ΖΩΓΡΑΦΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ– Της ΕΥΑΣ ΜΗΛΙΟΥ

Το ροδοπέταλο που χωρίζεται απαλά από το ρόδο!
Η ομορφιά που μένει αναλείωτη στο χρόνο!
Ο έρωτας που βάφει ερυθρές τις παρειές της παρθένας κόρης!
Το όνειρο της ροδαυγής,που σε κάνει να χαμογελάς σαν να’ναι αληθινό!
Οι τελευταίοι ήχοι από τα πλήκτρα ενός πιάνου που σου χα’ι’δεύουν με την μελωδία τους, τα αφτιά!
Ο ενθουσιασμός του έφηβου,για την πρώτη του επαφή με το γυναικείο κορμί!
Η θέρμη του πρώτου φιλιού στα άλικα χείλη, νεάνιδος, από τον εραστή της!
Το σκοινί που σου ρίχνει κρυφά η αγαπημένη σου,για ν’ανέβεις να της κλέψεις φιλιά, στο μπαλκόνι της!
Ο φράκτης που σ’εμποδίζει,να φθάσεις στον κήπο του πρώτου σου έρωτα,να μοιρασθείς μαζί του τα μυστικά της καρδιάς σου!
Ο θρύλος για το νησί του χαμένου,του κρυμμένου θησαυρού,γεμάτου από χρυσό,ασήμι,σμαράγδια ,ζαφείρια και άλλα πολύτιμα πετράδια!
Η θάλασσα κι ο ορίζοντας!
Ο ουρανός με τ’αστέρια!
Το χρώμα του βουνού,
που αγκομαχεί να βρεί την απόχρωσή του,στον χώρο που του πρέπει!

Ζωγραφικοί πίνακες,με πινέλα,χρώματα και καμβά,τις λεξούλες και το χαρτί του ποιητή.

Πόσο θα’θελα να μπορούσα να τους ζωντανέψω και να τους κάνω να χορεύουν μες στην ψυχή σου.
Μπροστά στα μάτια σου.
Να λικνίζονται σαν χορευτικές φιγούρες,που διαδέχονται η μία την άλλη!
Να ζωντανέψουν σαν οργανοπαίχτες,σαν τα μέλη μιας μεγάλης ορχήστρας και να σου παίζουν μελαγχολικές μελωδίες με το βιολί τους,την βιόλα τους,την κιθάρα τους.
Να χοροπηδούν σαν χορεύτριες ,σαν πρωτοχορευτές που σέρνουν τον χορό.
Σαν μιά γιορτή ατέλειωτη…..
Σαν ένα πανηγύρι………
Ω! Να μπορούσα να πιάσω το πινέλο να το βουτήξω στη μπογιά και να τους ζωγραφίσω…

ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ

Φωτογραφία της Eva Miliou.

Φωτογραφία της Eva Miliou.

 

Μοίρασε το άρθρο!