το μεγάλο δίλημμα είναι, αν θα πρέπει να δώσουν το 50%, ή το 70%. ΕΓΩ ΔΙΝΩ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΜΟΥ.

Η πολυδιαφημισμένη λοιπόν αυτή προσφορά στο ειδικό ταμείο καταπολέμησης του κορονοϊού, είναι μια προσπάθεια αστειότητας, γελοιότητας και υποκρισίας, που μας παραπέμπουν σε μια παράσταση, ένα θέατρο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, κανένας ποτέ δεν είναι πραγματικά αληθινός, όλοι υποδύονται αυτόν που θα ήθελαν να είναι. Η θεατρικότητα γίνεται προφανής σε όποιον τους παρακολουθεί – είναι κανονικό θέατρο. Με παρλάτες, μονολόγους, λεονταρισμούς, συμβολισμούς, απ’ όλα έχει. Οι περισσότεροι δεν συνομιλούν – απαγγέλλουν, γνωρίζοντας καλά ότι τους κοιτάζουν οι πολίτες, και κυρίως οι κάμερες, που στήνονται για να μας δηλώσουν την φιλανθρωπία τους, με μεγαλόστομα δελτία τύπου και συνεντεύξεις.

Προσπαθούν δηλαδή να διατηρήσουν μια εξωτερικά καλή εικόνα του εαυτού τους προς τους άλλους, χωρίς ταυτόχρονα να φροντίζουν ώστε και εσωτερικά να είναι αυτοί οι καλοί άνθρωποι που θέλουν να φαίνονται ότι είναι. Το “φαίνεσθαι” γίνεται σημαντικότερο του “είναι”, και γι αυτό τον λόγο, σταματήστε επιτέλους, να μας δείχνετε, πόσο φιλάνθρωποι είσαστε.

Υ.Γ.: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, εμείς είμαστε που μιλήσαμε με τα πιο θετικά λόγια, για συμπολίτη μας που πρόσφερε χρήματα στο κοινωνικό παντοπωλείο του δήμου μας. Άλλο όμως είναι η προσφορά από έναν πολίτη που προσφέρει, και πολλές φορές από το στέρημα του, χωρίς αυτό να μεταφράζεται σε ψήφους, και άλλο οι δημόσιοι άρχοντες. Η οικονομία της χώρας δεν θα σωθεί από το 50% του μισθού σας. Βέβαια κάποιοι ρεφάρουν, και προσφέρουν και το 70%.

Μοίρασε το άρθρο!