Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2018

Συνοπτικά οι δέκα καλύτερες ταινίες του 2018, σύμφωνα με τους 232 κριτικούς κινηματογράφους, που ρώτησε το Indiewire, είναι οι εξής:

  • Roma (1,086 points, 26% of first-place votes)
  • First Reformed (599, 6.7%)
  • Burning (548, 7.1%)
  • The Favourite (520, 2.9%)
  • Cold War (493, 2.9%)
  • Shoplifters (401, 1%)
  • BlacKkKlansman (391, 2.9%)
  • Zama (333, 4.2%)
  • You Were Never Really Here (329, 2.5%)
  • If Beale Street Could Talk (316, 1.7%%)

Αναλυτικά όλες οι ταινίες με τη σειρά που ψηφίστηκαν καθώς και τα ελληνικά τους trailers:

«Ρόμα» (Roma – 2018) του Αλφόνσο Κουαρόν (Μεξικό, Η.Π.Α.)

Ο Αλφόνσο Κουαρόν, μέσα από τη νέα του δημιουργία, μας χαρίζει ένα βαθιά προσωπικό, ημιαυτοβιογραφικό, ασπρόμαυρο βραδυφλεγές δράμα για τους αφανείς ήρωες της ιστορίας. Γυρίζουμε στις αρχές του ’70, στη συνοικία Ρόμα του Μεξικό και ζούμε έναν χρόνο από τη ζωή μιας οικογένειας που γίνεται μάρτυρας των πολιτικών αναταραχών της εποχής.

Η ταινία αποθεώθηκε στην 75η Μόστρα, όπου κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι και ύστερα από ένα κινηματογραφικό ταξίδι με σταθμούς τα σημαντικότερα Φεστιβάλ του κόσμου, όπως του Τορόντο, της Νέα Υόρκη, της Ζυρίχης και του Λονδίνο, είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε τον Νοέμβριο στο 59ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Εμπνευσμένο από τις γυναίκες της παιδικής του ηλικίας, ο Μεξικανός σκηνοθέτης παραδίδει μια ωδή στον άνθρωπο, ενώ παράλληλα με την ταινία του βάζει δυναμικά το Netflix στην κούρσα για τα επερχόμενα Όσκαρ.

«Ακρότητες» (First Reformed – 2017) του Πολ Σρέιντερ (Η.Π.Α.)

Ένας πρώην στρατιωτικός ιερέας έχει καταρρεύσει από την θλίψη για τον θάνατο του γιου του. Η Μαρία είναι μέλος της εκκλησίας του, της οποίας ο σύζυγος, ένας ριζοσπάστης οικολόγος, αυτοκτόνησε, βάζοντας τον μηχανισμό της πλοκής σε κίνηση. Ηθοποιοί: Αμάντα Σέιφριντ, Ίθαν Χοκ, Σεντρίκ, Μάικλ Γκαστόν, Βαν Χάνσις, Βικτόρια Χιλ, Φιλίπ Έτινγκερ.

Μετά από αρκετό καιρό, ο Ίθαν Χοκ μας προσφέρει μία αξιόλογη ερμηνεία, θυμίζοντας μας ότι δεν ξέχασε πόσο πραγματικά καλός ηθοποιός είναι. Με οδηγό ένα μεστό σενάριο και καλό ρυθμό εξέλιξης, η ταινία αναπτύσσεται ικανοποιητικά, για να φτάσουμε μοιραία στο αυτοκαταστροφικό τελευταίο πεντάλεπτο, που δυστυχώς ακυρώνει ότι με κόπο έχτιζε το φιλμ, επί δύο ώρες…

«Το Παιχνίδι με τη Φωτιά» (Burning – 2018) του Λι Τσάνγκ-ντονγκ

Ένα διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι εμπνέει έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς του Ασιατικού Σινεμά. Ο Λι Τσάνγκ-ντονγκ παρουσιάζει ένα μικρό αριστούργημα πάνω στην ερωτική εμμονή, συγκεντρώνοντας πανηγυρικά τις καλύτερες κριτικές που γράφτηκαν για διαγωνιζόμενη ταινία την τελευταία δεκαετία στο Φεστιβάλ Καννών.

Το φιλμ είναι βασισμένο σε ένα διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο New Yorker το 1992 με τον τίτλο «Barn Burning». Ένας καθρέφτης των ταξικών αντιπαραθέσεων της Κορέας, αλλά ταυτόχρονα κι ένα σύνθετο κινηματογραφικό παζλ ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα.

«Η Ευνοούμενη» (The Favourite – 2018) του Γιώργου Λάνθιμου (Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Η.Π.Α.)

Αρχές του 18ου αιώνα. Η Αγγλία βρίσκεται σε πόλεμο με τους Γάλλους. Παρόλα αυτά, οι αγώνες πάπιας και η κατανάλωση ανανά βρίσκονται στο απόγειό τους. Η φιλάσθενη Βασίλισσα Άννα (Ολίβια Κόλμαν) βρίσκεται στον θρόνο και η στενή της φίλη Λαίδη Σάρα (Ρέιτσελ Βάις) κυβερνά τη χώρα στη θέση της, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει για την υγεία και το απρόβλεπτο ταπεραμέντο της. Όταν η νέα υπηρέτρια Άμπιγκεϊλ (Έμμα Στόουν) καταφτάνει, η γοητεία της την κάνει αμέσως αγαπητή στη Σάρα. Η Σάρα την παίρνει υπό την προστασία της και η Άμπιγκεϊλ βρίσκει μια ευκαιρία να επιστρέψει στις αριστοκρατικές της ρίζες. Καθώς οι τακτικές του πολέμου καταναλώνουν όλο τον χρόνο της Σάρα, η Άμπιγκεϊλ παίρνει τη θέση της ως η συντροφιά της Βασίλισσας. Η φιλία τους της δίνει την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα τις φιλοδοξίες της και δεν θα αφήσει καμία γυναίκα, καμία πολιτική και κανένα κουνέλι να σταθούν εμπόδιο στον δρόμο της…

Πρόκειται για ένα σατυρικό δράμα εποχής που αφηγείται το παράλληλο χρονικό τριών γυναικών της αγγλικής βασιλικής οικογένειας με κεντρικά πρόσωπα τη βασίλισσα Άννα (Ολίβια Κόλμαν) – τελευταία βασίλισσα του Οίκου των Στιούαρτ – και στον ανταγωνισμό ανάμεσα στις ξαδέλφες της, τη δούκισσα Σάρα Τσέρτσιλ (Ρέιτσελ Βάις) και τη βαρόνη Αμπιγκέιλ Μάσαμ (Έμα Στόουν). Ενώ ο Νίκολας Χουλτ ερμηνεύει τον Χάρλεϊ, τον ηγέτη των Τόρις στη διάρκεια της βασιλείας της βασίλισσας Άννας στα τέλη του 17ου και αρχές του 18ού αιώνα.

«Ψυχρός Πόλεμος» (Cold War / Zimna Wojna – 2018) του Πάβελ Παβλικόφσκι (Πολωνία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο)

H ταινία παρακολουθεί την παθιασμένη ερωτική ιστορία δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, με φόντο τον Ψυχρό Πόλεμο στην Πολωνία, το Βερολίνο, τη Γιουγκοσλαβία και το Παρίσι. Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται στα συντρίμμια της μεταπολεμικής Πολωνίας. Παγιδεύονται σε έναν μοιραίο έρωτα που τους καταδικάζει να βρίσκονται δεμένοι ο ένας με τον άλλον. Οι πολιτικές συνθήκες, τα ελαττώματα τους, αλλά και μια σειρά από ατυχείς συγκυρίες τους χωρίζουν και τους ενώνουν σ’ έναν έρωτα διαχρονικά αδύνατο.

Η ταινία «Ψυχρός Πόλεμος» πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της τον Μάιο στο 71ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών κατακτώντας κοινό, κριτικούς, αλλά και την επιτροπή, η οποία απένειμε στον Πάβελ Παβλικόφσκι το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας. Eπίσημη πρόταση της Πολωνίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. H ταινία είναι αφιερωμένη στους γονείς του Πάβελ Παβλικόφσκι, γι’αυτό και έδωσε τα ονόματά τους στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας του, στην οποία υπογράφει εκτός από τη σκηνοθεσία και το σενάριο.

«Ήθελα να κάνω την ταινία αρχικά έγχρωμη. Δεν ήθελα να επαναλάβω τον εαυτό μου, αλλά όταν εξέτασα τη χρωματική παλέτα, δεν ήξερα τι χρώμα να δώσω στην Πολωνία της εποχής. Δεν έμοιαζε με τη σέπια των Η.Π.Α. της δεκαετίας του ’50. Το χρώμα στην Πολωνία είναι ένα είδος γκρι / καφέ / πράσινου. Η Πολωνία τότε ήταν συντρίμμια, ο κόσμος ήταν μελαγχολικός, φορούσε ρούχα με σκούρα χρώματα. Το ασπρόμαυρο άρχισε να φαντάζει σαν η μοναδική επιλογή για την ιστορία που ήθελα να πω». Το 1.33:1 φορμά είναι αυτό που εκφράζει καλύτερα τον Παβλικόφσκι. «Ξεκίνησα με αυτό γιατί σε βοηθά όταν δεν έχεις πολλά χρήματα για σχεδιασμό της παραγωγής στο background να μη δείχνεις πολύ από τον έξω κόσμο και να επικεντρώνεσαι μόνο στην ιστορία που έχεις να διηγηθείς».

 Κλέφτες Καταστημάτων» (Shoplifters – 2018) του Χιροκάζου Κόρε-Έντα (Ιαπωνία)

Ο κλέφτης Οσάμου και ο γιος του, επιστρέφουν με τα κλοπιμαία τους σπίτι, όταν ξαφνικά συναντούν ένα μικρό κορίτσι εγκαταλελειμμένο στο κρύο. Της προσφέρουν στέγη, τροφή και την κάνουν να αισθανθεί μέλος της οικογένειάς τους. Ζουν μέσα στη φτώχεια, με μικροκλοπές, όμως αισθάνονται ευτυχισμένοι. Ώσπου ένα απρόσμενο γεγονός βάζει σε κίνδυνο τους δεσμούς που τους ενώνουν. Οι ήρωες του Κόρε-Έντα κλέβουν αντικείμενα και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, την καρδιά μας.

Ο Χιροκάζου Κόρε-Έντα με οδηγό ένα αληθινά αριστοτεχνικό σενάριο γεμάτο κρίσιμες λεπτομέρειες και απρόσμενες ανατροπές συνθέτει μέσα από μια «οικογενειακή» ιστορία, τοποθετημένη στις παρυφές της κοινωνίας, ένα συνταρακτικό κοινωνικό πορτρέτο των δύσκολων καιρών μας. Παράλληλα ο καλλιτέχνης από την Ιαπωνία, παρουσιάζει και μια αριστουργηματική σπουδή πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, στην αληθινή έννοια των δεσμών και στα συστατικά εκείνα που μας κάνουν αληθινούς. Ένας βαθιά συγκινητικός ύμνος στην ανθρωπιά, η οποία συχνά πυκνά κρύβεται στα πιο απρόσμενα μέρη.

Ο σκηνοθέτης, πιάνει τον θεατή απ’ το χέρι και τον προσκαλεί να γευματίσει με τους κλέφτες του μέσα στην παράγκα τους, τινάζοντας στον αέρα όποιο στερεότυπο και κανόνα τοποθετεί αυτούς τους ανθρώπους στην παρανομία. Εξαπατούν, παρανομούν, ζουν στο περιθώριο και την ανηθικότητα. Ταυτόχρονα όμως αγαπούν, σώζουν ζωές, παραδίδουν μαθήματα ανθρωπιάς και ξεγυμνώνουν το περίβλημα της κοινωνικής ηθικής, αφήνοντας εκτεθειμένο το νόμιμο και καθωσπρέπει. Το φιλμ του Χιροκάζου Κόρε-Έντα, αποτελεί την επίσημη πρόταση της Ιαπωνίας, για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2019.

«Η Παρείσφρηση» (BlacKkKlansman – 2018) του Σπάικ Λι (Η.Π.Α.)

Από τον οραματιστή σκηνοθέτη Σπάικ Λι έρχεται η απίστευτη πραγματική ιστορία ενός αστυνομικού που εισχώρησε στην Κου Κλουξ Κλαν, για να αποκαλύψει τα εγκλήματα της φασιστικής οργάνωσης. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μιας εποχής ιδιαίτερων κοινωνικών αναταραχών μαίνεται ο αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Ρον Στάλγουορθ (Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον) γίνεται ο πρώτος Αφρο-Αμερικανός αστυνομικός στο τμήμα του Κολοράντο Σπρινγκς, αλλά η άφιξή του γίνεται δεκτή με σκεπτικισμό από τους συναδέλφους του και εκδηλώνεται ανοιχτά εχθρική διάθεση απέναντί του. Χωρίς να πτοείται, ο Στάλγουορθ καταφέρνει και αποκτά όνομα κάνοντας τη διαφορά στην κοινότητά του. Με θάρρος ξεκινά μια δύσκολη αποστολή: να μπει στους κόλπους της Κου Κλουξ Κλαν και να την ξεσκεπάσει. 

Προσποιούμενος πως είναι ρατσιστής εξτρεμιστής, ο Στάλγουορθ επικοινωνεί με την ομάδα και σύντομα γίνεται μέλος του πλέον υψηλού ιεραρχικά κύκλου της. Κατορθώνει και δημιουργεί και φιλική σχέση με το Μεγάλο Σοφό της Κουξ Κλουξ Κλαν, τον Ντέιβιντ Ντιούκ (Τόπερ Γκρέις) που εκτιμά την αφοσίωσή του στην προαγωγή της Λευκής Αμερικής. Ενώ η μυστική έρευνα γίνεται όλο και πιο περίπλοκη, ο συνεργάτης του Στάλγουορθ, ο Φλιπ Ζίμερμαν (Άνταμ Ντράιβερ) υποδύεται τον Ρον στις προσωπικές συναντήσεις με τα μέλη της ομάδας μίσους, αποκτώντας από μέσα ενημέρωση για τα φονικά σχέδιά της. Μαζί, ο Στάλγουορθ και ο Ζίμερμαν κατορθώνουν να διαλύσουν την οργάνωση, της οποίας η πραγματική πρόθεση είναι να μεταδώσουν όλο και ευρύτερα τη βίαιη ρητορική της.

Σε παραγωγή της ομάδας που υπέγραφε και το βραβευμένο με Όσκαρ «Τρέξε!», «Η Παρείσφρηση / BlackkKlansman» αποτυπώνει ανάγλυφα την αληθινή ιστορία των εντάσεων που υπήρχαν στις φυλετικές σχέσεις στη δεκαετία του ’70 στην Αμερική πράγμα που έχει πολλές ομοιότητες με την σημερινή εποχή. Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον, Άνταμ Ντράιβερ, Τόπερ Γκρέις, Κόρεϊ Χόκινς, Λόρα Χάριερ, Ράιαν Έγκολντ, Τζάσπαρ Πεκόνεν, Άσλεϊ Άτκινσον. Το ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Αφροαμερικανού αστυνομικού Ρον Στάλγουορθ, περιγράφει την εμπειρία του στους κόλπους της ΚούΚλουξΚλαν του Κολοράντο.

«Ζάμα» (Zama – 2017) της Λουκρέσια Μαρτέλ (Αργεντινή, Ισπανία, Γαλλία, Ολλανδία, Η.Π.Α., Βραζιλία, Μεξικό, Πορτογαλία, Λίβανος)

Σε μια μακρινή και απομονωμένη αποικία της Νοτίου Αμερικής, στα τέλη του 18ου αιώνα, ο Ζάμα, ένας αξιωματικός του Ισπανικού Στέμματος, περιμένει μάταια μια μετάθεση σ’ ένα καλύτερο πόστο. Αναγκασμένος να υπομείνει τα μικροπολιτικά παιχνίδια και τους εξευτελισμούς, δεν θα αργήσει να υποκύψει στην λαγνεία και την παράνοια. Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αντόνιο Ντι Μπενεντέτο (1956), σε παραγωγή του Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Εννέα χρόνια μετά την τελευταία της ταινία, μία από τις σημαντικότερες auteur του Λατινοαμερικανικού σινεμά, επιστρέφει με μια ταινία εποχής. Η Λουκρέσια Μαρτέλ, προσεγγίζει ένα λογοτεχνικό αριστούργημα της πατρίδας της, παραδίδοντας, για πρώτη φορά στη φιλμογραφία της, ένα ιστορικό έπος, με την δική της ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά. Η ταινία αποτελεί την Επίσημη Υποβολή της Αργεντινής για το Όσκαρ Kαλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2018.

«Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ» (You Were Never Really Here – 2017) της Λιν Ράμσεϊ (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Η.Π.Α.)

Η προσπάθεια ενός βετεράνου του πολέμου (Χοακίν Φίνιξ) να σώσει μια νεαρή κοπέλα που αγνοείται από ένα δίκτυο διακίνησης λευκής σάρκας (trafficking) καταλήγει σε λουτρό αίματος. Η διεφθαρμένη εξουσία και η εκδίκηση απελευθερώνουν μια έκρηξη βίας που οδηγεί στην αφύπνιση του ήρωα.

Έξι χρόνια μετά το αξιόλογο φιλμ «Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν», η σκηνοθέτης Λιν Ράμσεϊ παρουσιάσει την καινούρια ταινία της. Το «Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ» τιμήθηκε στο 70ό Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, με το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου (εξ ημισείας με τον Γιώργο Λάνθιμο για την ταινία του “Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού / The Killing of a Sacred Deer) και με το Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας στον Χοακίν Φίνιξ.

Μία από τις σπουδαιότερες γυναικείες φωνές του μοντέρνου σινεμά, η Λιν Ράμσεϊ, παραδίδει ένα αιματοβαμμένο θρίλερ για έναν αλύτρωτο εξολοθρευτή άγγελο, που διακατέχεται από την μινιμαλιστική αλλά εκρηκτική ερμηνεία του Χοακίν Φίνιξ.

«Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει» (If Beale Street Could Talk – 2018) του Μπάρι Τζένκινς (Η.Π.Α.)

Χάρλεμ, αρχές δεκαετίας του ’70. Η Tish Rivers (Kiki Layne) και ο Fonny (Stephen James) είναι πολύ ερωτευμένοι. Η ζωή τους ανατρέπεται όταν ο Fonny φυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει. Η Tish ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος και αγωνίζεται με τη βοήθεια του δικηγόρου και της οικογένειας της για να αποδείξει την αθωότητα του.

Ηθοποιοί: Κίκι Λέιν, Στέφαν Τζέιμς, Ρεγκίνα Κινγκ, Κόλμαν Ντομίνγκο, Τεγιόνα Πάρις, Μπράιαν Τάιρι Χένρι, Μάικλ Μπιτς, Εντ Σκράιν, Ντιέγκο Λούνα, Ντέιβ Φράνκο, Πέντρο Πασκάλ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΟΣ

Μοίρασε το άρθρο!