Mε αφορμή την 21η Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για τη Νόσο Αλτσάιμερ, προβάλλονται στα ΜΜΕ σποτ, που υπενθυμίζουν την αναγκαιότητα, να μην ξεχνάμε αυτούς τους ασθενείς. Την ίδια ώρα, τους ξεχνάει η ίδια η πολιτεία, αφού δεν έχει προβλέψει μέτρα ειδικής φροντίδας που χρειάζονται όσοι ασθενείς με άνοια, διαγνωστούν θετικοί στον covid 19. Ο γιος 86χρονης, που νοσηλεύεται σε δημόσιο νοσοκομείο, περιγράφει στο tvxs.gr τον Γολγοθά της ίδιας και της οικογένειας της.
ΓΡΑΦΕΙ Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΛΑΜΠΡΙΔΗ
«Η μητέρα μου εισήχθη στο νοσοκομείο με covid και άνοια μεσαίου βαθμού και σε πολύ καλή σωματική κατάσταση, γι’αυτό και θα επιβιώσει σωματικά. Ψυχικά όμως, θα την παραλάβω κουρέλι. Όλη η προσπάθεια που έγινε εδώ και πέντε χρόνια, πάει χαμένη, γιατί ο ΕΟΔΥ δεν έχει προβλέψει τις ειδικές ανάγκες των ανθρώπων αυτών» λέει ο γιος της 86χρονης.
«Δεν προβλέπεται στο πρωτόκολλο αποκλειστική νοσοκόμα, αλλά ούτε απαγορεύεται. Οπότε το κάθε νοσοκομείο αποφασίζει αν το επιτρέπει ή όχι. Το δικό μας δεν το επιτρέπει και ταυτόχρονα ο ΕΟΔΥ δεν μου επιτρέπει να την μεταφέρω σε άλλο δημόσιο νοσοκομείου όπου θα έχω αυτή τη δυνατότητα. Η πλήρης απομόνωση για τους ασθενείς με άνοια είναι καταστροφική. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Θέλει να πάει τουαλέτα, αλλά δεν μπορεί να το πει. Αν δεν είναι κάποιος εκεί, τα κάνει πάνω της και το βιώνει ως εξευτελισμό. Κάθε λίγο αναρωτιέται που βρίσκεται και δεν είναι κανείς εκεί να την καθησυχάσει. Με ρωτάει έντρομη στο τηλέφωνο: Πού βρίσκομαι; Προχθές μου είπε ότι θα πεθάνει από μοναξιά»
Υπογραμμίζει επίσης, ότι το νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου, καταβάλει σημαντική προσπάθεια, ώστε οι συνθήκες να είναι πιο ανθρώπινες, αλλά το πρόβλημα παραμένει. «Η μητέρα μου έχει αγριέψει, είναι εμφανές ότι υποφέρει. Δεν ζητάω πολλά. Τη δυνατότητα μιας αποκλειστικής νοσοκόμας με όλο τον εξοπλισμό που απαιτείται, για δύο ώρες την ημέρα, με δικό μου κόστος. Θέλω να μου επιτρέψει η πολιτεία, να πληρώσω ώστε να έχει την στοιχειώδη φροντίδα η μητέρα μου».
Είναι προφανές, πως αυτό το κενό στο πρωτόκολλο αφορά κι άλλες ομάδες ασθενών, όπως όσους και όσες νοσούν από βαριές ψυχικές νόσους. Ας ελπίσουμε πως η πολιτεία, δεν θα προσπεράσει την κραυγή αγωνίας των ανθρώπων αυτών και θα λάβει άμεσα μέτρα.
