Κάνει ο Πάμπλο Γκαρσία για προπονητής του ΠΑΟΚ;

Η συνέντευξη του Πάμπλο Γκαρσία στο PAOK TV επιβεβαίωσε κάτι που όλοι λίγο ως πολύ γνωρίζουμε: ο Ουρουγουανός αποτελεί μια ξεχωριστή προσωπικότητα για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

 

Υπάρχει μια διαχρονική παρανόηση στους οπαδούς των άλλων ομάδων. Πιστεύουν ότι οι ΠΑΟΚτσήδες αγάπησαν παράφορα τον Γκαρσία επειδή μοίραζε μπουνιές. Πράγμα απολύτως ανακριβές. Μπορώ να σας αναφέρω πολλούς παίκτες που φόρεσαν την φανέλα του ΠΑΟΚ και έκαναν τσαμπουκάδες με την πρώτη ευκαιρία. Και ο κόσμος είτε αδιαφόρησε για αυτούς, είτε σε ορισμένες περιπτώσεις έφτασε στο σημείο να τους αντιπαθεί βαθιά.

Η Τούμπα δεν χαρίζει την αγάπη της τόσο εύκολα όσο πιστεύουν ορισμένοι. Στην περίπτωση του Πάμπλο, όπου δεν μιλάμε πια για απλή αγάπη αλλά για λατρεία που όμοιά της δεν έχει υπάρξει στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, προφανώς συνέτρεξαν και κάποιες άλλες προϋποθέσεις ώστε να προκύψει αυτό το δέσιμο.

Ο  Πάμπλο Γκαρσία ήταν παιχταράς. Μέσα στους τρεις – τέσσερις καλύτερους χαφ  που έπαιξαν ποτέ στον ΠΑΟΚ. Πέραν τούτου ο Πάμπλο συνδέθηκε σχεδόν αυτοστιγμεί με το βαθύτερο ψυχισμό των ΠΑΟΚτσήδων, κατά τρόπο ενστικτώδη. Επειδή και ο ίδιος διέθετε τον ίδιο ακριβώς: μηδενική ανοχή στην αδικία, ανεξέλεγκτο και συχνά αυτοκαταστροφικό πάθος συναίσθημα πάνω από τη λογική, ιδιαίτερη και ασυμβίβαστη προσωπική ηθική.

Αυτά τα χαρακτηριστικά ο Γκαρσία τα κουβαλούσε μαζί του όταν ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Στον σκληρό κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου θεωρούνται -και εν πολλοίς είναι- ελαττώματα.

Στην Τούμπα τον έκαναν ίνδαλμα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν την απόσυρσή του από την ενεργό δράση και παρά κάποια αρχικά στραβοπατήματα, ο Πάμπλο Γκαρσία παρέμεινε στην οικογένεια του ΠΑΟΚ. Θα έλεγα  επίσης ότι ωρίμασε ωραία. Σήμερα δείχνει να είναι ένας άνδρας κατασταλαγμένος, με ξεκάθαρες απόψεις για την ζωή και το ποδόσφαιρο (πάντα τις είχε), στέρεες αρχές και αξίες,  σωστές προτεραιότητες και προφανώς με λίγο μεγαλύτερο έλεγχο των συναισθημάτων του.

Ως προπονητής της ομάδας νέων του ΠΑΟΚ τα αποτελέσματά του είναι εντυπωσιακά.   Η κατάκτηση αήττητων πρωταθλημάτων, πέρα από την γενικότερη καλή δουλειά στις ακαδημίες του συλλόγου δείχνει και κάτι άλλο,  σημαντικό: ότι τα παιδιά αυτά έχουν μπολιαστεί με τον χαρακτήρα του Πάμπλο, τον χαρακτήρα του ΠΑΟΚ και δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο από την νίκη.  Πραγματική επιτυχία βεβαίως θα είναι όταν κάποιοι από τους πρωταθλητές της Νέων γίνουν πρωταγωνιστές και στην Ανδρών. Όμως αυτό δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον Γκαρσία.

Με βάση τα παραπάνω, το ερώτημα που τίθεται όλο και πιο συχνά  είναι προφανές: Μπορεί ο Πάμπλο Γκαρσία να γίνει πρώτος προπονητής στον ΠΑΟΚ άμεσα ;

Συναισθηματικά και ενστικτωδώς θα απαντούσα ναι. Μετά το φετινό ξενέρωμα με τον Αμπέλ που δεν βρήκε ποτέ τον τρόπο να συνδεθεί ουσιαστικά με τις ιδιαιτερότητες του ΠΑΟΚτσήδικου σύμπαντος (χωρίς να φταίει αυτός υποχρεωτικά), η φιγούρα του Πάμπλο στην άκρη του πάγκου ομολογώ με  φτιάχνει.

Πλην όμως, ορθολογικά η σωστή απάντηση είναι όχι. Όχι ακόμα.

Ο ΠΑΟΚ δεν διαθέτει πολλές προσωπικότητες κοινής αποδοχής στις τάξεις του.

Προσωπικότητα που να αντιπροσωπεύει για τον κόσμο του τόσα πολλά όσο ο Γκαρσία, δεν διαθέτει καμία.

Η διαχείρισή του λοιπόν πρέπει να είναι προσεκτική. Η θέση του προπονητή στην ανδρική ομάδα, αν δεν δημιουργηθεί το κατάλληλο πλαίσιο προστασίας γύρω της, είναι παγίδα. Ο Πάμπλο θα φθαρεί προτού καν το καταλάβει.  Επιπλέον πρόκειται για θέση ηγετική μεν, η οποία απαιτεί συνεργασία και συμβιβασμούς δε. Θα μπορούσε ο Πάμπλο να λειτουργήσει με τεχνικό διευθυντή πάνω από το κεφάλι του;

Η θέση του βοηθού, δίπλα σε κάποιον με τον οποίο ταιριάζει και τον οποίο εκτιμά (όπως ο Σάντος – εντελώς θεωρητικό το παράδειγμα) θα ήταν ίσως το λογικό επόμενο βήμα. Όμως δεν ξέρω αν είμαστε κοντά σε κάτι τέτοιο.

Σε κάθε περίπτωση, αν πρόκειται κάποια στιγμή ο Πάμπλο να αναλάβει τον ΠΑΟΚ (και ας είμαστε ειλικρινείς: εκτός απροόπτου, θα συμβεί), θα πρέπει να το κάνει στη σωστή στιγμή (όχι στη μέση μιας χαμένης σεζόν, προς Θεού), στο σωστό πλαίσιο (ξεκάθαρο οργανόγραμμα, συγκεκριμένες απαιτήσεις,  πλέγμα προστασίας με με ποδοσφαιρικά στελέχη γύρω του) και με πλήρη στήριξη ολόκληρου του οργανισμού.

Ειδάλλως ας μείνει η κατάσταση ως έχει.

Τον Πάμπλο Γκαρσία τον αγαπάμε πολύ για να τον σπαταλήσουμε αλόγιστα.

Μοίρασε το άρθρο!