«ΜΟΝΟΓΡΑΦΗ»–«ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΖΩΗ»: ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΜΗΛΙΟΥ

Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, στέκεται, λουλούδι και υπαίθριες δραστηριότητες

Μονογραφή

Η σαγήνη χαϊδεύει τα μάτια σου,
σαν αντικρίζουν τις εκβολές
του ποταμού του έρωτά σου.
Μυστήριο στο ερωτευμένο βλέμμα σου
και γοητεία ακαταμάχητη,
ντύνει το κορμί σου και την σκέψη σου.
Λέξεις χαρούμενες με προσδοκία,
σε οδηγούν στο καταφύγιο της ψυχής σου
και σου σιγοψιθυρίζουν ερωτικούς σκοπούς.
Χρυσές φωνές,γλυκοειπωμένες,γλυκόσυρτες,
φωτίζουν την άυλη μορφή σου.
Στον όμορφο πλανήτη σου,
λουλούδια που δεν μοιάζουν μ’ άλλα γνωστά.
Άφθαρτα μ’ άλικα πέταλα,
από σπόρους λατρείας.
Και φλογερούς καρπούς,
μοναδικούς,μαγείας.
Θαυμαστικά ζωής,
παράφορα,φωσφορίζοντα,
τονίζουν την πληρότητα της αίσθησής σου,
με την μονογραφή σου να κλείνει,
το τελευταίο κεφάλαιο,
στο βιβλίο της νιότης σου.
Επώνυμο το έργο σου,
στην απεραντοσύνη της γαλήνης σου,
όπου ζωγραφίζονται έντονα τα πάντα.
Όσα έζησες και όλα όσα συνεχίζεις να ζεις.

Εύα Μήλιου
Ποιήτρια-συγγραφέας

Καλημέρα ζωή

Όλα τ’αστέρια τ’ουρανού φώτισαν απόψε
την μορφή σου.
Κι ύστερα πήγαν να κοιμηθούν κι αυτά.
Ξύπνησαν τα λουλούδια κι άνθισε η πνοή σου.
Πόσο όμορφη είσαι όταν ξυπνάς;
Βλέπεις ολόγυρα το θαύμα και γελάς.
Και τότε αποκτά νόημα κι η ζωή σου.
Όταν σβήνουν τ’αστέρια,ακούς την λιαλιά του
αηδονιού κι έχεις χαρά μικρού παιδιού.
Χαιρετάς με σεβασμό το πρωινό κι ανάβεις
στην ψυχή το φως.
Το φως που θα καθορίσει και τον δικό σου
βηματισμό.
Που θα σου δείξει καθαρά και τον δικό σου προορισμό.
Κοιτάς με αγάπη ακόμη και τα σύννεφα στον ουρανό
και εύχεσαι να διαλυθούν σύντομα και να δώσουν την θέση τους σ’έναν ήλιο λαμπρό.
Γιατί γεννήθηκες να ζεις στο φως.
Διώξε ευθύς όλα τα σκοτάδια της ψυχής.
Ξυπνά ο κόσμος γύρω σου.
Ξυπνούν κι όλα τα ζωντανά στην ώρα τους κι αυτά.
Όλα είναι χρήσιμα όλα είναι όμορφα και αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους.
Όλα σου φαίνονται τόσο περίεργα μα και τόσο γνώριμα.
Τόσο δικά σου που αγγίζουν την καρδιά σου και ξυπνούν τα συναισθήματά σου.
Νιώθεις στ’αλήθεια τόσο μικρή μπροστά στο θαύμα της φύσης,αλλά συγχρόνως και τόσο μεγάλη μπροστά στην πρόκληση της ζωής.
Είσαι πελώρια και δεν χωράς άλλο στο παραμύθι και στ’όνειρο της νύχτας που έφυγε.
Σηκώνεσαι από την κλίνη σου και δρασκελάς το κατώφλι της καινούριας μέρας με όλη την θέλησή σου,την ατέλειωτη αισιοδοξία σου και την χαρά σου όλη.
Εκεί έξω σε περιμένει το σήμερα.
Ζήσε το με όλες τις εκπλήξεις που κρύβει για σένα.
Καλημέρα!

Εύα Μήλιου
Ποιήτρια-συγγραφέας

Μοίρασε το άρθρο!