Εβίτα Περόν (María Eva Duarte de Perón). Υπήρξε ηθοποιός και δεύτερη σύζυγος του πρώην προέδρου της Αργεντινής Χουάν Ντομίνγκο Περόν.
Η Εβίτα Περόν μπορεί να έφυγε από τη ζωή στα 33 της χρόνια από καρκίνο, αλλά έχει περάσει στην ιστορία ως η γυναίκα με τη μεγαλύτερη επιρροή στον εικοστό αιώνα, στην Αργεντινή
Η Μαρία Εύα Ντουάρτε ντε Περόν, όπως ήταν το κανονικό της όνομα, γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1919 στο χωριό Χουνίν της Αργεντινής.
Η μητέρα της ήταν η ερωμένη ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, με τον οποίο είχε αποκτήσει πέντε παιδιά. Αν και είχε δώσει σε όλα το επίθετό του, Ντουάρτε, κανείς δεν τα αντιμετώπιζε ως νόμιμα παιδιά του.
Η νεαρή Εβίτα, εκτός από τη φτώχεια, είχε να αντιμετωπίσει τις κοροϊδίες των συγχωριανών της. Δεν χρειάστηκε να τις υπομείνει για πολύ. Σε ηλικία 15 ετών γνώρισε έναν νεαρό τραγουδιστή και έφυγαν μαζί για το Μπουένος Άιρες.
Εβίτα Περόν: Όνειρα και πραγματικότητα
Η Εβίτα ονειρευόταν να γίνει διάσημη ηθοποιός και ήταν διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Σύντομα κατάφερε να γίνει μοντέλο σε περιοδικά, όπου φημιζόταν για τα μακριά, καλλίγραμμα πόδια της και το αψεγάδιαστο δέρμα της.
Η ζεστή φωνή της ήταν ιδιαιτέρως αγαπητή στο κοινό και διέπρεψε ως ηθοποιός στο ραδιόφωνο. Δυστυχώς, δεν γνώρισε την ίδια επιτυχία και στον κινηματογράφο. Οι ταινίες που συμμετείχε δεν είχαν ανταπόκριση και κανείς δεν φάνηκε να εντυπωσιάζεται από τις ερμηνείες της δεσποινίς Ντουέρτε.
Δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μεγάλη ηθοποιός, αλλά τον Ιανουάριο του 1944, γνώρισε τον άντρα που θα την έκανε τη διασημότερη γυναίκα στην Αργεντινή
Πρώτη κυρία της Αργεντινής
Στις 22 Ιανουαρίου του 1944, η 24χρονη Εβίτα Ντουάρτε γνώρισε τον 48χρονο συνταγματάρχη Χουάν Περόν, σε μία φιλανθρωπική εκδήλωση. Έφυγαν μαζί το ίδιο βράδυ και μέσα σε λίγες μέρες, η Εβίτα είχε ουσιαστικά μετακομίσει στο σπίτι του χήρου αξιωματικού.
Η νεαρή ηθοποιός δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική, μέχρι να γνωρίσει τον Περόν, ο οποίος τότε εκτελούσε χρέη υπουργού Εργασίας.
Ο σύντροφός της συνήθιζε να λέει σε φίλους τους, ότι σκόπευε να την μετατρέψει σε ένα «δεύτερο Χουάν» και η Εβίτα φάνηκε εξαιρετικά πρόθυμη να γίνει το alter ego του. Τον συνόδευε σε συναντήσεις και παρακολουθούσε προσεκτικά κάθε συζήτηση.
Όταν ο Περόν συνελήφθη από τους πολιτικούς του αντίπαλους, στις 9 Οκτωβρίου του 1945, η Εβίτα δεν τον εγκατέλειψε ούτε στιγμή και ο Περόν επιβράβευσε την αφοσίωσή της. Την παντρεύτηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1945 και μετά τη νίκη του στις εκλογές, τον Ιούνιο του 1946, η Εβίτα μετατράπηκε από μία ηθοποιός χαλαρών ηθών, στην πρώτη κυρία της Αργεντινής.
Η δράση της Εβίτα Περόν
Η Περόν διηύθυνε τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, ίδρυσε και διηύθυνε το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Εύα Περόν, πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αργεντινή και ίδρυσε και διηύθυνε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας, το Γυναικείο Περονικό Κόμμα και προτάθηκε για αντιπρόεδρος της χώρας, μετά από λαϊκή επιθυμία.
Δύο εκατομμύρια κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από τη Βουλή και ζητούσαν από την Εβίτα να επιβεβαιώσει την υποψηφιότητά της ως αντιπρόεδρος.
Η Εβίτα Περόν ήταν ο πολιορκητικός κριός που άνοιξε τις πόρτες των γυναικών στην πολιτική συμμετοχή και υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των πιο ταπεινών. Έδωσε μάχη για να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες, αγωνίστηκε για τις κατατρεγμένες.
Έχτισε σχολεία, νοσοκομεία, σπίτια και μοίρασε υποτροφίες, ρουχισμό και τρόφιμα. Συναντούσε καθημερινά τους φτωχούς και αρρώστους της χώρας και σύμφωνα με περιγραφές του τύπου, «αγκάλιαζε τους λεπρούς και φιλούσε τους συφιλιδικούς». Ο λαός την αντιμετώπιζε σαν αγία και η δημοτικότητά της ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η πρώτη κυρία της Αργεντινής έδειχνε πραγματικά αφοσιωμένη στο στόχο της, που ήταν η εξάλειψη της φτώχειας
«Σε μια χώρα που είχε μεν μια φεμινιστική παράδοση από τα τέλη του 19ου αιώνα, η Εβίτα πέτυχε αυτό που δεν είχαν κατορθώσει άλλες φεμινίστριες: η κατοχύρωση της γυναικείας ψήφου», γράφει η ισπανική εφημερίδα El Periodico.
«Αδελφές μου, σε αυτά τα άρθρα συνοψίζεται μια μακρά ιστορία αγώνων, δυσκολιών και ελπίδας», δήλωσε η Εβίτα Περόν στις 23 Σεπτεμβρίου 1947, παίρνοντας το κείμενο του νόμου για την ψήφο των γυναικών από τα χέρια του Περόν.
Οι επικρίσεις
Από την πρώτη στιγμή της παρουσίας της στη δημόσια ζωή της Αργεντινής, η Εβίτα Περόν δίχασε τους συμπατριώτες της και τους διχάζει ακόμα και σήμερα.
Οι περισσότεροι την έχουν αγιοποιήσει ως προστάτιδα των «ντεσκαμισάδος», των φτωχών και των κατατρεγμένων, ενώ οι υπόλοιποι τη θεωρούν μία αδίστακτη, διεφθαρμένη και χυδαία λαϊκίστρια, που έριξε έξω τα ταμεία της χώρας.
Η ιθύνουσα τάξη της Αργεντινής, ποτέ δεν την αποδέχτηκε στους κόλπους της, ωστόσο από την επομένη του θανάτου της, η Εβίτα πέρασε στη σφαίρα του μύθου.
Η Εβίτα Περόν «σβήνει» στα 33 της
Τον Ιανουάριο του 1950 η Εβίτα Περόν διαγνώστηκε με καρκίνο. Ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο και η θεραπεία ήταν σχεδόν αδύνατη.
Το 1952, λίγο πριν το θάνατό της, έλαβε από το Κογκρέσο της Αργεντινής τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους.
Απευθυνόμενη προς τον κόσμο, από το μπαλκόνι της Προεδρικής κατοικίας, για τελευταία φορά, ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει όλους τους τίτλους τιμής που της έχουν αποδοθεί έως τώρα και θα κρατήσει μόνο τον τελευταίο τίτλο, του «Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους».
Τότε ήταν πια τόσο αδύναμη, που χρειαζόταν βοήθεια ακόμα και για να σταθεί όρθια.
Η «αγία» Εβίτα του λαού της Αργεντινής πέθανε 26 Ιουλίου 1952, βυθίζοντας στο πένθος όχι μόνο τους Αργεντίνους αλλά και εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Όταν η σορός της μεταφέρθηκε στο κτίριο που στεγαζόταν το Υπουργείο Εργασίας, οχτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να αγγίξουν το φέρετρο και δύο χιλιάδες μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία για τις πρώτες βοήθειες.
Σχεδόν τρία εκατομμύρια άνθρωποι γέμισαν τους δρόμους του Μπουένος Άιρες την ημέρα της κηδείας της, για να δουν για τελευταία φορά την αγαπημένη τους Εβίτα.
Το σώμα της Εβίτα ταριχεύθηκε ύστερα από εντολή του Χουάν Περόν και σήμερα βρίσκεται στον οικογενειακό τάφο των Ντουάρτε, στο Μπουένος Άιρες.
Η ιστορία της έγινε κομμάτι της ποπ κουλτούρας μέσα από το μιούζικαλ του Άντριου Λόϊντ Γουέμπερ «Εβίτα» (1978) και την κινηματογραφική μεταφορά του από τον Άλαν Πάρκερ το 1996, με πρωταγωνίστρια τη Μαντόνα. Το πασίγνωστο τραγούδι από το μιούζικαλ του Γουέμπερ «Don’t Cry for Me Argentina», που έγινε παγκόσμια επιτυχία, βασίστηκε στο επίγραμμα που υπάρχει στον τάφο της: «Μην κλαις για μένα Αργεντινή. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω»
Επιμέλεια: Θοδωρής Κουγιουμτζής
