Σε αυτήν την χώρα μας ταλαιπωρούν πολλά, όπως τα καθημερινά επεισόδια στα σύνορα μας από τους στημένους του σουλτάνου Ερντογάν, ενώ η αρχική μας αδιαφορία σχετικά με τον Κορωνοϊο μπορεί να μας στοιχίσει ακριβά. Παράλληλα όμως υπάρχουν και θέματα πρακτικά αξιοπρέπειας του έθνους και ηθικής και ουσιαστικής διεκδίκησης τα οποία όχι μόνο δεν πρέπει να λησμονούνται, αλλά πρέπει να παραμένουν στην ημερήσια διάταξη της Ελλάδος.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ
Η Βουλή των Ελλήνων στην προηγουμένη κοινοβουλευτική περίοδο είχε κάνει ένα μεγάλο άλμα, αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία να ενεργοποιήσει με τον ποιο επίσημο τρόπο τις διεκδικήσεις από τη Γερμανία, για όσα η Ελλάδα υπέστη κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους ναζί του Χίτλερ. Το ζήτημα έχει πολλές φορές επανέλθει στο προσκήνιο, αλλά ποτέ η Αθήνα δεν έκανε το αποφασιστικό βήμα. Είναι πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδος που γίνεται αυτή η κίνηση ΣΟΒΑΡΑ. Μέχρι τώρα οι εκάστοτε κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν την ρητορική για τις γερμανικές επανορθώσεις μόνο ως προεκλογικό όπλο, είτε ως μοχλό πίεσης προς το Βερολίνο και τίποτε άλλο, ως εκεί.
Ας δούμε όμως ποιες είναι, όμως, οι ελληνικές διεκδικήσεις; Ο επίσημος απολογισμός των καταστροφών που προκάλεσαν οι δυνάμεις του Άξονα στην Κατοχή μιλάει από μόνος του:
Οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής κατέστρεψαν ολοσχερώς άνω των 100 πόλεων και χωριών σε όλη την Ελληνική επικράτεια.
Οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα 56.225 αθώους πολίτες.
Πήραν ως όμηρους 105.000 πολίτες, που κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κρεματόρια. Ελάχιστοι επέζησαν να δουν την λευτεριά.
Σε 1.770 χωριά έκαναν μεγάλες καταστροφές
400.000 σπίτια πυρπολύθηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα.
Κατέστρεψαν το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων, το μεγαλύτερο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου καθώς και το σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ.
Το 75% του ελληνικού εμπορικού στόλου βυθίστηκε από την αεροπορία τους.
Καταστράφηκε το 80% των μέσων μεταφοράς και το 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων βρέθηκε με το έτσι θέλω σε γερμανικά χέρια.
Οι μισές ελληνικές οικογένειες είχαν θύματα.
Έμειναν ανάπηροι Το 10% του συνολικού πληθυσμού της πατρίδας μας.
75% των παιδιών προσβλήθηκε από ασθένειες, οι οποίες τα ταλαιπώρησαν και μετά την απελευθέρωση.
Οι συνολικές απώλειες, λόγω των εκτελέσεων, της πείνας, των ασθενειών και της υπογεννητικότητας κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έχουν υπολογισθεί στο δυσθεώρητο νούμερο των 1.106.000 ανθρώπους, ή στο 13,5% του ελληνικού πληθυσμού. Είναι το υψηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Υπολογίζεται ότι από τη λεηλασία μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, καθώς και από παράνομες ανασκαφές, οι κατακτητές μετέφεραν στη Γερμανία 8.500 αρχαιολογικούς θησαυρούς. Είναι αξιοσημείωτο πως ενώ το Βερολίνο ζητάει από τη Μόσχα να επιστρέψει τα έργα τέχνης που άρπαξε ο Κόκκινος Στρατός το 1945, αρνείται να συζητήσει την επιστροφή στην Ελλάδα των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών.
Eισήγηση του Γερμανού πρεσβευτή στην Αθήνα το 1969: «Με την υποστήριξη των Αμερικανών φίλων μας κατορθώσαμε να παραπέμψουμε στις ελληνικές καλένδες τις από τη Συμφωνία του Λονδίνου (1953) προβλεπόμενες τεράστιες επανορθώσεις για κράτη εχθρικά, έως ότου υπογραφεί η ειρηνευτική συμφωνία. Παρηγορήσαμε κατ’ αυτόν τον τρόπο τους αντιπάλους μας στον τελευταίο πόλεμο… Θα ήταν προς το συμφέρον μας να διατηρήσουμε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση όσο γίνεται περισσότερο, έτσι ώστε οι αξιώσεις των τότε αντιπάλων μας είτε να αποσυρθούν είτε να παραγραφούν. Με άλλα λόγια: δεν πρέπει να ξυπνήσουμε τους σκύλους που κοιμούνται»!
Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρουμε αυτό που έγραψε ο Γερμανός δημοσιογράφος Γκέρντ Χέλερ στην εφημερίδα Frankfurter Rundschau το 1995: «Λίγοι λαοί της Ευρώπης υπέφεραν από τη γερμανική κατοχή όσο οι Έλληνες. Οι Έλληνες, όμως, ήταν οι πρώτοι που μετά το τέλος της ναζιστικής βαρβαρότητας έτειναν χείρα φιλίας προς τους Γερμανούς… Δίστομο, Καλάβρυτα, Καισαριανή, όπως και να ονομάζονται οι διάφοροι τόποι, όταν ο Γερμανός πολίτης επισκέπτεται αυτά τα μνημεία της ναζιστικής θηριωδίας αισθάνεται ντροπή μπροστά στη συμφιλιωτική διάθεση των Ελλήνων. Αυτό θα πρέπει να αναλογίζεται όποιος προσπαθεί, χρησιμοποιώντας νομικά προσχήματα, να θεωρήσει το θέμα οριστικά λήξαν».
Δυστυχώς όμως αν και οι Έλληνες κατά ομολογία των ιδίων των Γερμανών, ήταν ο πρώτος λαός που τους έδωσε χέρι φιλίας, οι ίδιοι ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να τον ταλαιπωρούν, είτε θέλοντας «να τιμωρηθούν» (Σόιμπλε), είτε κάνοντας τα στραβά μάτια στις κατάφορες παραβιάσεις που γίνονται σε βάρος της χώρας μας, από το αγαπημένο τους παιδί την Τουρκία.
