Η κληρονομική της υπόσταση δεν αναιρεί σε κανένα βαθμό τη σπουδαιότητα του περιβάλλοντος που εγείρει τέτοιου είδους διαταραχές. Η διαταραχή πανικού αποτελεί μια ξαφνική προσβολή έντονης ανησυχίας, έντονου φόβου και αισθημάτων επικείμενου θανάτου. Αρχίζει ξαφνικά και απροσδόκητα, κλιμακώνεται μέσα σε λίγα (10-20’) λεπτά και συνοδεύεται από οξέα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα, όπως:
- Ταχυκαρδία
- Εφίδρωση
- Τρόμος
- Αίσθημα ζάλης
- Πόνος ή δυσφορία στο στήθος
- Δύσπνοια ή αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο αέρας
- Ναυτία
- Αίσθηση αποξένωσης από το περιβάλλον
- Ρίγος ή αίσθημα ανόδου της θερμοκρασίας του σώματος, και
- Αίσθημα επικείμενου θανάτου ή/και φόβος ότι θα χαθεί ο έλεγχος του μυαλού.
- ΓΡΑΦΕΙ Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΥΛΟΥΨΟΥΖΗ
Τα άτομα με διαταραχή πανικού συχνά πιστεύουν ότι θα πεθάνουν, όταν η καρδιά τους αρχίζει να χτυπά δυνατά. Ένας λόγος για τον οποίο μπορεί να διατηρούνται αυτές οι πεποιθήσεις-σκέψεις είναι ότι τα άτομα σκέφτονται και πράττουν με τρόπους που τις συντηρούν. Δύο από αυτές σύμφωνα με έρευνες είναι η αντίληψη ελέγχου και η εστίαση στην απειλή. Τα άτομα που θεωρούν πως έχουν έλλειψη ελέγχου στο περιβάλλον τους διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν ένα ευρύ φάσμα διαταραχών άγχους συγκριτικά με εκείνα χωρίς παρόμοια αίσθηση.
Θεραπεία
Μόνο μία μειοψηφία των ατόμων με διαταραχή πανικού ή άλλες αγχώδεις διαταραχές αναζητά θεραπεία. Ένας από τους πιθανούς λόγους που τα άτομα δεν αναζητούν θεραπεία και ανακούφιση να σχετίζεται, ενδεχομένως, με τη χρόνια φύση των συμπτωμάτων: ένα άτομο που πάσχει από μια αγχώδη διαταραχή μπορεί να σκέφτεται «είμαι απλά αγχώδες άτομο» και να μην κατανοεί ότι η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει.
Ενώ λοιπόν η ψυχοθεραπεία εστιάζεται στο να βοηθήσει το άτομο να διαχειριστεί τους φόβους του, η συμβατική φαρμακευτική θεραπεία χρησιμοποιείται για να καταστείλει φαρμακολογικά τα συμπτώματα του άγχους. Τα φάρμακα που μειώνουν το άγχος ονομάζονται κατασταλτικά, ελάσσονα ηρεμιστικά ή αγχολυτικά. Επειδή υπάρχουν αρκετά είδη φαρμάκων που βοηθούν στην ανακούφιση από τα συμπτώματα του άγχους, η επιλογή των φαρμάκων συχνά γίνεται με βάση τις παρενέργειες και τα στερητικά συμπτώματα (Haslam et al.,1990).
Αυτό μας οδηγεί στο εξής θεμελιώδες πρόβλημα: τα περισσότερα άτομα υποτροπιάζουν, μόλις σταματήσουν τη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής (Herbert, 1995). Σύμφωνα με την American Psychiatric Association η γνωστική συμπεριφορική ψυχοθεραπεία παραμένει ως η πιο αποτελεσματική για τη διαταραχή πανικού ενώ μελέτες που έχουν συνδυάσει τη φαρμακοθεραπεία με τη ψυχοθεραπεία δεν κατάφεραν να προσφέρουν ένα ξεκάθαρο αποτέλεσμα υπέρ του παραπάνω συνδυασμού.
Θυμηθείτε: Φυσώντας τη φωτιά (έχοντας σκοπό να τη σβήσεις) την κάνεις πιο δυνατή. Όταν αγχώνεσαι για μία επικείμενη κρίση πανικού, ουσιαστικά την προ(σ)καλείς!