Θεσσαλονίκη. Ο Νομός και η πόλη των χαμένων ευκαιριών! – Του Δημήτρη Μάρδα

Θεσσαλονίκη. Ο Νομός και η πόλη των χαμένων ευκαιριών!

Του Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών

π. Αν. Υπουργού Οικονομικών και Υφ/γού Εξωτερικών

Τα έργα υποδομής καταγράφουν υψηλές αποδόσεις όταν συνοδεύονται από οικονομική ανάκαμψη. Έτσι λοιπόν, αν δεν κυκλοφορούν φορτηγά στους αυτοκινητόδρομους και στους πανάκριβους οδικούς κόμβους, μεταφέροντας εγχώρια βιομηχανικά και αγροτικά προϊόντα στο εξωτερικό ή την εσωτερική αγορά, τότε η χρήση των υποδομών αυτών είναι περιορισμένη.

Η Θεσσαλονίκη, όπως και το Κιλκίς ήταν ο πόλος έλξης της σύγχρονης Ελληνικής βιομηχανίας κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Ένα σύνολο παραγόντων όμως οδήγησε στην αποβιομηχάνιση. Ως προς τη βιομηχανία ειδικότερα, ουδέποτε οι κυβερνήσεις μας έδωσαν προσοχή στις προβλέψεις εκείνες που έδειχναν την αποδυνάμωσή της, λόγω είτε της Ενιαίας Αγοράς (1993) είτε της παγκοσμιοποίησης είτε ακατάλληλων εθνικών πολιτικών, (βλ. ενδεικτικά, μελέτη Mardas, VarsakelisThe Impact of the Internal Market by industrial sectorGreece”, European Economy, 1990).

Και η ιστορία συνεχίζεται ως δράμα παρά ως κωμωδία ή φάρσα. Το «Ελληνικό Σχέδιο Ανάκαμψης» της κυβέρνησης που βασίσθηκε στην έκθεση Πισσαρίδη του Νοεμβρίου 2020 δεν έδωσε τους κατάλληλους προσανατολισμούς στην παραγωγή και ειδικότερα τη βιομηχανία. Ορθά και για πολλοστή φορά, η έκθεση αυτή σημειώνει την υστέρηση των παγίων εταιρικών επενδύσεων στην Ελλάδα. Το κενό αυτό των επενδύσεων, υπολογισμένο με βάση την απόκλιση από τον μέσο όρο της Ε.Ε. κατά την περίοδο 2010-2019, υπολογίσθηκε περί τα 130 δις. ευρώ.

Και ενώ έπρεπε να δοθεί έμφαση στις εταιρικές επενδύσεις και ιδιαίτερα στη βιομηχανία, το «Σχέδιο» αυτό αλλού τυρβάζει, με συνέπεια η μεταποίηση να παραμένει ο μεγάλο πτωχός συγγενής, εξέλιξη που αγγίζει δυσμενώς και τις βιομηχανικές ζώνες της Κεντρικής Μακεδονίας, (βλ. αναλυτικότερα, http://mardas.eu/2021/01/03/πώς-μπορεί-ν-καλυφθεί-το-επενδυτικό-κε/ ). Αν το «Σχέδιο Ανάκαμψης» είχε σαφή προσανατολισμό προς τη μεταποίηση, η Θεσσαλονίκη είχε όλα τα εχέγγυα για να αδράξει ένα σημαντικό τμήμα του.

Όποιες υποδομές και αν κτίζονται ή εκσυγχρονίζονται (λιμάνι, αεροδρόμιο) στη Θεσσαλονίκη θα υπολειτουργήσουν εφόσον δεν ξαναβρεί η Κεντρική Μακεδονία τον βηματισμό της στη βιομηχανία, όπως και στην αγροτική παραγωγή της δυτικής πλευράς του Νομού. Ο τουρισμός δεν είναι πανάκεια.

αι εδώ ο ρόλος της ΔΕΘ θα είναι αποφασιστικός. Όχι μιας συρρικνωμένης ΔΕΘ στο κέντρο της πόλης αλλά μιας άλλης εκτός αυτής, που θα ανταγωνίζεται στην Κωνσταντινούπολη και θα σφύζει και από ένα σύνολο συμπληρωματικών δραστηριοτήτων.

Έτσι, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία μπορούν να λειτουργήσουν στη νέα ΔΕΘ, εκτός πόλης φυσικά, μόνιμα εκθετήρια ξένων αντιπροσωπειών και επιχειρήσεων κατά τα πρότυπα άλλων Κέντρων Εμπορίου. Επίσης είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν υπηρεσίες logistics, τελωνειακές αποθήκες, ηλεκτρονικές πλατφόρμες πωλήσεων, πολυχώροι για λιανικές πωλήσεις, ένα κέντρο για τη νέα γενιά, χώροι αναψυχής κ.ά.

αι δεν είναι μόνο τα ανωτέρω. Ένα σύνολο περιουσιακών στοιχείων των Δήμων του Νομού παραμένει απαξιωμένο μη ακολουθώντας αυτονόητες λύσεις. Ενδεικτικά, σημειώνονται τα ακόλουθα: Τα λουτρά λόγου χάριν της Ν. Απολλωνίας, του Λαγκαδά, οι κατασκηνώσεις του ΠΙΚΠΑ της Αγ. Τριάδας, οι εγκαταστάσεις του ΚΑΠΠΑ της Περαίας, τα πανάκριβα αλλά έρημα αν και πλήρως εξοπλισμένα κτήρια που ρημάζουν στον Βερτίσκο, οι ξεχασμένες εγκαταστάσεις του Υπουργείου Γεωργίας στα Κουφάλια, οι ατελείωτες διαπραγματεύσεις για τα κενά στρατόπεδα της πόλης της Θεσσαλονίκης…

Όλα όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω είναι εκτός της αρμοδιότητας του «Υπερταμείου» και βρίσκονται υπό πλήρη εθνικό έλεγχο, έχοντας όμως ένα κοινό παρονομαστή: Τις καθυστερήσεις, τη γραφειοκρατία, την ασυνεννοησία ανάμεσα στα Υπουργεία και γενικά την απουσία πολιτικής βούλησης σε συνδυασμό με την αδιαφορία. Αποτέλεσμα: Απώλεια πλούτου και θέσεων εργασίας από μια δημόσια περιουσία που μένει πεισματικά αναξιοποίητη στο Νομό Θεσσαλονίκης.

Μοίρασε το άρθρο!